Good start of the day

Langzaam maar zeker begon hij beter te worden in het jagen en ook wel in het vechten. Alleen hij wist dat hij nog veel meer te leren had en was dan ook meer dan blij dat Eveningglow met hem wilde gaan trainen. Hij was dan ook al vroeg wakker en maakte zijn weg naar de kampingang. Hij had geen idee of zijn mentor ook al wakker zou zijn, maar hij had er in ieder geval voor gezorgd dat hij er klaar voor was om aan een training te beginnen. De vraag was alleen wat voor een training het zou gaan worden. Nu het leafbare was, was het jagen tenslotte lastiger, maar hij zou nog wel een keer uit willen proberen om in de bomen te gaan jagen, ook al wist hij niet of Eveningglow daar zin in zou hebben. In ieder geval zou hij het wel zien als ze er was.

[Eveningglow]

Eveningglow kwam al gauw naar hem toe en hij glimlachte kort. "Goedemorgen Eveningglow." Begroette hij zijn mentor. Hij had verwacht dat zij zou zeggen wat ze zouden gaan doen, maar de keuze werd aan hem gegeven, ook al wist hij dat het niet zomaar een keuze zou moeten zijn. Vechttraining kon altijd, maar het probleem daarmee was dat de grond nu wel hard was door de kou en daardoor vallen waarschijnlijk meer pijn zou doen en het was ook belangrijk dat de clan te eten zou krijgen, dus jagen was waarschijnlijk de betere optie, alleen dan was de vraag nog waar. Het stroompje bij de Owltree zou nu wel bevroren zijn, dus daar zou niet snel prooi nu op af komen. Verder waren de Tallpines nooit een goede plek en hij betwijfelde of de blooming woods nu veel te bieden zouden hebben, toch mogelijk meer dan anders. De zonnerotsen was een mogelijkheid, in ieder geval beter dan de slangenrotsen, want daar kon het gevaarlijk zijn. Ergens zou hij ook ooit wel willen proberen te gaan jagen in de bomen, maar hij betwijfelde of Eveningglow dat zou willen doen nu. "Jagen is denk ik het verstandigste gezien dat is wat de clan nu nodig heeft. Vechttraining is de grond nu vrij hard voor." Begon hij dan ook. "Bij de zonnerotsen zou een optie zijn of misschien bij de Owl tree, ook al is het stroompje daar waarschijnlijk bevroren." Begon hij. "Of misschien proberen om in de bomen te gaan jagen." Voegde hij er wat zachter aan toe. Hij had geen idee of dat namelijk een slim plan zou zijn. Vooral omdat de meeste bomen hun bladeren nu wel verloren waren.

De zonnerotsen waren blijkbaar een goed idee en de bomen wat minder wat hij ergens al had verwacht. Het merendeel van de bladeren waren nu tenslotte weg, dus ze zouden veel sneller opvallen. Hij begon Eveningglow te volgen richting de zonnerotsen en liet zijn blik rondgaan. Het zou inderdaad niet makkelijk zijn om verborgen te blijven in de bomen. "Er zijn niet veel bladeren meer." Merkte hij dan ook op terwijl hij zijn blik weer naar zijn mentor liet gaan. Hij hoopte dat ze wat zouden kunnen vangen bij de zonnerotsen, maar hij wist het niet zeker. Leafbare kon lastig zijn met prooi wat hij had begrepen.

Dustpaw hoopte dat ze vandaag wel wat zouden vangen, want als ze niks meebrachten, dan zouden er misschien katten zijn die honger zouden lijden en dat was ook niet bevorderlijk. Hij luisterde dan ook naar de woorden van zijn mentor en knikte. Als het vandaag niet zou lukken zouden ze het morgen in ieder geval weer kunnen proberen. Hij hoopte alleen dat als er een prooi kwam, dat hij het wel zou vangen en niet zou wegjagen. Eveningglow stopte plots met lopen en hij deed hetzelfde en volgde haar blik. Er leek wat te bewegen in de schaduw van de rots en hij opende zijn bek dan ook iets om de geur in zich op te nemen. Hij hield zijn blik ondertussen op Eveningglow gericht, afwachtende wat zij wilde dat hij zou gaan doen.

Hij knikte kort toen hij het signaal kreeg om de muis te vangen. Hij zakte in de sluiphouding en zorgde ervoor dat de wind zijn kant uit stond, door de weg te nemen waarbij hij de geur van de muis kon ruiken. Hij hield zijn poten strak onder zijn lichaam en zijn staart laag boven de grond, zodat deze niks zou raken. Hij zette de eerste stap naar voren, gevolgd door meer, terwijl hij langzaam maar zeker dichter naar de muis toeging. Eenmaal hij dacht dichtbij genoeg te zijn, spande hij zijn spieren aan en maakte hij de sprong naar de plek waar de muis was, alvorens zijn nagels in het dier te steken en het niet veel later dood te maken. Hij draaide zich om met de muis in zijn bek en liep terug naar waar Eveningglow was, voor hij de prooi voor haar neerlegde.

Hij was opgelucht dat het hem gelukt was terwijl zijn mentor toekeek, want dat maakte het altijd extra spannend. Hij knikte enthousiast toen Eveningglow over bomen beklimmen begon. Het was nu alleen nog bekijken welke bomen het handigste waren en dan zou hij in de boom wel kijken of er prooi zou zijn om te vangen en hoe open het allemaal was. Hij volgde Eveningglow dan ook en hoopte dat ze snel zou stoppen bij een boom, maar dan zou er eerst een moeten zijn die geschikt was.

Hij merkte op dat ze in de richting van de Tallpines gingen en hij was even bang dat ze ook naar die hoge rechte bomen gingen, maar toen ze bij een boom met lagere takken stopten was hij opgelucht. Hij bekeek de boom eens goed en wist dat dit een goede zou zijn om in te klimmen. Hij knikte kort toen Eveningglow aangaf dat hij als eerste mocht klimmen en zocht dan ook de eerste tak uit om naartoe te klimmen. Hij spande zijn spieren in zijn poten aan en maakte de sprong de boom in, waar hij zich met al zijn poten vastklampte. Hij liet zijn voorpoten hoger grip zoeken, waarna hij met zijn achterpoten de rest van zijn lichaam omhoog duwde. Dit herhaalde hij meerdere malen tot hij bij een stevige tak aankwam, waar hij zijn nagels in sloeg en balanceerde met zijn staart. Zodra hij zeker wist dat hij niet naar beneden zou vallen keek hij naar beneden om te zien waar Eveningglow was.

Hij mocht dus zijn gang gaan. Hij scande de omgeving af voor een boom waar hij eventueel naar over kon springen en voor een eventuele prooi, maar voor nu zag hij nog geen prooi zitten, maar wel een boom waarin hij zou kunnen overspringen. Hij moest alleen nog iets hoger klimmen, zodat twee takken dicht bij elkaar zaten. Hij klauterde dan ook nog een stukje omhoog, waarna hij balanceerde over de tak en de kracht in zijn spieren verzamelde om de sprong naar de andere boom te maken. Daar haakte hij zijn nagels in de tak, zodat hij niet zijn evenwicht zou verliezen, want de tak trilde door zijn landing. Hij wachtte tot de tak weer stil zat en stapte toen door. Een geluid boven hem deed hem zijn blik daar naartoe richten en hij merkte op dat een vogel op een van de takken was gaan zitten. Het zou niet makkelijk zijn om ongezien daar te komen, maar hij kon het op zijn minst proberen. Hij klom voorzichtig wat hoger en liet zich zakken op de tak van de vogel, maar door zijn extra gewicht bewoog de tak en daarmee ook de vogel, die van schrik wegvloog. Misschien had hij beter naar een andere tak kunnen gaan en vanaf daar proberen de vogel te vangen of in ieder geval moeten wachten tot de vogel op een stevigere tak zou zitten.

Hij baalde dat hij de vogel weg had laten vliegen, maar het was waar dat hij misschien niet op dezelfde tak had moeten springen maar een eronder of erboven. "Daar had ik aan moeten denken." Sprak hij dan ook naar zijn mentor. [b]"De volgende keer zal ik daar aan denken."{/b] Ook al wist hij dat dat geen magen zou vullen. Het was een lege belofte als hij er zo naar keek. hij liet zijn blik naar zijn mentor gaan om te kijken wat ze nu zouden gaan doen. Hij kon een poging doen om nog een prooi te vangen, maar hij had geen idee of dat hem zou gaan lukken.

Hij zou nog een kans vandaag krijgen, want het begon al later te worden. Dat kon hij ook zien aan de lucht. Maar hij zou in ieder geval zijn best doen om nog iets te proberen te vangen, ook al zou het niet veel anders dan een vogel gaan worden. Hij knikte kort en draaide zich om, voor hij naar de volgende tak ging en na een paar takken ook de volgende boom in. Dit deed hij een aantal keren tot hij wat gefladder hoorde niet al te ver bij hem vandaan. Hij stond voor een moment stil, luisterend of de vogel ook zou gaan zitten of dat het weg zou vliegen, maar gelukkig deed het dat niet en ging het twee takken bij hem vandaan zitten. Dit zou hij moeten kunnen doen door eerst voorzichtig naar de volgende tak te springen en daarna naar de tak van de vogel om het dier te vangen. Hij spande zijn spieren aan en sprong naar de volgende tak, waar hij kort bleef balanceren tot hij er zeker van was dat hij de sprong kon maken en zich afzette van de tak met uitgeklapte nagels naar de vogel toe. Hij drukte de vogel tegen de tak onder hem voor het dier kon ontsnappen en boog zijn kop naar beneden om het snel dood te bijten. Eenmaal hij zeker was dat de vogel niet meer bewoog pakte hij de prooi op en draaide zijn kop om het aan Eveningglow te laten zien.