7 Minutes In Heaven

1. Paul
Je pakte de schoen van Adidas, al jaren lang je beste merk en je had bovendien geen enkel idee van wie het kon zijn. Je hield van verassingen, Seth stuurde je naar de nog lege kast, en duwde de deur achter je dicht. Met je ogen tot spleetjes geknepen probeerde je te wennen aan het donker, tot de deur weer open ging. Het was een stevig gelaat, maar meer kon je ook niet onderscheiden. Hij natuurlijk wel, meneer de wolf kon alles zien. ''Wie ben je?'' Vroeg je dan maar simpel, ''Paul.'' Dit ging nog eens interresant worden, Paul was altijd de chagereinige van het stel. ''Je weet dat ik ben ingeprent?'' Je knikt langzaam, ''en jij weet van de deal van vanavond.'' Stuurde je terug, terwijl de minuten langzaam opraakte. ''Je begrijpt het niet, je weet niet wie mijn imprent is. Hoe zou ik het aan haar moeten duidelijk maken?'' Oh dus nou werden het liefdeslessen? Dacht je stug. ''Weet ik veel, zoen haar of zo?'' ''Als jij het zegt,'' plotseling voelde je de achterkant van de kast tegen je rug aan, en Paul had je lichtjes opgetild zodat jullie hoofden op dezelfde hoogte zaten. Zijn hoofd kwam langzaam dichterbij, en vol overgave drukte hij zijn lippen op de jouwe. Zijn tong streek over je onderlip, en je opende voorzichtig je mond. Je vingers woelden in zijn haren, en toen werdt de kast open gedaan. Direct liet je Paul los, waardoor je bijna viel, maar hij ving je net op tijd op, en droeg je als een bruid de kast uit. Lekker romantisch toch?



2. Jacob
Direct pak je een voorwerp uit de doos, je hield het voor je zodat iedereen het zag. Het was een kettinkje met een wolven bedeltje. Net zoals altijd werdt je naar de kast begeleid, ''dag schoonheid.'' Hoorde je in je oor, je had helemaal niet doorgehad dat er nog iemand was binnengekomen? ''Jacob?'' Omdat hij zo dicht tegen je aan stond, kon je hem voelen knikken. ''Ik dacht dat je niet mee wilde doen, vanwegen Bella.'' Stiekem maakte het je niks uit, je was al sinds de eerste dag smoorverliefd op hem, en je hart was dan ook gebroken toen hij achter het vampier meisje aan was gegaan. ''Ik moet ooit verder, -naam-'' ''Weet je al wie je imprent is?'' Hij schudde zijn hoofd, ''nee. Maar ik weet dat ik jou leuk vind, en ik je nog nooit in de ogen heb gekeken.'' Een verliefde zucht rolde over je lippen, en je drukte hem tegen je aan door hem in een omhelzing te trekken. Hij zette zijn lippen in jou nek, en drukte vlinderzachte kusjes op je hals waarna hij soms een beetje zoog. Daarna vonden je lippen dezijne, en een soort van explosie vormde in je lichaam. Voordat jullie tongen elkaar raakte, werdt de kast open gedaan. Jullie liepen hand in hand, een beetje beduusd naar de kring met mensen. Niet durvend in zijn ogen te kijken, omdat je bang was dat hij niet je imprent was. Maar Jacob trok je hoofd naar hem toe, en de wereld leek even stil te staan. Een dolgelukkig gevoel kroop door je lichaam, was hij nu écht van jou?

3. Seth
In de kast was het donker, je voelde je echt niet op je gemak terwijl je probeerde de randen van de kleine ruimte te vinden. Van wie zou de teddybeer zijn geweest? De deur ging open, en direct zag je hoe het gelaat iet wat klein was, dat kon niemand anders zijn dan jonkie Seth niet? ''Seth?'' ''Ja.'' Een glimlach sierde je lippen, je stapte dichterbij, en pakte een van zijn handen vast. Zeker wetend dat hij nu had gebloosd, deed dit jou alleen maar breder glimlachen. ''Waarom een teddybeer?'' Hij zuchtte diep, ''van mijn vader gekregen.'' De triestheid liet een klap van schuldgevoel ontstaan. ''Sorry..'' Mompelde je zachtjes. Opeens voelde je een ruwe handeling van Seth, hij duwde zijn lippen vurig op de jouwe, en na toestemming te hebben gegeven speelde jullie tongen een spel om tolerantie. Je hart klopte drie keer zo hard in je borst, en toen de deur open ging hielden jullie niet op met zoenen. Je moest letterlijk worden los getrokken en de kast uit worden gesleurd, om mee te komen. Zachtjes lachend werdt je in de kring gezet, Seth zat naast je, en hield je hand voor de rest van de avond vast.

4. Embry
Je schatte in dat de pot gel van Embry kwam, het lachende gezicht en het goed verzorgde uiterlijk verbaasde je dan ook niks, waarna je de kast werdt ingeduwd. Direct daarna volgde de persoon die je had verwacht, zijn zwoele stem deed je maag omkeren. Dit was alleen zeer fout, hij was ingeprent, en jij was de imprent van Jacob. Jullie lippen bewogen al snel langs elkaar heen, hoe en wanneer het was gebeurd wist je niet, het voelde alleen hemels. Ook al kon hij niet over Jake heen komen, zijn lippen waren magisch, en proefde naar een mintig iets. Je handen speelde met de haartjes in zijn nek, en toen Embry zijn lippen over je hals liet glijden voelde je hoe er kippenvel ontstond op je armen. Zijn handen gingen lichtjes onder jouw shirt, streelde je rug en je buik. Net toen hij zijn handen weer op je heupen had gelegd ging de kast open. Een stikjaloerze Jacob was er in verschenen. ''Once but never again,'' je hoorde aan zijn stem dat hij zichzelf had gek gemaakt. Je draaide je nog eenmaal om naar Embry gaf hem een knipoog en liet je dan meesleuren naar de kring.