It's time.

Onderwerp: Re: It's time. ma 29 apr 2019 - 14:01

De woorden die de medicine cat apprentice vertelde deden hem alleen maar doen fronsen. Hij had namelijk werkelijk waar geen idee wat dit te betekenen had, ook al probeerde hij dit zo min mogelijk te laten merken. Het was waarschijnlijk een of andere codewoord dat Tallstar had afgesproken, maar hij had het wel op prijs gesteld als hij ook had geweten wat het betekende. Hij liet zijn blik kort naar Beechpaw gaan toen deze begon over het feit dat Bloodpaw al een tijdje weg was, maar kwam dat niet vaker voor? Ook al waren de twee dan vaak samen, iets waarvan hij wist dat hij een oogje in het zeil moest houden. Echter riep Tallstar hem al mee naar dw leaders den, dus voor nu schoof hij het aan d3 kant en volgde de kater.

Zo verrassend vond hij de eerste woorden van de kater niet, dit had hij al verwacht, want waarom zou er anders een Riverclan medicine cat apprentice hier zijn? Het klonk niet als een slecht plan om te kijken wie er als sterkste uit zou komen en om die dan mee te vragen vechten tegen Bloodclan, maar dan zouden ze er ook wat voor terug vragen. "De situatie gaan bekijken klinkt niet slecht, alleen als we de hulp van een van de clans tegen Bloodclan willen, gaan ze er ook wat voor terug willen." Wat in ging houden dat ze mogelijk gevraagd werden om te helpen in dit gevecht. "Dus wachten we het alleen af of gaan we een van beide kanten helpen als ze aan het winnen lijken te zijn?" Het leek hem nog steeds niet een goed idee om je te mengen in een gevecht tussen twee andere clans, maar hij had geen idee wat Tallstar's plan was.

Tag: Tallstar

Onderwerp: Re: It's time. ma 29 apr 2019 - 15:16

_{Toen ze haar woordje had gezegd hoorde ze een kitten verbaasd zeggen dat de wind helemaal niet stil was. Wat instemmend gemompel, maar ook wat boze woorden. Coyo kromp zachtjes ineen bij het horen dat Riverclan stonk. Nou ja zeg! Dat was niet erg aardig. Ze hoorde een andere apprentice vragen of dit over Bloodpaw ging. Wat? Wat was er dan met hem? De vrolijke leader sprak tot de Clan dat het wel windstil zou gaan worden. Ah, dat was een goed teken, right? Vervolgens droeg Tallstar een van de Clanleden op om een muis of kikker voor haar te gaan halen. Kikker? Ze had nog nooit kikker geproefd. Maar ze had ontzettende honger, dus als ze wat mocht eten, graag! Tallstar nam Acorndust mee naar de den, wat ervoor zorgde dat ze hier alleen was met al die Shadowclanners. Twijfelend keek ze om zich heen. Waar was Acefray, waar was Bloodpaw? Die waren immers een stuk vriendelijker tegen haar, en ze voelde zich hier niet echt welkom.

Tag: Tallstar, de overige Shadowclanners}

Onderwerp: Re: It's time. ma 29 apr 2019 - 16:41

Breezespring keek op toen ze de geur van RiverClan rook. Ze trok wat met haar oortje, maar voor de rest toonde niets aan haar dat ze het niet fijn vond dat er zich een RiverClanner in hun midden bevond. Ze had met RiverClan al wel het één en ander meegemaakt, al wist niemand dat behalve haar vader. En dus hield ze zich ook een beetje op de achtergrond. Als er een beslissing zou worden gemaakt, dan zou Tallstar dat uiteindelijk wel aan hun melden. Tot dan was het niet belangrijk wat de vissenvreter hier deed. Haar aandacht werd getrokken door Beechpaw, de dochter van Acorndust, die iets zei over Bloodpaw. Meteen draaide Breezespring met een ruk haar kopje naar de she-cat. Ze kon niet zeggen dat ze een heel erg emotionele band had met de medicine cat’s apprentice, maar het was iemand die ze enorm apprecieerde en die haar al eens gevraagd had om hem te helpen met zijn jachttechnieken. Het was verontrustend dat hij al zo lang weg was, als wat Beechpaw zei waar was. Ze keek even bedenkelijk in de richting van de RiverClanner en haar leader, die overduidelijk in gesprek leken te zijn. En toen maakte ze een besluit. “Kom, Beechpaw,” murmelde ze zachtjes tegen de kat zodat het niemand anders zou opvallen. “Laten we hem gaan zoeken. Misschien wordt hij wel belet door iets waardoor hij nog niet terug is.” Dat vond ze op dit moment wel belangrijker dan een RiverClanner met een boodschap waar ze niks zinnigs uit kon halen. Bovendien leek heel ShadowClan zo geboeid te zijn door de boodschapper dat Tallstar genoeg warriors aan zijn zijde had mocht het wel iets belangrijks zijn. Voor haar was de veilige terugkomst van de medicine cat’s apprentice op dit moment wel belangrijker. “Laten we gaan,” zei ze nogmaals, waarna ze een knikje in de richting van de uitgang van het kamp deed.

Tag: Beechpaw

Onderwerp: Re: It's time. ma 29 apr 2019 - 19:05

Ze had moeten weten dat niemand haar serieus leek te nemen. Een paar blikken gingen wel naar haar, maar blijkbaar vonden de meeste het bericht van Coyotepaw belangrijker dan het feit dat hun eigen medicine cat apprentice al een tijd weg was. Toen Tallstar en haar vader dan ook richting de leaders den verdwenen stond ze op. Als niemand luisterde zou ze het wel alleen doen. Alleen voor ze ook daadwerkelijk er alleen vandoor kon gaan, sprak een van de warriors haar plots aan. Blijkbaar had er toch nog iemand geluisterd. Ze knikte dan ook bij de woorden van Breezesring en liep rustig in de richting van de kampuitgang. Ze zou zich niet tegen laten houden, misschien was Bloodpaw wel ies ergs overkomen en dan gaf niemand er wat om. Ze verdween dan ook door de kampuitgang, niet van plan om terug te komen voor ze Bloodpaw gevonden had.

[Beechpaw topic uit]

Onderwerp: Re: It's time. di 30 apr 2019 - 12:39

Zijn deputy leek er minder negatief over dan Tall verwacht had, en hij glimlachte even. Het was altijd fijn om op één lijn te zitten met z'n allen. Vandaar dat hij even knikte om de eerste opmerking en bedenkelijk keek om de tweede, "We kunnen een apprentice meenemen die versterking gaat halen mocht dat handig blijken maar het was niet m'n eerste bedoeling," Antwoordde hij zijn deputy, nog steeds een nadenkende blik in zijn ogen. Aan de andere kant kon het handig blijken dus kon hij zich er ook wel weer in vinden. "En we kunnen Bloodpaw meenemen," Vervolgde hij, waarna hij even met zijn oren trok, "Waar is die trouwens?" Op zich een belangrijk detail. Hij schudde het voor kort even van zich af en keek Acorn vragend aan waarna hij de den weer uitliep, als ze nog iets wilden was het handig het snel te doen.

Eenmaal buiten zag hij nog net Beech en Breeze verdwijnen waardoor hij zijn deputy vragend aankeek waarna hij een muis in de richting van Coyote gooide. Het zag er niet uit alsof ze al iets gehad had. Hierna keek hij Acorn aan, Tall had hem een keus gegeven, hij gaf hem nu de kans de clan te vertellen wat ze gingen doen zodat zijn deputy wist dat Tall hem steunde wat hij ook zou kiezen.

@Acorndust,
@Coyotepaw,

Onderwerp: Re: It's time. di 30 apr 2019 - 17:45

Een apprentice meenemen om versterking te halen als het nodig was, was geen slecht idee. Bij Bloodpaw's naam dacht hij weer terug aan wat zijn dochter had gezegd. Als dat waar was, dan zouden ze Bloodpaw niet in het kamp vinden. "Volgens Beechpaw heeft ze hem de hele dag nog niet in het kamp gezien." Sprak hij en volgde Tallstar naar buiten. Hij wilde voorstellen om haar te vragen of ze wat wist, maar net op dat moment zag hij haar nog verdwijnen door de kampuitgang met een warrior. Het zou ook weer eens niet dat ze wegloopt op het moment dat er iets belangrijks is. "Lijkt erop dat mijn dochter er weer eens vandoor is, dus die kunnen we ook niet vragen of ze meer weet over Bloodpaw" Zei hij half verontschuldigend tegen Tallstar. Hij liet zijn blik ondertussen langs de apprentices gaan die er nog waren. "We zouden Settledpaw mee kunnen nemen voor het geval het nodig is en ik denk dat we zonder Bloodpaw moeten, tenzij we die tegenkomen." Settledpaw leek hem wel een goede keuze, tenzij Tallstar liever een andere apprentice meenam.

Tag: Tallstar

Onderwerp: Re: It's time. di 30 apr 2019 - 18:41

Settledpaw bleef nog steeds strak staren naar de RiverClan kat met zijn nekharen omhoog en zijn staart bijna twee keer zo dik. Totdat hij opeens door kreeg dat Pepperkit verder naar de grond zakte. Ze was toch niet bang voor de RiverClanner? Of maakte hij hem bang. Kort wist Settledpaw zijn blik naar Tallstars kitten zakken en gaf haar een geruststellende blik over haar kopje. ‘Die RiverClanner kan ons niets doen in ons kamp,’ probeerde hij haar gerust te stellen. Al snel daarna schoot er verwarring door het kamp toen Tallstar en Acorndust waren verdwenen in de leidersden. Kittens kirde dat het niet windstil was en een snerende opmerking werd geworpen naar de RiverClanner dat ze stonk. Goed, dat klopte inderdaad. In de commotie vertrokken Breezespring en Acorndusts dochter Beechpaw uit het kamp. Iets met Bloodpaw, wat de medecine cat apprentice nu weer mee bezig was.
Verontwaardigd keek Settledpaw Tallstar aan dat hij met zijn ongelooflijke gastvrijheid de vreemdeling ook nog een muis toe wierp. Prooi was schaars, en dan ging hij het doodleuk delen met een RiverClanner? Of was dit gewoon om de kracht van ShadowClan te flexen, dat ze gewoon prooi konden missen. Alsnog, Settledpaw was er niet mee eens. Zijn bovenlip trilde geïrriteerd, totdat hij opeens zijn naam hoorde vallen. Verbaast keek hij op. Met Acorndust en Tallstar mee? Waarheen? Wat wisten zij te ontcijferen uit de RiverClanner haar boodschap. Toch keek hij vastberaden op. Dit was een manier om zich te bewijzen naar zijn mentor en leider. Hij knikte naar Acorndust en wachtte angstvallig af wat er zou gebeuren.

Tag: Pepperkit, Tallstar & Acorndust

Onderwerp: Re: It's time. di 30 apr 2019 - 23:14

Zijn deputy leek het met hem eens te zijn, al had hij ook geen idee waar Bloodpaw was. Tall wiebelde even met zijn oren in ongenoegen maar noteerde toen mentaal dat ze later naar de kater moesten zoeken. Voor nu hadden ze andere zaken op het lijstje staan, zoals met Settledpaw - Acorns keuze - en Coyote naar Windclan gaan. Tall glimlachte kort even om de blik die hij bespeurde bij Settled toen hij de muis naar Coyote gooide. "Eet snel op, dan gaan we," Mauwde hij haar toe, en liep ondertussen op Settled af. "Verwar gastvrijheid nooit met vriendschap, en vijandschap niet met onbeleefdheid," Mauwde hij hem - niet streng maar wel duidelijk - toe, op een zachte toon met een priemende blik, waarna hij weer glimlachte en omkeek. "Acorndust, Settlepaw en ik gaan met Coyotepaw haar bericht opvolgen, sta klaar voor actie, mocht het nodig zijn dan komt Settled jullie halen," Dat leek hem duidelijk zat, waarna hij het kamp uitliep en het op een drafje zetten, zijn vacht losschuddend. Zijn deputy zou wel volgen.
Eindelijk gebeurde er weer wat.

@Settledpaw, @Acorndust, @Coyotepaw,
Zij kunnen in dit topic opvolgen: https://www.warriorcatsnl.com/t37909-in-my-remains

Onderwerp: Re: It's time. wo 1 mei 2019 - 0:17

Tallstar leek niet echt tegen de keuze te zijn om Settledpaw mee te nemen, ook al hoopte hij nu niet dat zijn apprentice hem voor schut ging zetten, maar dat zouden ze zien. Hij ging er niet vanuit dat het zou gebeuren en hij wenkte de kater dan ook toen Tallstar richting de kampuitgang begon te lopen. Als het nodig mocht zijn zou Shadowclan klaar staan voor het moment dat Settledpaw hen zou komen halen, daar was hij zeker van. Voor nu zouden ze eerst gaan zien wat er allemaal aan de hand was en hoe het gevecht er momenteel voor stond. Hij volgde Tallstar dan ook het kamp uit en keek nog een keer om er zeker van te zijn dat Settledpaw volgde voor hij zijn pas wat versnelde.

Onderwerp: Re: It's time. wo 1 mei 2019 - 9:54

Settledpaw bleef met een nieuwsgierige blik naar Tallstar en Acorndust kijken, waarna het werd besloten hoe de kleine patrouille eruit zou zien. Totdat hij opeens tegenover de clanleider stond die hem een standje gaf. Of een wijze les? Hij dacht dat het betekende dat hij er maar niet teveel achter moest zoeken. Maar ook dat hij niet verschillende dingen met elkaar mocht verwarren. Maar met Tallstar wist je het nooit. Toch knikte de apprentice naar zijn leider, maar zijn kaken bleven op elkaar geklemd. Hij durfde niets te zeggen, straks werd hij dan net zo hard weer uit de patrouille geknikkerd.
Maar Tallstar leek niet echt boos te zijn, want even later deelde hij mee dat ze zouden vertrekken om Coyotepaw - zo heette de RiverClanner klaarblijkelijk, nog steeds begon er geen lichtje te branden bij de jonge kater - en Settledpaws poten jeukten om te gaan. Tallstar deed zo geheimzinnig, maar ze moesten klaar zijn voor actie. Wat voor actie? Vechten? Wat bedoelde de poes met windstil? Wat had RiverClan ermee te maken? Zoveel vragen tuimelden in zijn kop, maar nog steeds hield hij wijselijk zijn kaken op elkaar.
Toen de leider en deputy richting de kampuitgang liepen, popelde Settledpaw om op avontuur te gaan. Hij moest zich alleen nog even aflossen van een Pepvormig aanhangsel. Settledpaw boog zijn kopje naar de kitten. ‘Ik moet gaan,’ sprak hij zachtjes, zijn grasgroene ogen gericht op Tallstars dochtertje. ‘Maar we zullen snel terug zijn. Komt goed,’ sprak hij zelfverzekerd. Nog een keer legde hij zijn neusje zachtjes op de kop van Pepperkit, waarna hij haar een knipoog gaf en wegsprong en aansloot bij de rest van de patrouille, met een oog altijd gericht op de RiverClan apprentice. Hij vertrouwde haar voor geen cent!

Tag: Pepperkit, Tallstar, Acorndust & Coyotepaw

Onderwerp: Re: It's time. wo 1 mei 2019 - 12:34

_{Coyotepaw keek verlegen naar de Shadowclankatten. Ze zag dat de apprentice die vroeg om Bloodpaw samen met een warrior weg ging, maar daar besteedde ze weinig aandacht aan. Ze zocht naar een bekende vacht, wie dan ook. Als die maar aardig was. Tallstar had gezegd dat zij eten mocht pakken, maar met al die starende, vijandige katten om haar heen voelde ze zich niet echt geroepen om te eten. Ookal had ze ontzettende honger. Gelukkig kwamen Tallstar en zijn deputy al snel weer naar buiten, en wierp de Shadowclanleader een muis haar kant op. Dankbaar liep ze op het voedsel af en nam een kleine hap. Ze mocht niet laten zien dat ze hongerig was, dat Riverclan te weinig eten had. Dan zouden ze als zwak gezien worden, en wie weet wat er dan zou gaan gebeuren. Ze luisterde aandachtig naar de woorden die Acorndust te zeggen had, die kennelijk opperde om ene Settledpaw mee te nemen. Dat bleek kennelijk die grommende apprentice te zijn, die ze nu al absoluut niet mocht. Hé verdorie, had zij weer. Tallstar droeg haar op om haar muis snel op te eten zodat ze daarna konden vertrekken. Met wat vlugge happen stond ze op, en voegde zich bij het drietal. "Oké, let's go." sprak ze met haar mondje vol. Nee, goed gemanierd was Coyo niet.

Tag: Tallstar, Acorndust, Settledpaw}

Onderwerp: Re: It's time. do 2 mei 2019 - 7:47

Opeens ging alles heel hard. Haar vader en Acorndust verschenen weer. Maar ze waren vaag over wat ze gingen doen. Pepperkit haar ogen stonden bezorgd en nerveus. Waar moesten ze heen met die enge Riverclan poes? Haar oren draaiden zich ook nog naar achteren toen Settledpaw tot overmaat van ramp er ook nog eens vandoor moest. Dat was niet eerlijk! Wat hulpeloos keek Pepperkit omhoog naar de oudere apprentice, haar maag in een knoop gedraaid. Ergens wilde ze zeuren dat ze mee wilde, maar zelfs de jonge kitten kon voelen dat dit niet het moment was om te zeuren. "Doe voorzichtig.." prevelde Pepperkit zachtjes, teneergeslagen. Wat wilde ze graag mee.. en ergens ook weer niet. Ze was in de war. Met hangende oortjes keek ze de kleine patrol na.

Onderwerp: Re: It's time.