[Open] Lost Chapters

<sub>De sneeuw viel met dikke vlokken over haar bruine pels heen terwijl ze voortsjokte. Waar nieuwblad voorzichtig begon met zichzelf uit te spreiden over het woud ver achter haar, was Appleblossom verder getrokken. Er was veel gebeurd de laatste manen, jaren zelfs. Toen haar moeder haar verblind had en ze door de Bloodclan meegenomen was. Hoe ze ontsnapt was na enkele manen en een tijdje als rogue geleefd had en ze het niet meer redde. Hoe ze als kittypet in huis genomen was, waar ze haar verminkte oog verwijderd hadden. Uiteindelijk was ze toch weer na een fiks aantal maanden op de straat terecht gekomen en gaan zwerven. Dit keer, zonder ziekte en met een gezond lichaam, kon ze zichzelf wel redden. Maar toch, ze miste het leven in een groep. Ze had geheel onderschat hoe het was om totaal alleen te zijn. Ze had de beloftes van Talon geloofd toen ze Riverclan verlaten had. Maar hij had er geen een waar gemaakt.

Misschien zou de belofte dat er een groep wel waarheid zijn.

Maar voor nu had ze enkel sneeuw en nog meer sneeuw gevonden. De kleine, bruine kattin rilde op haar voetjes terwijl de sneeuw haar in haar gezicht sloeg. Uiteindelijk kroop de kattin weg onder een overhangende rots, iets verscholen van de wind en blies hard uit. Waar was ze aan begonnen?

[OPEN]</sub>

_{Appleblossom's voorzichtige glimlach verdween al snel toen de kater duidelijk niet zoveel goeds in de zin had. Waar Appleblossom nog aan het nadenken was over haar volgende woorden en uitleg, vloog de kater er al vol op in. Meteen gingen de kattin haar ogen wat wijder en haar oren plat in haar nek. Ze was duidelijk verloren voor woorden. "Ik.. ik.." bracht de kleine, bruine kattin uit terwijl ze de kater geschokt aankeek. Misschien was dit één grote fout geweest. Maar voordat ze haar woorden bijeen kon rapen, bracht de kater de volgende snijdende woorden alweer uit. Apple kwam tot haar poten en stapte een stapje achteruit, wat lager tegen de grond gedrukt en terug de sneeuw in. "Nee ik.." bracht ze uit, waarna de kater verder ging over bloed en sneeuw. Toen viel de kattin helemaal sneeuw. Als je haar huid kon zien, had je gezien dat ze spierwit was weggetrokken. "Ik.. ik wilde.." stamelde ze, "ik.. ik had gehoopt.. dat hier een plek.. plek was voor mij," ze zocht duidelijk naar woorden, "bij.. bij jullie.." Ze slikte nerveus. "Maar ik ga al, n-niks bloed nodig." Ze zette nog een paar stappen achteruit, terwijl de sneeuw weer langzaam begon neer te tikken op haar pels.}

Hij was erg geschrokken van de woorden van zijn vader, maar werd gerustgesteld door de kalmere houding en toon waarop Bee nu overging en de excuses die volgden. Day glimlachte kort naar zijn vader, opgelucht, maar zich afvragend of het nog nodig zou zijn hier later over te praten. Want waar was dat zo plotseling vandaan gekomen? Zo kende hij zijn vader niet. Voor nu schudde hij zijn zorgen echter van zich af. Dit was er niet het moment voor. De poes leek rustiger, nu. Haar stem klonk nog wat onzeker, maar ze trilde niet meer zo erg. Haar woorden verraadden dat ze inderdaad van elders kwam. Day vroeg zich af waar ze vandaan kwam, wat ze had meegemaakt. Heel wat, zo te zien. Hoe had ze het oog verloren? "Je hebt ons gevonden", miauwde hij glimlachend. "Mijn naam is Day of New Light, ik ben de Chief van de Tribe of Rushing Water. Zijn naam is Bee that Chases Pollen. Hij is mijn vader. Wat is jouw naam, reiziger?" Het was makkelijker praten met een kat wiens naam je kende.

_{De kater glimlachte naar haar en Appleblossom wist hem een voorzichtige glimlach terug te schenken. Ze was voorzichtig en bleef wantrouwig op haar omgeving letten, maar toch, het was een glimlach. Ze had het gered, ze had deze katten gevonden. En na een initiële valse start, waren ze ook nog vriendelijk. Of tenminste, deze fluffy kater. De namen waren bijzonder, maar dat had ze ergens al gehoord. Voor een moment bleef Appleblossom stil, zoekend naar woorden. "A-aangenaamd Day.. Day of New Light," wat een mond vol, Starclan sta haar bij, "Bee.. bee who.. that chases Pollen." Ze moest er wel even bij nadenken, maar ze had ze. "Mijn.. mijn naam is Appleblossom." Ze stamelde, ze had het koud. Hoe had ze gedacht dat dit goed zou kunnen gaan? Hoe ging ze ze overtuigen dat ze het waard was? Dat ze welkom zou kunnen zijn?}

Appleblossom keek afwachtend naar de grote kater, haar ogen wazig van vermoeidheid. Ze had het gered.. Het had voor niks geleken en voor een moment had ze gedacht dat het haar dood zou worden, maar ze had het gered. En wat was ze daar dankbaar voor. Ze voelde haar ogen even kort vochtig worden, maar weigerde het verder te laten komen. Wat zouden ze van haar denken, dat ze hier al zo van geëmotioneerd werd? De kater leek verbaasd te zijn dat ze hier nog niet geweest was. Appleblossom glimlachte zachtjes. Ja.. Hier had ze geweest kunnen zijn, als ze Riverclan niet verlaten had. "Healer?" wist ze zachtjes aan de kater te vragen terwijl ze haar poten weer opnieuw in de sneeuw liet zakken, achter hem aanlopend. Toch was de reis minder zwaar. De kater leek zichzelf bewust te plaatsen, haar te beschutten van de ijzige bergwinden. "Bedankt.." miauwde de kattin zachtjes, ploegend door de sneeuw en af en toe wegzakkend tot aan haar buik. Ze zou het redden.