I have some pepper in my nose

Het kleine grijze poesje trippelde door het camp. Ze probeerde de poten van de grote katten te ontwijken. Sharing dinges zou bijna beginnen en het was dus erg druk. Zij was op weg naar de medi... medi... wel ja naar de medi. Daar kon ze zich misschien amuseren met Pepperkit. Ze had wel al een beetje met haar gepraat, haar voor de gek gehouden samen met haar zusje. Daarnaast was het voor haar als een zusje omdat ze bij haar moeder lag. Nu (dat wilde ze niet toegeven) mistte ze haar rood en wit zusje wel. Skylarkkit stak haar lichaampje binnen. De den voelde warm aan en de geur van kruiden vloog haar neus binnen. Toen haar ogen gewend waren aan de schemering zag ze een klein nestje liggen. "Heeyy Pepper, benje hier ergenss?"

+ Pepperkit eerst

Ze moest moeite doen om iets te horen. Het was erg erg erg zacht, maar toch kon ze "Ik ben hier..." verstaan. Skylarkkit dartelde daarom naar de poes, maar daar aangekomen zag ze hoe slecht haar zusje zich voelde. Ze wilde eigenlijk net vragen om met haar te spelen, maar dat leek haar misschien niet zo'n slim idee. Het grijze poesje liet een kleine "Oh" ontsnappen uit haar mond. Wat moest ze doen? Zonder het risico te kennen stapte ze in het nest van Pepperkit. Ze krulde haar lichaampje rond dat van haar zusje toen ze zich liet zakken. Dit was wel knus. Ze voelde haar rillen, maar het was ook ontzettend warm hier. "Benje oké Pepper?"

Kittens konden soms erg egoïstisch zijn, in alle perspectieven. In dit geval was het wel goed, maar later zou Skylark leren dat niet alles rond haar draaide. Nu zag ze het ook wel. Pepperkit voelde zich niet lekker en het poesje trilde dan ook. Ze voelde het in haar buikje. "Komt het omdat ik niet altijd lief ben tegen je?", prevelde zachtjes. Haar hartje kromp ineen omdat ze hoopte dat het niet zo was. Niet iedereen vond ze leuk en mama had ook onlangs gezegd dat Pepper niet haar échte zusje was, maar stilletjes aan was ze toch wel beginnen groeien aan de kitten. Het was haar oudere, niet echte zusje en zo moest het blijven.

Skylarkkit haalde opgelucht adem! Oeff, zij was het probleem niet! De grijze kitten bracht haar oortje dichterbij om te luisteren naar de echte reden. Oh, regen... Er kwam een rilling over haar rugje. Bah, ze haatte regen. Nadat ze in de storm had gezeten met Fluffykit of euhm Fuzzykit, moest ze niets van regen weten. Ze had geluk gehad, want blijkbaar kon je serieus ziek worden van de regen. De kleine grijze kitten gaf een lig over de oren van de andere kitten. Het waren mooie rode oren, ze moest toegeven dat ze er best jaloers op was. Omdat het standaard katten gedrag was en ze het wel aangenaam vond, likte ze nu ook de nek van Pepperkit. Zonder mama was dat moeilijk om erbij te komen.

Ze ging door met likken en kwam bij de rug. Het was zo heet hier dat ze een beetje achteruit ging. Pfoe! Ze hoorde een klein geluidje. Skylark wist nog dat dat het geluidje was dat haar zo had doen schrikken, dat haar oogjes waren open gegaan. Het was nog maar een vage herinnering. Het heette spinnen, had Burninglove uitgelegd. Een angstig gepiep kwam uit haar mond toen Pepperkit overging in hoesten. Haar oogjes waren wijd open en ze keek haar zusje aan alsof ze ging dood gaan. Een poot kwam op de schouders terecht. There there!

Ze hief een pootje op om haar te weren tegen de druppels. Eigenlijk voelde ze zich heel vies nu. Het liefst wauw ze heel hard gillen dat Pepper moest ophouden, maar dat kon ze natuurlijk niet doen. Dat was niet lief en mama vond haar niet meer leuk als ze niet lief was. Daarom keek ze met een betrokken gezicht naar Pepperkit die terug rustig werd. Ze likte haar poot en haalde die over haar besmette gezichtje. Leuk! "Eh het maajkt niet uit joh!" Ze kon niet zo goed liegen.

Haar kittenblauwe oogjes werden groot. Ze schudde heftig haar kop, even in paniek rakend dan Pepperkit. "Nenenene datjs niet waar!" Ze legde haar pootjes om de witte schoudertjes heen en gaf een knuffeltje. Angstig ging haar borstkas op en neer. Ze was meer van Pepperkit gaan houden. Ze werden nooit vergeleken en ze was zo rustig. Heel anders dan Stellarkit. Ja ze was dikke vriendjes met haar tweeling, maar nu begon het irritant te worden dat ze continu vergeleken werden. Skylarkkit schudde nog eens haar kopje. Nene, ik houw van jouw! Echt waar, ik zal altijd vriendjes blijven, beloofd."

Ze voelde een gezichtje in haar vacht. Ze wist niet of dit gevoel haar verbrandde of haar opwarmde. Skylarkkit bloosde. Pepperkit was schattig als ze ziek was. Natuurlijk wenste ze haar niet ziek! Dat zou gemeen zijn. Ze voelde haar staart nat worden. Die had ze om Pepper heen geslagen om haar warm te houden. Ze keek naar de uitgang. "Ehm..." Even twijfelde ze, maar ze kon hier niet drie dagen liggen slapen. Daar had ze teveel energie voor. "Ik gja dan maar, tot morwen ofzo!" Ze stond op en gaf nog een likje over het oortje, om daarna uit de Medicine cat den te huppelen.

- topic uit