{Routnose} Strangers like me

De hele dag was ze al druk in de weer geweest met van alles en nog wat. Katten met kwaaltjes, missende kruiden, je noemde het maar op. Hoewel ze met liefde hielp, was het ook bijzonder vermoeiend. Daarom was ze, na het gecheckt te hebben met Lizardpath, even het kamp ontvlucht. Niet lang, natuurlijk, maar deze paar kostbare momenten van vrije tijd wilde ze goed benutten. Daarom was ze naar de grens gegaan, omdat ze daar laatst lavendel had zien groeien. De paarsige bloemetjes hadden niet bijzonder veel medisch nut, maar Routnose vond ze mooi en lekker ruiken. Daarbij deden ze haar denken aan de prachtige velden in de bergen. Vannacht zou ze ze in haar nest vlechten, en verder door de medicine cat's den verspreiden zodat alles lekker zou ruiken... Tenminste, naar haar mening dan. Met dit vooruitzicht bewoog ze zich naar de grens met Shadowclan, waar ze het bosje al snel vond. Alleen waren de bloemen niet het enige dat ze daar tegen kwam. Met grote ogen keek ze naar het poesje dat daar stond, nog steeds jong en klein, maar zoveel groter dan de laatste keer dat Routnose haar had gezien. "Pepperkit!" bracht ze verrukt uit, waarna ze de bloemetjes vergat en zorgeloos de grens overstapte. Uh... Medicine cat perks? "Oh, wat ben je groot geworden! Hoe is het met je? Zorgen ze wel goed voor je?" Routnose was het niet eens geweest met de keuze van Oceanstar om de kitten, die nu vast al apprentice was, mee te geven aan Tallstar. Alleen zag de poes er gezond en gelukkig uit, wat haar hartje al gerust stelde.

Haar rossige vriendinnetje drukte diens kop tegen haar borst, waardoor Routnose warm lachte en de ander een stevige omhelzing gaf. Het was vreemd, Pepperkit was nog steeds Pepperkit, alleen rook haar witte Windclan vachtje nu volledig naar Shadowclan. "Het is nu Pepperpaw," oh, ja, natuurlijk! "Oh meisje, wat word je snel groot, gefeliciteerd," spinde ze warm, waarna ze wat afstand nam en met een warme glimlach naar de Shadowclan apprentice keek."En ik word heel erg goed getrained door Acorndust!" Door de deputy zelf! Wat stoer! Routnose wilde haar opnieuw feliciteren, toen de jonge apprentice met haar oortje trok, waar wat licht doorheen scheen. Bezorgd reikte de medicine cat er naar uit, om het scheurtje te bekijken. "Pepperpaw, wat is er gebeurd? Hoe kom je hier aan?"

Het zachte gespin van de poes deed haar goed, Pepperpaw leek gelukkig. Natuurlijk had Routnose veel liever gezien dat de flame-point poes gelukkig was geweest in Windclan, maar ze was nu eenmaal gelukkig. Dat was uiteindelijk wat er toe deed. Toen het poesje beaamde dat ze inderdaad heel groot was knikte Routnose enthousiast. "Tjonge, voor ik het weet haal je me nog in!" grapte ze, waarna ze liefkozend op het rode neusje van de poes drukte. Het was echter toen dat haar het gescheurde oortje opviel, waardoor de protective mom:tm: meteen in haar naar boven kwam. "Niks," het was duidelijk dat Pepperpaw loog, waardoor Routnose een bezorgde frons op haar gelaat kreeg en het poesje onderzoekend aan keek. "Pepperpaw, heeft iemand je pijn gedaan..?" vroeg ze heel voorzichtig, onzeker of ze het wel zo direct moest vragen, ze wilde de poes niet wegduwen. Rustig liet Routnose zich wat door haar poten zakken, zodat ze op gelijke hoogte waren. "Luister, of je nu Windclan, Shadowclan of Weet-ik-veel-clan bent, je mag altijd tegen mij praten, oké?" sprak ze bemoedigend. "Je bent nog steeds Pepper en ik ben nog steeds Routnose, en als je ergens mee zit, dan mag je dat altijd zeggen,"

Het was duidelijk dat Pepperpaw het er liever niet over had, maar kennelijk konden haar bezorgde, groene ogen toch de waarheid afdwingen. De flame-point keek haar nog altijd niet aan toen ze eindelijk het ware antwoord gaf. "Een warrior viel me aan omdat ik halfclan ben.." geschrokken schoten haar oren meteen overeind. "Een warrior heeft wat gedaan?" sputterde ze volledig van haar stuk gebracht. "Maar Pepperpaw! Dat kan echt niet!" te laat besefte ze dat haar uitbarsting weinig zou doen voor de poes. Routnose dwong zichzelf even rustig in te ademen, al stonden haar ogen nog altijd ontzet. "Sorry Pepperpaw... Heeft Tallstar er iets aan gedaan? Voel je je wel veilig?" toch kon ze de vragen niet inslikken.

Ze wist dat Pepperpaw echt niet blij werd van dit gesprek, maar Routnose kon niet anders. Als een moeder maakte ze zich zorgen om haar verloren shadowclan schaapje, die nu zo'n scheur in haar oor had. Het liefst had ze het kind een grote bearhug gegeven, maar ze wist niet zeker of Pepperpaw dat kon waarderen. "Papa heeft hem verbannen," Oh, oké, oké. Dat was een vrij heftige straf, maar allicht toch wel gepast voor zo'n wandaad. Pepperpaw zou iniergeval veilig zijn... Toch? "O-oké, dat is goed, dat is goed," murmelde ze, meer om het zichzelf wijs te maken dan Pepperpaw. Oh, die wilde gewoon een leuk babbeltje maken, en nu had ze de hele sfeer verpest. "Uhm, heb je wel leuke vriendjes in Shadowclan?" deed ze een poging de sfeer wat luchtig te maken.

Hoewel zijzelf de gedachte van Pepperpaw die aangevallen was niet zo makkelijk van haar af kon laten glijden, was de flame-point poes makkelijk weer vrolijk te maken met een welgestelde vraag. Routnose keek met een vertederde glimlach naar het poesje die als een vogel begon te kwetteren over wat ze wel niet beleefde. "Oh Bloodpaw! Dat is vast een hele leuke broer, doe hem de groetjes van me,"snorde ze nadat ze de apprentice uit had laten ratelen. Uiteindelijk kon ze het toch niet laten de kat een lik over haar kop te geven. "Maar wuppies? Wat zijn dat dan?" Het zat haar absoluut niet lekker dat een idioot het in zijn hoofd had gehaald om het kleine meisje aan te vallen, maar het feit dat Pepperpaw het overduidelijk naar haar zin had in haar nieuwe clan en genoeg vriendjes had deed haar heel goed. Nog altijd geloofde ze dat de apprentice nu in Windclan op zou moeten groeien en trainen, ze was het perfecte evenbeeld van een Windclanner en hoorde hier nu eenmaal thuis; zelfs al was haar vader de clanleader van Shadowclan. Het was niet een keuze geweest die aan haar was en ze zou er ook niet meer over spreken, maar ze miste de rossige opdonder weldegelijk.

Oké oké eigenlijk kende ze hem helemaal niet zo goed, maar Bloodpaw had gewoon een lief gezichtje. Daarbij had ze natuurlijk wel een beetje de neiging om andere ranggenoten voor te trekken, maar goed. Bloodpaw leek haar een uitermate geschikte broer voor Pepperpaw. Het poesje haalde nog een andere naam erbij, Settledpaw, Die Routnose absoluut niets zei. Toch knikte ze vrolijk met een blik die vrolijk 'oh die!' zei, Pepperpaw niet willen storend in haar vrolijke verhaal. Toen ze over de wuppiez vroeg leek de poes even wat ongemakkelijk, maar Rout lachte slechts. Oh ze mocht haar geheimen houden, ondanks haar naam stak de Windclan medicine cat niet haar neus in andermans zaken! Meestal niet dan... Al was haar nieuwsgierigheid geprikkeld, misschien zou ze Tall toch nog wel eens aan de tand voelen. "Oh? Nu al geheimen?" Grinnikte ze en gunde de ander een goed bedoelde knipoog. "Ik hoop dat je je, eh, 'wupjes' vindt,"

Pepperpaw zou de wupjes vinden, nou daar had ze zeker vertrouwen in. Al lachte ze even toen de kleien flame point haar verbeterde. "Wuppies, sorry," verontschuldigde ze zich en liet toen hoe Pepperpaw haar kopje tegen haar borst aan drukte. De Medicine cat snorde en legde haar kopje zachtjes op die van de ander, met enig verdriet haar Shadowclan geur opsnuivend. "Ik.. mis jullie wel," die woorden braken haar tere hartje en ze moest de traantjes die zich in haar ooghoeken opwelden haastig weg knipperen. "Oh Pepper toch," sprak ze wat droef terwijl ze haar staart beschermend en troostend om de poes heen sloeg. "Wij missen jou ook, ik mis je heel erg," kort creëerde ze wat meer ruimte tussen hen, zodat ze de jonge poes in haar blauw ogen aan kon kijken. "En ookal heb je nu een heel mooi thuis bij Shadowclan met je papa en, uh, de wuppies... Je weet wel dat je nog altijd naar mij toe mag komen, toch?" ze hoopte dat de poes dat wist. "Ik.. Ik kan je niet beloven dat je zomaar op Windclan gebied mag komen, maar als je mij ooit nodig hebt geen je maar een schreeuw en kom ik hoogstpersoonlijk naar Shadowclan gebied lopen. Dat kan ik je wel beloven," ze gaf Pepperpaw een dikke knipoog en een lik over haar kop. Ze zou dan wel een of anderen kruiden related smoes bedenken om daar heen te gaan, perks of being a medicine cat.

De woorden van Pepperpaw braken haar hartje. Ze kende het gevoel, op haar eigen manier. Ook zij was half bloed, alleen had ze dan nooit het verlangen gehad in Riverclan te wonen. Toch miste ze haar broertje die daar leefde, miste ze haar Thunderclan vrienden en alle andere kennissen die ze had gemaakt tijdens de journey. Wat haar betrof zouden ze altijd één clan zijn gebleven. De poes opende haar mond al om Pepperpaw te vertellen dat ze vast nog wel terug kon naar Windclan, maar besefte zich net op tijd dat dat verschrikkelijk egoïstisch was. Ze moest Pepperpaw niet nog meer twijfels aan praten alleen omdat zij haar terug wilde. "Ik snap het Pep, ik snap het." even twijfelde ze, maar glimlachte toen toch. "Zal ik je iets vertellen? Ik ben ook half clan," Het was geen geheim, ze zou het nooit voor anderen verbergen zoals haar Riverclan broertje deed. Toch hing ze het ook niet aan ieder zijn neus, waardoor veel clangenoten er niet vanaf wisten. "En ik mis iedere dag mijn broertje in Riverclan nog, maar diep in mijn hart weet ik dat in Windclan hoor, en jij moet ook vast weten dat je in Shadowclan hoort, bij je papa, de wuppies en Settled, uh, Settledpaw en al je andere vriendjes," probeerde ze bemoedigend te spreken.

Routnose trok wat onzeker met haar oren, nu twijfelend of ze het Pepperpaw wel had moeten zeggen, immers leek de poes niet al te positief te reageren. Gelukkig viel dat uiteindelijk wel mee, haar uitdrukking werd al positiever. "Settledpaw en Sinclaw ook al." Ze vond het lastig een gezicht bij die twee katte te plakken, maar ze geloofde Pepper haar woord. Een waterige glimlach lag op haar gelaat. "Omdat je lang niet altijd kan kiezen op wie je verliefd wordt," vertelde ze wat voorzichtig. "En soms is dat een kat van een andere clan, en dat kan dingen heel, heel erg lastig maken,"