We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De dagen leken weer wat rustiger te worden. Nog elk moment keek hij over zijn schouder om te zien of er niet toevallig een verdwaalde RiverClanner de grens overstook. Hij snoof nog een keertje. De geur was redelijk vaag dus dat zat wel goed maar hij merkte aan de kittens in de Clan dat er meer jachtpatrouilles nodig waren. Ze hadden Leafbare nauwelijk overleefd en toen was ook nog eens een belangrijk stuk grond van hen afgenomen. De Tunnelers namen nu voornamelijk de meeste prooi mee terug naar het Camp terwijl de Moor Runners de grenzen in de gaten hielden en waar konden prooi vingen. Zijn rechteroor bewoog even toen hij een geluid meende te horen maar het was vast een onbenullig muisje dat gelijk weer terug zou schieten zijn holletje in. Zonder dat hij het eigenlijk door had was hij naar de Outlook Rock gelopen. Wat verbaasd om zijn eigen actie keek hij omhoog en sprong hij op de steen. Nouja, daar kon hij in elk geval de andere katten in de gaten houden.
Het lopen ging al steeds weer een beetje eenvoudiger. Terwijl de heide zachtjes naar de grond gedrukt werd en weer opgelaten, liet Feral zich meevoeren met de stromen van dezelfde wind. Ondanks dat haar spieren nog pijnlijk waren en ze met elke beweging die ze maakte zeurden, was het haar toch gelukt om deze ochtend een flink konijn bij zijn lurven te grijpen. Meer had ze ook niet gewenst. Het was voorjaar, de clan moest gevoed worden met het recente verlies van de heatherfields, maar er moest ook genoeg prooi blijven om zich voort te planten. Nu was dat met konijnen meestal geen probleem, maar enige voorzichtigheid was gebaat. Een prooi die je vandaag niet op at, kon weer op de prooistapel van morgen. Toch wilde ze nog niet terug naar het kamp, ze had nog teveel onrust in haar hart, het was te stormachtig in haar hoofd. Haar humeur stond dan ook nog lichtelijk op onweer. Toch was wandelen met een konijn in je bek een heel erg slecht idee en ze voelde de spieren van haar nek dan ook vermoeien. Vandaar dat Feral dan ook besloten had om naar de outlook rock te lopen om haar prooi daar te begraven. Daar kon ze het altijd terug vinden. Met vluchtige passen stapte ze op de grote steen af en legde ze het konijn neer, om vervolgens er zand overheen te trappen om de geur te maskeren. Zo zouden andere jagers het in ieder geval minder snel vinden. Ze zat zo in haar eigen wereld gekeerd, dat het haar niet eens opviel dat er wellicht nog een andere kat in de buurt was.
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
Het leek erop dat er geen katten zouden naderen, in elk geval niet nu. Met zijn ogen die half begonnen dicht te zakken deed hij nog wel moeite om wakker te blijven. De nachten die hij maakte waren kort en zorgden ervoor dat op momenten dat hij alleen was snel indommelde. Hij zakte door zijn voorpoten heen en vouwde die onder zich. Hij kon net zo goed hier snel even een hazenslaapje doen en dan weer door. Het geritsel in het gras trok weer zijn aandacht. Was het nu weer een prooidier? Het gras week en Feralhowl kwam tevoorschijn met een dik konijn in haar kaken. Zijn wenkbrauwen gingen omhoog, dat was een geweldige vangst maar hoe was de poes aan zo'n dik konijn gekomen? In stilte observeerde hij de kattin en zag hoe ze daarna stil bleef zitten. Zijn oren draaiden zich naar voren waarna hij een zacht hoestgeluid maakte. Luid genoeg dat Feralhowl het kon horen maar toch niet zo luid dat het prooi zou afschrikken. Daarbij wilde hij haar ook niet laten schrikken.
Onderwerp: Suitable 
di 28 mei 2019 - 17:29
