De tijd vliegt als je het naar je zin hebt. En hoewel het er misschien niet onmiddellijk uitzag alsof Day nu zulke spannende dingen aan het doen was, had hij wel degelijk plezier in dit stilzitten in de ingang van de grot, wachtend tot de vroege guardpatrouille verslag uit kwam brengen zodat hij daarna de jachtpatrouilles in zou kunnen delen. Een beetje slaperig was hij wel, na een avonddienst wachthouden en de bijbehorende korte nacht. Dus gaapte hij een uitgebreide gaap die een moment later in een piepende hoestbui veranderde toen er iets in zijn keel leek te schieten. Enige ademloze hoesten en paniek later, viel een klein, zwart propje voor zijn poten op de grond. Een vlieg. Arm beestje. Had hij het nu echt nodig gevonden om een arme oude kater die rustig van het ochtendzonnetje genoot een bijnadoodervaring te bezorgen? Nu, gelukkig had niema- oh, wel dus. “Goedemorgen, Dew of the Early Morning”, miauwde Day schor naar de kitten die waarschijnlijk van het volledige schouwspel mee had mogen genieten.