Butterfly therapy

Voorzichtig, stapje per stapje. Daar ging ze dan. Haar kopje ging laag en haar bek was leeg. Het jagen kon ze maar niet onder de knie krijgen. Het was alsof het niet in haar zat, ze was leeg en hopeloos. Kort wiegde haar dunne, fragiele staartje heen en weer voordat ze met een neerbogen houding het kamp binnen kwam. Sinds ze de woorden van haar zuster had gehoord had ze zich afzijdig gehouden. Soms kon ze het niet laten en vroeg ze stil en terughouden aan katten wie Dimlight was. Velen zeiden haar dat de zwarte kattin niet veel speciaals was. Ze was een pikzwarte poes met een enkele zilveren poot en goudgele ogen... En een persoonlijkheid die zo zuur als wat was. Altijd in een slechte mood en vooral graag op zichzelf zijnde. Het was dan ook vreemd dat ze een dochter had gekregen, maar niet bepaald raar dat ze die meteen weg had gegeven aan een meer capabel koppel. Nu was het aan Cricket om verder te zoeken naar haar bloed en familie; haar vader. Niemand wist meteen wie of wat deze kater was maar velen hadden haar gezegd dat het waarschijnlijk geen shadowclanner was. Tijdens de journey was het niet vreemd dat sommige katten onder elkaar kwamen en elkaar beter leerden kennen... Zo ook blijkbaar haar moeder. Volgens sommigen was Dimlight echter geen slechte kattin. Ze deed alles volgens de regels en ondanks dat er misschien her en der iets niet goed snik was bij haar, was het toch duidelijk dat ze gewoon anders was. En anders kon goed of slecht zijn, of ook gewoon neutraal. Even slikte de grijze poes waarna ze even langzaam ging zitten en haar schouders liet zakken. Voorzichtig bracht ze haar kopje op haar voorpoten en sloot ze haar ogen. Geen idee waarom, maar tranen prikten alweer in haar ogen. Ze voelde zich zo alleen en achtergelaten, niemand die er nog voor haar was. Uiteraard was er nog de familie van haar tante, Sinclaw.... Maar de gevlekte poes was echt supereng... Ondanks dat ze soms zag dat zij en Acefray best close waren. De medicine cat had de zorg van het weesje zo goed als op zich genomen en was eigenlijk een vader voor haar. Maar Cricket wist dat hij niet de vader kon zijn die zij wilde en nodig had... Het zou immers tegen de regels zijn, niet? Even slikte ze, wat volgde op een snik. Kortstondig lichtte ze verbaasd haar kopje op. Ah... En met een vlotte stille beweging bracht ze haar fijn staartje voor haar mond, waarbij ze zich ietwat meer op krulde in haar eigen veilige wereld.

- Open