Have 'Em All Killed By Assassination

White was aan het slapen. Maar werd plots gestoord uit zijn slaap. Vermoeid hief hij zijn kopje op. Hij had zijn slaap goed nodig om aan te sterken maar iets had hem gewekt. Het was een onbekende geur die bij zijn nest aanwezig was. Niets herkenbaar erin en zijn haren rezen wat angstig op. Welk monster was zijn leven geïnfiltreerd?
- Beechpaw

Ze was nog maar kort geleden de nursery uitgegaan en de apprentices den in, maar toch voelde het nu heel anders om hier binnen te stappen. Ze had gehoord dat er een nieuw nest geboren was en ze was nieuwsgierig geworden. Dit was tenslotte het eerste nest dat was geboren sinds ze de nursery uit was. Nu ze hier weer terug was, kwamen de bekende geuren haar neus binnen en ze liet haar ogen kort wennen aan de verandering in licht voor ze rondkeek om het juiste nest te vinden. Eenmaal het nest gevonden hebbende liep ze er naartoe en boog haar kop naar beneden om een van de kittens van dichtbij te bekijken.

White hield zijn ogen half toegeknepen, in de hoop dat het grote, enge monster dat daar zomaar opeens stond niet doorhad dat hij niet meer sliep. Misschien liet het hem dan met rust. Maar oh nee! Het kwam recht op hem afgelopen. Een rilling liep over zijn rug. Doordat hij zijn ogen samengeknepen hield, kon hij niet zien dat dit een kat was. Alleen een grote, grote vlek. Oh, en het bracht nu zijn kop naar hem!! White kon zich niet meer inhouden en slaakte een angstige piep, waarbij zijn vachtharen allemaal overeind kwamen te staan. Help!

Ze trok haar snuit ietwat snel terug toen de kitten een angstige piep liet horen. Was de kitten bang van haar? Was ze echt zo eng? Ze had dan misschien wel een onbekende geur, maar het was nog steeds Shadowclan. "Wat is er?" Besloot ze zachtjes te vragen, misschien dat dat zou helpen met hoe de kitten over haar dacht. Als hij haar zou horen spreken zou de kitten misschien wat kalmeren.

Aah!! Het begon ook nog tegen hem te praten. Hij voelde de adem over zijn rug heen gaan en hij zette al zijn haren mooi overeind. Ja, Whitekit kon heel stoer doen, maar als het erop aankwam was hij ook maar een held op sokken. Hij keek omhoog, siste één keer heel erg hard, en dook toen weer weg het nest in. En nu wegwezen!

De kitten leek haar niet hier te willen toen de haren ook nog eens overeind gingen staan. Ze dacht dat ze er niet eens zo bedreigend uitzag, maar voor een jonge kitten was dit blijkbaar toch het geval. Ze legde haar kop dan ook op haar poten neer en staarde rustig naar de kitten, afwachtende of die nog weer tevoorschijn zou komen of dat ze toch beter weg zou kunnen gaan.