{Waterpaw} The other side

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw keek wat beduusd naar de Thunderclan katten. Het was inderdaad de medicine cat van Thunderclan. Ze was heel erg anders dan Acefray, een stuk serieuzer. Pepperpaw wist niet zeker wat ze beter vond. Pepperpaw hield zich stil bij de spanning in de situatie. Mistgaze was duidelijk niet blij met de situatie, met zowel Acorndust als Waterpaw. Pepperpaw keek de katten wat beduusd na toen deze verdwenen in de struiken aan de overkant, gelukkig zonder kleerscheuren voor Waterpaw. Voor een paar hartslagen bleef ze naar de struiken kijken om zichzelf er echt van te verzekeren dat de katten weg waren. "Heb ik het goed gedaan Acorndust?" miauwde ze op twijfelachtige toon, "En hij wilde dat ik naar vierboom kwam," voegde ze er nog twijfelachtiger aan toe.}

Mistgaze was duidelijk niet blij met zijn antwoord richting Waterpaw, maar dat deerde hem eerlijk gezegd niet. Natuurlijk wist hij beter dan om prooi van een andere clan aan te nemen, maar het was toch prooi. "Zorg ervoor dat ik niet nog een Thunderclanner op Shadowclan vind." Was het enige dat hij nog zei, terwijl hij toekeek hoe de twee katten het pad zouden oversteken. Zodra ze weg waren richtte hij zijn aandacht op Pepperpaw die hem een vraag stelde. "Je hebt goed gehandeld." Antwoordde hij. "Indringers moet je altijd proberen weg te jagen." Als iemand namelijk iets belangrijks te zeggen had wachtten ze ofwel bij de grens of was het wel duidelijk dat ze er met zaken waren. "Het is beter als je hem niet ontmoet bij fourtrees." Het was dan wel een neutrale plek, maar hij had het gevoel dat Waterpaw net iets te vriendelijk was. Het was dan ook beter om Pepperpaw te vertellen dat ze hem beter niet kon ontmoeten. Wie weet kon hij zelf wel gaan in haar plaats en de apprentice aan de tand voelen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw voelde zichzelf warm worden van trots toen Acorndust haar complimenteerde op haar handelen. Ze was een goede Shadowclan apprentice! Een brede glimlach verscheen op haar lippen en haar ogen begonnen te stralen. "Ik zal de volgende keer nog harder slaan!" miauwde ze vastbesloten met een brede glimlach. Misschien met nagels dan, want Waterpaw leek totaal niet onder de indruk. Maar goed, dat was voor later. Hierna hield Pepper haar hoofdje toch wat scheef en fronste ze diep. "Maar straks staat hij daar in zijn eentje te wachten en komt er niemand. Waarom mag ik niet gaan?" besloot ze te vragen. Dit vond ze ook zielig namelijk.}

Kort kneep hij zijn ogen dicht, bedenkende hoe hij haar dit het beste kon zeggen of gewoon beter direct kon zijn. "Hij was iets te vriendelijk, vooral met hoe hij gewoon de grens overstak." Dat leek hem duidelijk genoeg. "Het is dus beter als je niet gaat en als je wilt dat iemand naar hem toegaat, dan wil ik wel in je plaats gaan?" Dat was hij sowieso al van plan om te doen. Maar beter dat Pepperpaw niet ook zou gaan, want dan kon hij waarschijnlijk niet de vragen aan Waterpaw stellen die hij wilde.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw hield haar hoofdje scheef bij de woorden van Acorndust. Er was bij haar niet gauw zoiets als 'duidelijk genoeg'. Sterker nog, indien er ruimte was voor vragen, vulde Pepperpaw die op. "Is er zoiets als te vriendelijk?" vroeg de jonge apprentice dan ook, Acorndust zijn ondertoon missende alsof het een vogel was die een kilometer boven haar hoofd vloog. Bij zijn volgende woorden blies ze echter opgelucht uit. "Als je dat wil doen! Wil je hem dan sorry zeggen dat ik niet kan komen? Want anders is het zielig."}

Hoe ging hij dat nou weer uitleggen? Voor hem was het duidelijk dat Waterpaw 'te vriendelijk' geweest was, maar voor Pepperpaw was dat blijkbaar niet zo. "Waterpaw is van een andere clan en dan hoor hij niet zulk gedrag te vertonen, alsof jullie close waren." Dit werd ongemakkelijker met het moment naar zijn gevoel. "Probeer in ieder geval niet in zijn gedrag mee te gaan als je hem ooit weer ziet." Dit was zo ongemakkelijk, hij zou het liefste dit gewoon aan Tallstar overlaten om te doen, maar die was niet hier momenteel. "En dat zal ik hem zeggen." Dat kon hij op zijn minst nog doen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Acorndust leek wat ongemakkelijk te worden door haar vraag, wat voor Pepper alleen maar een reden was om het probleem nog verder te duwen. "Maar je had gezegd dat je wel vriendelijk kon zijn naar katten van een andere clan? Waarom is er zoiets als té vriendelijk? Dat is toch beter dan vechten?" besloot Pepperpaw te vragen met wijde blauwe ogen. De implicaties van Acorndust zijn woorden zeilden totaal over haar hoofd heen. Ze besloot het probleem te droppen toen de kater aangaf dat hij Waterpaw zou zeggen dat ze niet kon komen. "Gelukkig! Moeten we dan nu terug naar het kamp?" besloot ze vervolgens te vragen.}

Hij had inderdaad tegen de apprentice gezegd dat ze vriendelijk konden zijn, maar dit was anders en dat leek Pepperpaw niet te begrijpen. "Dit is een ander soort vriendelijkheid, als je meer wilt weten, vraag maar aan je vader." Nu hopen dat ze dat zou doen en niet hem nog meer vragen zou gaan stellen hierover. "Laten we inderdaad teruggaan naar het kamp, tenzij je nog wat wilt doen?" Hij ging er niet vanuit dat Waterpaw nog een keer zou proberen om over te steken, anders zouden ze de grens ook nog kunnen controleren, maar hij vertrouwde Mistgaze er wel op dat dat niet het geval zou zijn.

Pepperpaw fronste diep van het onbevredigende antwoord wat Acorndust haar voorlegde. Ze moest het maar aan haar papa vragen en niet aan hem. Een diepe zucht ontglipte de kleine flamepoint apprentice, waarna ze het maar opgaf. En hier dacht ze dat een mentor alles hoorde te weten. Maar goed. Ze hief haar heldere blauwe blik naar de tabby met witte kater en knikte vervolgens. "Laten we maar terug gaan dan."

Ergens was hij opgelucht dat de apprentice geen verdere vragen stelde. Ook al had hij Tallstar er nu mogelijk mee opgezadeld, maar het was ook aan hem om zijn dochter dit deel te vertellen. Dat zou niet aan hem moeten zijn. Dat maakte deze hele situatie voor hem dan ook wat ongemakkelijk en dan liet hij het liever aan Tallstar over. Hij knikte kort bij haar antwoord en draaide zich om, om terug naar het kamp te gaan.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw richtte haar blik nog een keer op haar mentor, zijn reactie afwachtende. Haar poten brandden om naar haar vader te gaan, al zwiepte haar staart licht geërgerd dat haar mentor het antwoord niet kon geven. Ze had echt verwacht dat Acorndust alwetend was. Hij moest immers binnenkort leider worden! Bij zijn knik stond ze dan ook al in de startblokken en sprong ze de struiken in, snel richting kamp toe bewegend. Ze had een hele hoop brandende vragen om aan haar papa te stellen immers.

{Topic uit?}}

Hij had misschien de vragen voor nu afgewend. Het was niet alsof hij het antwoord niet wist, maar het was niet zijn plaats om het aan Pepperpaw te vertellen vond hij. Hij volgde de apprentice dan ook terug naar het kamp. Nu was het alleen hopen dat Tallstar wel de antwoorden zou willen geven, want anders zou hij de vragen mogelijk alsnog nog een keer krijgen.

[Topic uit]