Mountains and valleys, and all that will come in between

Ivywing lepelde het ijskoude water naar binnen en had haar ogen gesloten terwijl ze de vloeistof door haar keel heen voelde glijden. Het was fijn dat de lange leafbare nu eindelijk ten einde leek te komen. Het onberekenbare weer was echter nog wel een zorg. De ene dag leek newleaf in aantocht en de volgende dag was de kleine stroom weer bevroren. Nu nam ze er echter goed gebruik van dat het water weer vrij was om door het beekje te kabbelen.

{Hazelnut}

Na deze gekke periode van koude en drama leek er af en toe wat opklaring te komen. Eindelijk. De kater wilde deze periode zo snel achter zich laten en hoopte dat de warmere periode, die nog even op zich liet wachten, wat minder clanproblemen met zich zou meenemen. Hij was op pad gegaan en had al snel de geur van Ivywing opgevangen. Zijn oren schoten automatisch naar voren en een glimlach verscheen op zijn snoet. Daar was ze dan, bij Little Creek. "Ivywing!" mauwde hij als begroeting en om zijn aanwezigheid mee te delen. Hij was altijd blij met het zien van zijn vriendin, alsof hij de drama van de clan even kon vergeten.

Ze kon niet wachten op de warme avonden van greenleaf, waarin ze tot uren langer konden genieten van de zon die hun vachten opwarmde. Ze hield van die periode van het jaar, waarbij alles bloeide en groeide. Er was genoeg prooi voor iedereen, het woud was prachtig groen.. maar voor nu moesten ze nog wachten tot newleaf echt aangebroken was. Ivywing keek op toen ze haar naam hoorde. Een glimlach verscheen op haar snuit en ze draaide haar kopje om, om vervolgens zachtjes te snorren bij het zien van Hazelnut. "Hazelnut," mauwde ze terwijl ze kort haar kopje tegen die van hem drukte. Ze waren goede vrienden.. heel goede vrienden.

Hij begroette haar, net zoals zij deed, met een kopje. Hij was altijd oprecht blij haar te zien, ze was dan ook zijn beste vriend. In de clan had hij heel veel kennissen en vrienden, maar zij stond toch bovenaan. Met dat hij begroette met een kopje, raakte hij haar neusje aan met die van haar, waardoor hij even bleef staan en haar recht in haar blauwe kijker keek. Hij schudde even zijn kopje en haalde mijn mondhoek op in een glimlach. Hazelnut vermeed meestal zulke situaties, niet goed wetende hoe daar mee om te gaan. Hij was zeer goed in vechten en jagen, maar dat andere gevoel was nog steeds iets wat hij liever vermeed, wetende dat hij daar (nog) niet goed in was.

Hun neusjes raakten elkaar en voor een moment haakte ze haar ijsblauwe ogen in die van hem. Haar mondhoeken kropen nog iets verder omhoog en ze wreef haar neusje zacht over de zijne. Ze zou niet weten wat ze zonder hem zou moeten. Haar ouders waren er niet meer, Winddancer en Lurkingshade waren er niet meer. Cedarfrost was volledig uit haar leven en voor de rest.. had ze nooit echt iemand anders gehad. "Ik kan niet wachten tot het greenleaf is.." mompelde ze op haar gebruikelijk zachtere toon tegen de gestreepte kater. Haar blauwe ogen gingen weer naar de stroom en ze keek toe hoe het water rustig voorbij kabbelde.

Moest hij zichtbaar kunnen blozen, had Ivywing dat meteen gezien nadat ze haar neusje over die van hem had gewreven. Dit was één van de eerste keren dat hij zich zo gek voelde. Hij wist maar al te goed welke benaming dit gevoel had en aan haar te zien, voelde zij zich ook zo. Het enige verschil tussen hen beide was, dat hij nooit een echte relatie had gehad en zij wel. Hij had zich vaker zo gevoeld, maar had verder nooit luidop gezegd hoe hij zich had gevoeld. Winddancer en Roughflower, beide hadden zich bij Starclan gevoegd en twee keer had hij hij gezwegen. Als hij nu zou zwijgen, zou hij haar dan ook verliezen? Zijn hart sloeg een slag over bij die gedachte en ondanks Ivywing begon over Greenleaf, stapte hij naar voren en reageerde verder niet op haar opmerking. Hij drukte zijn neusje nu bewust tegen die van haar aan en hield deze ook daar. <3

Ivywing was over het weer begonnen, want het was oprecht iets waar ze naar verlangde. Echter kwam er geen antwoord en keek ze Hazelnut vragend aan. Zat hij soms ergens anders met zijn.. Haar hart sloeg een slag over toen hij zijn neus opnieuw tegen de hare aan drukte. De witte kattin keek hem voor een aantal seconden recht aan, waarna ze haar oogjes sloot en weer zachtjes begon te snorren. Het voelde fijn en vertrouwd, ondanks dat er ook iets nieuws en spannends was aan dit alles. Haar relatie met de RiverClan kater Cedarfrost was vele seizoenen geleden, nog voor de journey, en ze moest toegeven dat ze zich de laatste tijd best vaak eenzaam had gevoeld. Maar Hazelnut was er altijd geweest om die leegte op te vullen. Zacht bleef de witte kattin snorren, haar neusje nog altijd tegen de zijne.

Opgelucht sloot de kater zijn oogjes bij het horen van het gesnor dat oprees uit de witte poes voor hem. Hij zou iets moeten zeggen nu, maar er waren geen woorden voor dit moment. Ze wisten beiden hoe ver het was en waar ze nu stonden. Een vreemde geur deed hem zijn ogen openen. Riverclan. Riverclan in in hartje van het Shadowclan territorium? Dat kon niets anders zijn dan problemen. "Ivy?" mauwde hij zachtje en gaf haar een korte lik over haar wang op hun neuscontact af te sluiten. "Ze hebben ons nodig." fluisterde de kater zachtjes, verwijzend naar de vreemde maar overduidelijke geur van Riverclan.

Ivywing genoot van het moment, totdat de geur van RiverClan het allemaal wist te verbreken. Het was alsof hun veilige bubbel uit elkaar spatte en wat teleurgesteld opende ze haar ogen toen Hazelnut zei dat ze nodig waren in het kamp. Het was niet goed dat RiverClan op hun territorium kwam, maar ze rook maar één specifieke geur. Ze wilde helemaal nog niet terug. Zo konden ze altijd wel achter de clan aan blijven rennen. Dan was er weer dit. Dan was er weer dat. Haar blauwe kijkers werden in die van hem gehaakt. "Ik ben zo moe van alle drama, Hazel.." fluisterde ze hem zachtjes toe. "Ik wil nog niet weg.." mompelde ze terwijl ze kort haar neusje in zijn vacht drukte.

Hazelnuts oren waren automatisch naar voren gedraaide, alert om de Riverclangeur die midden in hun territorium te reuken was. Bij de woorden van Ivywing draaide liet hij zijn ogen terug naar haar gaan en haalde hij een geruststellende glimlach boven. "Ik ben zo moe van alle drama, Hazel.." Hij schudde zachtjes zijn kopje bij haar volgende woorden. "Ik wil nog niet weg.." Hij legde zijn kopje op die van haar, nadat ze haar snuit in zijn vacht had gelegd. "Hoe sneller we naar het kamp gaan, hoe meer drama we kunnen vermijden." fluisterde hij zachtjes. Hazelnut was van het principe, waar hup nodig was, moest hij zijn en dat was nu het geval. "De nacht is van ons, maar vanavond heeft de clan ons nodig."

Natuurlijk wist ze wel dat het hun plicht als warrior was om per direct terug te gaan naar de clan. Ze moesten de clan met hun leven beschermen.. maar ze kon het niet helpen dat ze zo nu en dan eenmaal de sterke drang had om de regels iets naar haar zin te buigen. Het moment was gewoon zo perfect geweest.. en wie weet waar ze zichzelf nu weer in zouden storten door terug te gaan. Ze zuchtte op zijn woorden, natuurlijk wilde Hazelnut terug naar het kamp. Hij was een echte warrior. Zijzelf.. soms was ze misschien iets te soft en dromerig. Hij zei dat de nacht van hen zou zijn, maar de avond voor de clan. Voor een moment haakte ze haar ijsblauwe ogen in die van hem. "Als we al een nacht gegund krijgen van StarClan," fluisterde ze zachtjes waarna ze zich omdraaide en in de richting van het kamp begon te rennen. Oh Hazel. Waarom waren ze niet gewoon gebleven.