Like a Storm with Thunder, Lightning is born [GEBOORTETOPIC]

De kleine flamepoint had met een behoorlijke tegenzin intrek genomen in de Nursery. Het gepiep en gespeel van de kittens werkte nu al op haar zenuwen waardoor ze met een norse blik naar de wanden van de den keek. Ze wilde jagen, het nieuwe stuk territorium verkennen dat ze hadden gewonnen van Windclan, met groots verlies. Natuurlijk had ze dit nest kunnen verliezen, voordat het überhaupt bekend was geworden dat ze kittens zou krijgen. Haar blauwe ogen kneep ze samen, terwijl ze diep in gedachten verzonken naar het geluid van regen dat op de den kletterde luisterde. Het had geregend tijdens het gevecht, ze herinnerde zich nog goed dat een van haar zusjes was overleden, Steppingstone. Haar moeder was er vast kapot van, zelfs zij had er moeite mee, met het idee dat ze haar nooit beter zou leren kennen. Het bleef familie, zelfs al was ze totaal niet ingesteld op hen. Natuurlijk hield ze veel van haar moeder, Butterstar. Echter had ze vanaf het moment dat ze op haar eigen poten kon staan, het contact laten verwateren. Er was weinig dat ze met haar familie deed, ze voerde met trots en vastberadenheid haar taken uit maar daar bleef het meestal bij. Kittens waren niet op haar ingesteld, ze vond ze grote lastpakken die de vrijheid van kattinnen beperkte en toch lag ze hier. Een keuze had haar hier naar toe gehaald, Butterpact was een goede vriend van haar. De gestreepte kater betekende veel voor haar, aangezien ze sociaal onbekwaam was maakte ze niet veel vrienden en voelde ze zich minder verbonden met de Clan. Toch had ze er niet voor kunnen kiezen om een Rogue te worden, de levensstijl paste wellicht wel redelijk bij haar, maar haar moeder in de steek laten en niet voor de Clan kunnen zorgen, was toch iets dat tegen haar hart in ging. Haar oren drukte ze in haar nek terwijl ze het gesprek met de kater herinnerde, ze mocht niet opgeven. De kittens zouden komen en ook al was ze er niet klaar voor, toch zouden ze er snel genoeg zijn. Dat betekende dat haar rust over was, en ze voor zeker zes Moons het hier uit moest houden terwijl er kleine pluisjes op haar aandacht en liefde wachtten. Ze zou ze opvoeden tot waardige Warriors, tenminste daar ging ze van uit. Hoe ze haar liefde moest delen, was iets dat ze onderweg zou moeten leren. Daar had ze Butterpact voor, hij had hier veel beter kunnen liggen.


Een steek door haar flank deed haar geërgerd sissen terwijl ze zich dichter op krulde. Ze wilde slapen, de kittens moesten maar minder bewegen. Ze had de hoop dat het een niet al te groot nest zou worden, immers was een kitten haar al vaak te veel. Waarom, in Starclan's naam had ze zo dom moeten zijn. Een grote stommiteit dit, een zacht gebrom verliet haar keel toen ze doorhad dat een kitten naar haar toe kwam gewaggeld, waarschijnlijk wakker geworden van de storm die buiten raasde, ze kon het ding niet geruststellen, daar had het vast een moeder voor. Ze kon zich niet voorstellen dat er katten waren die meerdere nesten op de wereld hadden gezet. Hoe had haar moeder dit ooit kunnen doen? Naast haar taken als Leader, het deed een nieuw soort respect geboren worden voor de flamepoint die ze haar moeder mocht noemen. Butterstar leefde voor de Clan en zou er vast ook voor haar kleinkittens zijn. Misschien dat ze door haar koppige trots heen moest kijken en haar moeder moest vragen om hulp. Ze werd een ouder, of ze het wilde of niet. Ze zou niet verliefd worden op de kleintjes, dat kon ze niet. Ze namen alles af wat haar bekend was. Ze had nu niet het idee dat haar Clangenoten haar veel zouden laten doen, ze was geen breekbaar grassprietje dat niets meer kon nu ze zwanger was. Een tweede steek deed haar verward naar haar buik kijken. Ze wilde ze nog niet krijgen, verbitterd drukte ze zich omhoog terwijl er een zacht gevloek haar mond verliet. "Muizenstront," Mopperde ze, Starclan waarom hadden ze haar gezegend met een gezin. Wisten de katten daar niet dat ze er absoluut niet voor gemaakt was? Hoe konden ze dit haar kittens aan doen! Hielden ze dan niet van haar Clan, was het een straf voor wat ze bij Windclan hadden gedaan? Was Starclan als een vos met een doorn in zijn poot!


Een zacht gekreun verliet haar mond toen ze doorhad dat lopen er niet bepaald in zat. Muizenbrein! Waarom had ze niet geluisterd naar de andere wat meer ervaren Queens toen ze het over jongen hadden gehad. Haar blauwe ogen glinsterden van de tranen terwijl ze zich in haar nest liet zakken en diep teleurgesteld haar ogen sloot. Teleurgesteld in haar lot, verbitterd met haar leven. Haar snorharen trok ze kort waarna ze haar ogen sloot en diep inademde. Als ze Butterpact erbij kon halen zou alles goed komen. Hij moest er zijn, anders mochten de kittens niet komen. Dan hadden ze haar maar niet als ouder uit moeten kiezen, werden ze als ouders gekozen? Ze wist niet hoe Starclan werkte, en ergens kon het haar ook weinig schelen. Ze zat met deze problemen. Haar hele leven lang zou ze aan ze vast zitten, net zoals haar moeder aan haar vast zat. Zelfs al was ze niet de meest lieve, gezellige en knappe kat. Al moest ze eerlijk toegeven dat ze goede genen had gekregen. Vastberaden trok ze zich nogmaals overeind om in de richting van de uitgang van de Nursery te schuifelen. "BUTTERPACT!!" Krijste ze terwijl ze ineenkromp met de volgende steek, een die sneller leek te komen. Ze zou de Warrior den niet halen. Hijgend liet ze zich weer zakken terwijl enkele andere Queens haar nijdig aan keken. Sommige kittens hadden ze net in slaap gesust, en deze werden nu weer wakker. Toch leken ze ook door te hebben dat het niet lang kon duren voordat er kittens geboren zouden worden. In de holst van de nacht, tijdens een heftige storm. Water was iets waarmee haar kittens om zouden moeten leren gaan, al zou ze hen niet leren zwemmen. Natte poten liet ze liever over aan andere Clangenoten. Daar werd haar vacht zo vies van.


Net op het moment dat een bekend grijs gestalte binnen kwam, stortte haar wereld in, pijn leek het alomvattende woord te zijn. De steken kwamen sneller, waardoor haar ogen vol pijn naar de ander schoten. Hoe konden andere katten het nog leuk vinden voor de kittens te zorgen, als het zoveel pijn bezorgde. Happend naar adem, perste ze, terwijl ze een schietgebed naar Starclan deed. Ze hoopte dat het snel voorbij zou zijn, ook al wilde ze nog niet vast zitten en had ze nog half in de ontkenningsfase gezeten. Hopende dat het mis zou gaan, niet omdat ze het hart van Butterpact wilde breken maar omdat ze onzeker was over haar eigen kunnen. Wat als de kittens haar zouden haten? Nogmaals perste de kattin terwijl de geur van bloed zich langzaam kenbaar maakte, iets dat niet geheel ongewoon was. Sissend en vloekend perste ze nog eens. "Muizenstront, Rotte vis, vliegende egels nog aan toe." Het zou voor de omstanders wellicht nogal grappig klinken, maar het was voor haar alles behalve grappig. Met een frons op haar gezicht en tranen in haar ogen werd de eerste kitten geboren. Zonder haar echt te bekijken, likte ze met een vies gezicht het vliesje van haar snoet waarna ze haar eerstgeborene, haar dochter een naam gaf. "Bitterkit," Mauwde ze verbitterd, terwijl ze de kitten ruw in de richting van haar buik duwde. Ze had haar wellicht ook naar Butterpact en haar moeder kunnen vernoemen maar naar haar oom klonk beter, daarbij hield ze ook niet van het mormel. "Er komt absoluut geen volgende keer Butterpact, de bosjes zijn verboden terrein." Klonk er woest terwijl ze naar hem grauwde. Ze hield van hem, maar zwanger zijn was echt een van de vreselijkste dingen die er bestond. Ze werd er dan ook niet bepaald gezelliger van. Welkom op de wereld Bitterkit.


Het duurde niet lang voordat haar dochtertje gevolgd werd door een zoon, een die veel op de overleden broer van Butterpact leek. Even sloeg een steek door haar hart heen. De pijn was kort vergeten terwijl ze de bruin-witte pasgeboren kater bekeek. Haar stem klonk even nors als bij haar eerste kitten al was het duidelijk dat ze haar best deed deze ervaring te ondergaan. "Breakingkit," Naar de broer van de vader van haar kittens. Ze mocht de kater graag, maar dit zou ze hem niet snel vergeven. Al haar vrijheid weg, haar wilde hart gebroken in duizenden kleine stukjes. Al wist ze niet dat het wellicht ook weer zou groeien en zwellen met trots als ze haar kittens op zou zien groeien. Mits ze hen de kans zou geven. Iets dat makkelijker gezegd dan gedaan was, want moeder zijn kwam niet natuurlijk. Er waren zoveel katten die naar hun kittens zouden snorren, en hen verhalen zouden vertellen. Met hen zouden spelen in de modder. Een rilling schoot door haar lichaam heen alleen al bij de gedachte er aan. Haar blauwe ogen gleden naar kleine kitten terwijl ze hem aan zijn nekvel richting haar buik sleepte en naast zijn zus legde. Twee gestreepte kittens, geen die de prachtige vacht van haar familie had geërfd.


Het was echter niet het laatste monster dat geboren zou worden. Er was er nog een die het nest compleet zou maken. Tranen dropen over haar wangen terwijl ze uitgeput perste, de hemel huilde met haar mee. Wellicht ook voor de kittens die niet in een liefdevol gezin geboren werden. Al zouden ze vast en zeker een geweldige vader krijgen, ze had het erger kunnen treffen. Een zwart katertje werd geboren, een die haar deed denken aan een andere Elder die jong was gestorven. "Ravenkit," Ze wist dat Butterpact goed met de kater om had kunnen gaan en ergens was dit ook een kans voor haar om de kittens naar haar Clangenoten te vernoemen en aan Steppingstone te blijven denken. Immers was haar zusje ook een Elder geweest, er was niets mis daarmee, al kon ze zich niet voorstellen dat ze zich ooit op haar plek zou voelen in die den. Immers had ze een bepaalde trots die ze wilde behouden. Ze likte het zwarte jong ruw schoon waarna ze het even ruw als bij de andere twee kittens bij haar buik legde en haar kop uitgeput op de rand van het mosnest plaatste. "Nooit meer!" Mopperde ze ook al kon ze niet ontkennen dat ze ergens het beste met de jongen voor had. Nooit meer, dit was niet haar leven. Dit was niet wat ze zes Moons lang, keer op keer vol zou houden.

Tag: Butterpact & kittens eerst [Coyotepaw, Butterstar & Chivysniff mogen binnen vallen ongeacht de timing.]