Hello there.

Een rustige blik was in zijn ogen te zien terwijl hij vanuit de uitgang van de nursery aan het kijken was naar het kamp. De ochtend was net gepasseerd en hoewel het net nog barstte van het leven, was de rust nu weergekeerd. De elders waren uit hun den gekomen en lagen in het midden van het kamp te genieten van de eerste nog wat frisse zonnestralen en sommige queens met al wat oudere kittens waagden zich ook buiten, zo ook zijn moeder. Blackkit scande het kamp om een glimp van zijn vader op te vangen, maar hij was net te laat uit zijn nest gekomen en met een zucht trok hij zich een klein beetje terug. Het zou nu nog maar een paar moons duren eer dat hij één van die apprentices was die zich daar in het kamp zou bevinden en dan naar buiten zou mogen. Hij zou zijn vader of zijn moeder natuurlijk eens heel voorzichtig kunnen vragen of ze al een tripje met hem buiten het kamp wilde doen, maar daar moest hij natuurlijk nog een beetje ouder voor zijn. En daar had hij ook wel begrip voor, maar dat maakte het wachten niet leuker. Blackkit keek over zijn schouder naar de kittens die ook langzaamaan begonnen te ontwaken en merkte Whitekit op, die een klein beetje dichter naar de uitgang van de nursery lag als één van de andere kittens. Misschien had hij ook wel een glimp op willen vangen van het kamp. Blackkit trok kort met zijn oortje toen de oogjes van Whitekit opeens opengingen en ze elkaar recht aankeken. Hij had de kitte enkel nog van een afstand geanalyseerd en nog niet met hem gepraat, dus hij had geen idee hoe de kitten op hem ging reageren. “Goedemorgen,” begroette hij de kitten dus maar. “Goed geslapen?”

Verrast trok Blackkit met zijn oortjes toen de kitten op een vrij agressieve manier aan hem vroeg of hij moest vechten. Hij dacht eerst dat het een grapje was, maar niets in de houding van de kitten wees erop dat hij het goed bedoelde. Blackkit merkte alle seinen op van een kat die klaar was voor het gevecht en de enige emotie die hij waar kon nemen bij Whitekit was boosheid. Even dacht hij aan wat zijn vader van hem zou verlangen op dit moment. Zijn vader wilde natuurlijk dat hij niet zomaar ging vechten met zijn Clanmates. Zijn Clanmates waren katten die hij moest respecteren en echte denmates vochten niet met elkaar. Aan de andere kant ging Blackkit zich ook niet op zijn nummer laten zetten, enkel omdat hij vriendelijk probeerde te zijn en deze kitten dat duidelijk niet apprecieerde. En dus maakte hij zich groter. Hij was al flink wat gegroeid sinds de afgelopen moons. Zijn kittenvacht was verdwenen en zijn spieren zouden zich gaan ontwikkelen vanaf het moment dat hij zou starten met zijn training. Zijn bouw was nu al redelijk groot, maar dat zou alleen maar groter worden vanaf het moment dat hij daadwerkelijk met zijn groeispurt begon. Zo was het bij zijn vader immers ook gegaan. “Ik zou maar twee keer nadenken voordat je iemand uitdaagt die groter is dan jou,” sprak hij op een rustige manier, de kitten strak aankijkend. “Maar om je vraag te beantwoorden: nee, ik “moet” niet vechten. Ik stelde je alleen maar een vriendelijke vraag, maar als je met rust gelaten wilt worden…” En hij deed al aanstalten om zich om te draaien. Hier had hij geen zin in.