Hey Mr. Curiosity [Tigerkit]

Dit was de tweede keer dat hij ontsnapte uit de nursery. Het was niet dat hij echt kwaad in de zin had of zo, maar hij wist dat zijn naamceremonie eraan zat te komen en hij was echt rusteloos. Hij wilde zo graag apprentice worden, zijn broer en zusje naar de elders den zien verhuizen en prooi voor hun kunnen vangen en hun in kunnen lichten met allerlei verhalen over avonturen die hij had meegemaakt. Het liefste zag hij natuurlijk gebeuren dat zijn zusje haar zicht terug zou krijgen en zijn broer zijn gehoor, maar StarClan zou dat hun niet meer terug gunnen. En ergens maakte hem dat boos en ook wel ietwat schuldig over zijn lot omdat hij niks had, maar zijn moeder en vader zeiden tegen hem dat hij zo niet mocht denken. Gelukkig kregen zijn siblings van hun moeder en hun vader ook veel liefde en aandacht. Nee, op dat vlak kon Tigerkit niet klagen. En hij wist dat hij ook een flinke oorveeg zou krijgen van zijn moeder als ze zou ontdekken dat hij weer uit de nursery was gegaan, maar hij was gewoon te nieuwsgierig voor zijn eigen welzijn. Hij trippelde dan ook zo stilletjes mogelijk de warriors den binnen, in de verwachting dat hij leeg zou zijn omdat het het tegen de schemering was en hij al veel warriors naar buiten had zien gaan om te gaan samentongen. Het was dan ook een wonder te noemen dat hij tijdens zijn tocht niet gezien werd, wat misschien ook wel kwam door het feit dat zijn vacht zo fluffy was dat hij eigenlijk al half op een apprentice leek met zijn grootte. Er lag echter één warrior te slapen en nieuwsgierig zijnde trippelde Tigerkit dichterbij. Hij hield zich zo stil mogelijk en concentreerde zich op haar gestalte. Hij boog zich wat dichter naar haar toe om te concluderen of ze al echt naar dromenland vertrokken was. Wacht eens even…

Tigerkit had haar één seconde voordat ze haar ogen opende en “boe” tegen hem zei door, maar dat was natuurlijk net ietsje te laat. Zijn vacht kwam een klein beetje de lucht in en er lag een geschrokken blik op zijn gelaat, maar daarna begon hij te lachen en zwiepte met zijn staart terwijl haar haast beschuldigend aankeek. “Ik had u door!” kirde hij vrolijk. “Ik had u door vlak voordat u uw ogen open deed.” Er lag ook een klein beetje trots in zijn stem, want de enige reden waarom hij haar door had gehad, was omdat hij zich op haar ademhaling had kunnen concentreren toen hij dichtbij haar stond. Haar ademhaling had anders geklonken dan als ze had geslapen en dat had hij enkel kunnen afleiden omdat hij vaak op zijn broertje en zusje moest passen en hij zich ook altijd op hun ademhaling concentreren zodat hij kon concluderen of ze hulp nodig hadden of niet. Aangezien ze doof en blind waren, waren ze wel behoorlijk afhankelijk van hem of andere queens. Het was dan ook enkel omdat hij wist dat ze sliepen dat hij ze even achter had gelaten. Hij maakte het zichzelf gemakkelijk door naast haar te gaan liggen en richtte zijn amberkleurige ogen op haar, een vrolijke glimlach om zijn snoet hebbend. “Bent u niet moe?” vroeg hij zachtjes aan haar. Hij grinnikte. “Zal ik u met rust laten?” Misschien had hij haar nachtrust nu wel verstoord door hier naar binnen te komen. In dat geval zou hij zijn luie reet wel opheffen en ergens anders gaan liggen in de nursery, maar voor nu had hij nog geen afwijzing gekregen in verband met zijn aanwezigheid. Dus hij nam aan dat hij nog wel even kon blijven liggen.

Tigerkit’s ogen gloeiden van trots toen ze hem prees. Hij kon het niet helpen dat hij iets rechter ging zitten en dat zijn kopje iets meer naar boven ging, een duidelijke fiere houding zichtbaar in zijn attitude. Hij vond het stiekem nog leuker dat ze hem niet meteen wegstuurde. Het was voor hem absoluut geen straf om op zijn broertje en zusje te letten, maar soms vond hij het ook leuk om het kamp wat meer te ontdekken en daarbij zijn Clanmates te leren kennen. Over iets minder dan twee moons zou hij bovendien apprentice worden en hij vond het belangrijk dat hij tegen die tijd toch wel wat meer warriors dan enkel de queens leerde kennen, misschien wel een band krijgen met één van hun. De warrior legde uit dat ze Marshfire heette en Tigerkit’s ogen begonnen weer te fonkelen. “Wat een mooie naam!” prees hij haar op zijn beurt, zijn zachte gesnor de ruimte vullend. Een zachte bries waaide door de den heen en hoewel Tigerkit een dikke vacht had om zichzelf te beschermen, kroop hij wat dichter naar Marshfire toe en drukte zijn flank tegen de hare aan, zoals hij vaak deed met zijn siblings als ze het koud hadden. “En ik ben Tigerkit!” zei hij op een trotse toon tegen haar. “En samen met Lionkit en Leopardkit ben ik één van de stoerste kittens van de nursery.” Hij lachte er een beetje grappend bij, maar toch was er weer die trots in zijn ogen te zien. Hij was niet per se van plan om de stoerste kitten van de nursery te blijven, maar het was wél zijn doel om hogerop te komen. Een hardwerkende apprentice, een gerespecteerde warrior en uiteindelijk een goede mentor en misschien wel de nieuwe deputy. Wie weet. “U heeft geen kittens in de nursery zitten, wel dan?” Hij keek haar analyserend aan; ze leek nog te jong te zijn voor een nestje en haar buik was ook niet dik. Nee, hij dacht niet dat er kittens van haar waren in de nursery.

Een brede glimlach kwam om de lippen van Tigerkit te staan toen ze zei dat ze het leuk vond om hem te ontmoeten. Ze was knap! Maar ja, dat vond hij bij bijna elke she-cat die er een beetje goed uitzag. Er waren ook wel she-cats waar hij het niet bij vond, hoor. Maar daar zweeg hij dan heel wijselijk tegen. Nou ja, hij praatte wel tegen hun, maar hij zei bijvoorbeeld niets over hun uiterlijk. Alles om hun gevoelens niet te hoeven kwetsen. Voor hemzelf maakte het hem niet echt veel uit of ze hem knap vonden of niet. Als hij flirtte en hij merkte dat er geen antwoord op werd gegeven, dan knoopte hij wel een gewoon gesprek met ze aan. Makkelijk, toch? Ja, vond hij ook. “Ik begrijp het,” zei hij met een brede glimlach. “Kittens zijn niet altijd even leuk.” Leopardkit, Lionkit en hijzelf wel natuurlijk, maar er waren ook kittens in de nursery die echt behoorlijk konden zeuren en het bloed onder de nagels van hun ouders vandaan konden halen. Nee, op dat vlak wilde hij liever ook geen kittens krijgen als het zo moest. Enkel als ze een beetje zijn karakter of die van Leopardkit en Lionkit zouden hebben, zou hij later heel misschien een nestje willen hebben. Maar dat was allemaal nog te ver om daar al over na te denken; hij was zelf nog maar een kitten! “Ik ga het daar op uw leeftijd ook te druk voor hebben. Ik ga de sterkste, de stoerste en de beste warrior van RiverClan worden.” Met een brede grijns keek hij haar aan, maar toch school er iets van ambitie in zijn blik die zijn woorden maar al te waar wilde maken. “Het woud zal mij over enkele seizoenen kennen als Tigerstar en ik zal het woud groot maken.” Hij lachte vrolijk naar haar. “En u mag dan mijn deputy zijn!"