Countdown to 10 years - Instructions

Tallpaw:
"Oh Crowpaw, ik heb uw woorden geabsorbeerd,
in mijn hoofd geluisterd en bestudeerd,
nog even nagedacht en bediscussieerd,
nu voel ik mij redelijk gedupeerd.
Het heeft jouw overwinning haast gegarandeerd,
jouw naam in de sterren gegraveerd.
Als eeuwige winnaar wordt je vereerd,
wat mij met jaloezie verteert,
iets anders dan winnen is voor mij verkeerd,
ik ben het rijmen hopelijk nog niet verleerd.

"In dit betoog wordt elk woord geütiliseerd,
om te zorgen dat de juiste triomfeert,
oh Crowpaw, u wordt gesalueerd,
door hem die met u rivaliseert,
de overwinning symboliseert,
het perfecte representeert,
hij, die uw zege saboteert.
Haast had ik mij gesacrifieerd,
er wordt met uw toestand gesympathiseerd,
maar het was tijd dat het werd gereviseerd.

"Het is in ieder geval duidelijk dat de juiste tegenstander is geselecteerd,
in uw nabijheid is de kunst der rijmen gerevolutioneerd,
het gemiddelde level ervan gequadrupleerd,
dat u nog niet bent gepromoveerd!
Ik raad u aan dat u hiermee propageert,
zonde als alle roem u passeert,
enkel omdat door mij meer rijmwoorden zijn gepubliceerd,
misschien wel enkele door u in mijn hoofd geprojecteerd,
aangezien u als mijn muse poseert,
en mijn geest zich daarop oriënteert.

"Ik ben de eerste die van de regel profiteert,
dat rijmwoorden niet door alfabet maar door klank worden gedefineerd,
vandaar dat u nu met woorden wordt gebombardeerd,
en met de regels geconfronteerd.
Ik heb die regel niet zelf gefabriceerd,
enkel gebruikt zodat hij als basis fungeert,
zodat het nu officieel uw reactie passeert.
De kans op overwinning is wat mij hier motiveert,
al moet voorzichtigheid worden gehanteerd,
voordat mijn hoofd explodeert.

"Uw poging wordt hierbij geguillotineerd,
het spijt mij, maar mijn betoog is verder geavanceerd,
met elk woord wat wordt gearticuleerd,
elke zinsgroep geconfirmeerd,
wordt u weer op mijn winst geattendeerd.
Het is wel zo uw verhaal is gecompliceerd,
lastiger en geïntensiveerd.
Maar met de komende woorden wordt mijn overwinning gejustificeerd,
want hier, nu het zich naar de vijftig navigeert,
kan ik enkel zeggen: Goed geprobeerd."

Crowpaw:
"Oké, Tall, ik ga het nog proberen
Maar ik besef dat ik nog veel van jou kan leren
iemand die zo met woorden kan jongleren
kan ik alleen maar vereren.
Toch hoop ik het tij nog te keren
en jouw woordenvloed te bezweren
want de overwinning blijf ik begeren
en niemand kan mij daarvan bekeren
ik zal deze strijd niet annuleren
in wat voor moeilijkheden ik ook zal verkeren

"Jij behoort tot de hoge heren
die terwijl ze netjes poseren
hun tegenstanders choqueren
en met woorden fileren
het is veel om te verteren
maar ik zal me dapper blijven verweren
en al jouw aanvallen pareren
en dat zal ik durven zweren
want ik laat me niet gekscheren
en het rijmen zal ik nooit verleren

"Om jou te citeren
of eigenlijk te parafraseren:
als jij van de regel kunt profiteren
dat klanken rijm definiëren
dan kan ik ook leuk saboteren
door oude woorden te recycleren
waar jij woorden op -eert kon presenteren
kan ik de uitgang vervangen door -eren
van oude stof maak ik nieuwe kleren
om zo de zaak nog wat te compliceren

"Misschien vind je dat deze tactieken mij compromitteren
en zul je je in afschuw van mij afkeren
maar zie het maar alsof ik je zo kan complimenteren
want zonder deze truc kan ik niet langer navigeren
enkel met plagiaat kan ik nog promoveren
ik ben niet trots, maar door mij met zo veel woorden te confronteren
heb je mij gedwongen met the dark side te sympathiseren
ik moet je er dus op attenderen
dat ik mijn acties zo nog wel kan justificeren
al begrijp ik dat ik zo nooit echt kan triomferen

"Om mij nog te oriënteren
zal ik ook wat onzin moeten selecteren
zoals het voorbeeld van de beren
die op een veldje broodjes smeren
ik kwam vanochtend vroeg uit de veren
zonder te beseffen dat deze dag mij geluk zou garanderen
bij deze zal ik je salueren
en met een overwinning congratuleren
want hoewel ik bij de vijftig heb weten aan te meren
zal ik niet proberen je met vuile trucjes te passeren"

De donkere kater leek vooral ongeloof in zijn uitdrukking te hebben, een uitdrukking die de grote kater niet echt begreep. Had hij dan niet door wat er van hem geworden was? Hoe hij iedereen gewoon pijn zou doen door te leven? En familie. Tsja. Ze overleefden het wel, ze waren sterk. De witte kater keek weg van zijn voormalige apprentice, naar de ijsblauwe lucht. Misschien zou het wel gaan sneeuwen. Hij zou het niet meer meemaken, zoveel was zeker. "Mijn clan achter laten?", zei hij, zijn stem schor. Hij ging niet huilen, echt niet. "Misschien is het eens tijd dat iedereen de waarheid weet.." Het was gemompeld, amper hoorbaar - misschien had Barksound het niet eens verstaan. "Ik ben niet zo goed als jij misschien denkt dat ik ben, Barksound. Ik heb vele onvergeeflijke dingen gedaan in mijn leven, dingen waarvan ik wou dat ik ze nooit gedaan had - maar ze maken me tot wie ik ben, of geweest ben." Het was waar. Hij had er veel berouw van, van alles wat hij gedaan had, maar tegelijkertijd had het hem gevormd. Hij zou het leven als hij het opnieuw mocht doen waarschijnlijk niet veel veranderen, want juist zijn daden hadden ervoor gezorgd dat hij dagen van geluk had - met Dinfur, met Icyrose, met zijn kittens, met Barksound. Hij was niet altijd zo intens verdrietig als vandaag, maar hij wou niet dat de anderen nog meer af moesten zien van de daden die nog zouden komen. Daarbij werd hij oud, wat hij begon te merken in zijn kracht, zijn soepelheid, zijn zicht. Hij moest stoppen met dit leven op het hoogtepunt, maar eerst moest hij de clan alles vertellen, maar echt alles. "Als kitten en apprentice was ik nog onschuldig, zoals de meesten - ik leerde een knappe poes kennen, en we werden verliefd. Dinfur was haar naam. Dinfur werd gepest, maar toen we samen waren werd het minder.. We kregen een kitten, mijn allereerste kitten. Sacredkit was haar naam, een heilig geschenk van Starclan. Alles ging goed, tot Dinfur op een dag een wandeling ging maken. Sacredkit was nog steeds kitten, en ze had haar bij een andere queen te slapen gelegd om even lucht te happen. Het groepje dat haar pestte heeft haar toen afgezonderd en vermoord." Hij haalde diep adem toen de herinneringen terugkwamen - een traan verscheen in zijn ooghoek, maar ze viel niet. Ze mocht niet vallen. een boze trek kwam om zijn snuit toen hij verder vertelde. "Dat groepje waren de eerste katten die ik ooit vermoord heb. Katten van mijn eigen clan, nota bene. Ik ben nooit meer dezelfde geweest. De ambitie die ik altijd al had kwam meer en meer de kop opsteken; ik denk dat ik arroganter geworden ben na die dag. Ik was als jonge warrior sterk genoeg om drie ietwat oudere warriors te vermoorden, hoe zou je zelf reageren?" Hij zuchtte zachtjes en keek Barksound weer aan. "De manen daarna zijn een waas van moorden, verwondingen, poezen en kittens. Ik zou je niet kunnen zeggen hoeveel katten ik vermoord heb, noch hoeveel kittens in eigenlijk heb; in alle vier de clans." Een grimmig glimlachje plooide zich nu om zijn snuit. "Icyrose herinner ik me noch goed. Ze was zo fragiel, maar toch zo sterk. Toen Lionroar haar liet vallen, heb ik haar kunnen troosten. Zo groeiden we dichter naar elkaar toe; ze was de enige die in de buurt kwam bij het gevoel dat ik met Dinfur had, de enige. Toen ze vertelde dat ze zwanger was, kon ik me niet inhouden. We maakten ruzie, en ik sloeg met mijn klauw over haar gezicht, midden in het camp." Dat was altijd een slecht idee, dat moest je toegeven. De witte kater ging ongemakkelijk bij de herinneringen wat verliggen en ging verder; het werd makkelijker om te vertellen als hij meer zei, zijn stem werd steeds meer vastberaden. Dit zou zich nooit herhalen, niet als hij hier niet meer rondliep. "Ze werd blind aan één oog door mij. Ze was geen warrior moor, door mij. De kittens werden al snel geboren; drie waren het er. Tigerkit, Lizardkit en Thunderkit. Ze waren geweldig; ik heb altijd van kittens gehouden." Een zweem van een oprechte glimlach gleed over zijn gezicht bij de namen van zijn laatste drie kittens. Hij was trots op ze, en als hij kon zou hij ze bekijken vanuit Starclan; als ze hem dat nog wouden geven, na alles wat hij gedaan had. "Op een fatale dag liep ze in het territorium, net als Dinfur ooit. Ik heb het nooit goedgevonden, maar ik was aan het jagen. Toen ik de geur van haar bloed rook, wist ik dat ik te laat zou zijn. Aangekomen bij de plek waar ze lag, zag ik haar sterven. Ik zag het licht in haar ogen uitgaan als ze haar laatste levensadem uitblies. Vermoord door een das. Ook Lionroar, haar vorige partner en toen nog deputy, was erbij. We hebben haar samen in stilte naar het camp gebracht, samen in stilte bij haar gewaakt. De enige dag dat we elkaar niet haatten tot op het bot." De herinneringen waren moeilijk en brachten en brok in zijn keel, maar toch ging Whitelion dood. "Toen ging ik volledig de verkeerde kant op. Wil je weten wat er echt gebeurd is, de dag dat Lionroar verbannen is en ik deputy geworden ben?" Hij wachtte niet eens op antwoord, ging gewoon door, gedreven door een vuur dat lang geleden gedoofd had moeten zijn. "Ik ben degene die de poes van de rots heeft afgeduwd, ik en niet Lionroar. Ja, ze waren aan het vechten; ik heb het gezien. Ik zat in de struiken toen de poes hem opeens begon aan te vallen, schijnbaar zonder reden. Hij moest zich verdedigen, en dat is waarom haar vacht onder zijn nagels zat en zijn vacht onder de hare. Ik ben in het midden van het gevecht tussen hen in gesprongen en heb de poes van de rots geduwd. Ik heb hem toen meegesleurd naar Everstar, en de leugen verteld - dat hij haar vermoord had en ik hem daarom naar hier bracht. Ze geloofde me, want het bewijs wees naar hem; het was de perfecte misdaad. Maar ik heb het gedaan, ik heb nooit het vertrouwen van de clan of van onze leider verdiend. Ik verdien het te rotten in Dark forest voor wat ik gedaan heb, dat en niets minder - en ik zal haar nooit opvolgen als leider, want nooit zou Starclan 9 levens geven aan een bedrieger als mij. Als ik sterf, dan kunnen ze tenminste hun geweten schonen een een echt trouwe kat als deputy aanwijzen, iemand die echt zal doen wat hij belooft heeft toen hij zijn warriornaam kreeg. Iemand die de clan nooit zal bedriegen." En met die woorden keek hij nog een laatste keer Barksound aan, waarna hij een van de bessen van het takje beet en doorslikte. Hij voelde het gif al beginnen werken. De grote kater legde zijn kop op zijn poten en zei zachtjes; "Vertel hen de waarheid, Barksound." Waarna hij zijn ogen sloot en zijn geest zijn lichaam voelde verlaten, naar een andere werkelijkheid. Naar Starclan, hopelijk.

https://www.warriorcatsnl.com/t27847-this-is-the-end-whitelion-s-death - 26 december 2015

Ik ben van computer gewisseld dus jammer genoeg heb ik niet meer de psd versie, ik hoop dat je met deze iets kan doen? Als je er plaats voor hebt kan ook altijd de uitgebreidere versie (zoals in de reveal, met de aparte fasen)
https://www.deviantart.com/bunnydrawscats/art/Artswap-2019-789189038

Als dit echt te klein is wil ik wel de moeite doen om ze allemaal opnieuw samen te zetten :")