Between the mountain peaks

De schrik zat er goed in. Harde geluiden waren eng, dat was iets waar hij het inmiddels wel over eens was. En dan de regen, het water zelf was niet zo erg, maar die klap, dat geluid, de flits. Het was niet voor hem bestemd. Hij huiverde dan ook eventjes toen hij er weer over nadacht. Na die klap werd hij geplaagd door het geluid in zijn slaap en dat zorgde ervoor dat hij niet zo veel meer sliep. Hij piepte wat angstig als hij weer wakker werd uit een van zijn nachtmerries, maar durfde het niet tegen mama te vertellen. Immers was hij een grote jongen, toch? Flintkit geeuwde eventjes en sukkelde weer langzaam in slaap, dat was totdat er iemand de naam van mama riep. Ze was er momenteel niet, daarom lag hij met zijn siblings alleen in het nest. Duidelijk vermoeid stapte de kleine kitten uit het nest, viel bijna over zijn eigen pootjes heen en tegen de grijze kater die in de nursery stond. Zijn blauwe oogjes keken omhoog, hij herkende deze kater niet? "Nee, Flintkit!" miauwde hij iets wat beledigd, terwijl hij weer overeind probeerde te krabbelen. Iets wat moeilijk ging en uiteindelijk stond hij bijna op zijn kop. Uhm.. oops?

Haar ogen werden groot toen ze zag wie er de nursery ingestapt was. Firedance was eventjes weggegaan en ze moesten zichzelf nog even maken. Flintkit stapte op de grijze kater af die duidelijk iets aan het zoeken was, haar moeder. Heatherkit grijnsde en liep toen enthousiast op Rowanflight af, ze zette veel te grote stappen en struikelde bijna over haar eigen poten heen. "Hallo ome Rowan!" piepte ze enthousiast naar de kater. Hij kwam bijna nooit, maar haar moeder vertelde verhalen over tante Mistgaze en ome Rowanflight. Heatherkit liep tussen de voorpoten van Rowan door en krulde zich om een van zijn voorpoten heen, zodat hij niet zomaar weg kon komen. "Kom je met ons spelen? Mama is weg.." zei ze toen, het laatste iets verdrietiger terwijl ze omhoog keek naar hem. Ze wist wel hoe ze haar charmes in de strijd moest gooien en zielig moest spelen. Haar kittenoogjes werkte altijd.

De grijze kater leek .. niet blij te zijn met zijn aanwezigheid? Hij snapte het niet helemaal, immers waren ze toch familie? Of nou ja, ongeveer familie. Mama had er iets over uitgelegd, maar hij had niet alles er van gesnapt. Hij kreeg dan ook de vraag waar zijn moeder was. Flintkit keek eventjes achterom, maar zag zijn moeder niet. Dus haalde het katertje zijn schouders op en keek weer terug omhoog naar Rowanflight. "Niet hier," zei hij op een vrolijke toon.
Al snel kwam zijn zusje er ook nog eens bij. Heatherkit sprak de grijze kater aan als ome Rowan, dus het moest familie zijn, toch? In ieder geval zei dat ze dat mama er niet was, dat had hij net toch ook al gezegd? Rude, en vroeg daarna of de kater met hen kwam spelen. "Oh ja, spelen! Please?" vroeg hij vrolijk, zijn helder blauwe oogjes gericht op de grijze kater.

Rowanflight bleef kijken naar hun. Waarom keek hij zo? Zat er iets op haar gezicht? Heatherkit veegde snel met een poot langs haar snuit heen. "Na..tuurlijk Flintkit.. Heatherkit.. Wat willen jullie spelen?" oh, maar dat hoefde hij geen twee keer te zeggen. "Mosbal!" riep ze vol overtuiging en draaide zich daarna om, om haar beste mosbal tevoorschijn te halen. Heatherkit rolde haar mosbal richting Rowan. "Waar is Stormkit?" vroeg hij toen. "Waar hebben jullie haar voor het laatst gezien?" het klonk alsof hij zich druk maakte over Stormkit. "Weet ik niet... Stormkit is buiten?" zei ze toen. En binnen 3 seconden was ze Stormkit vergeten en schopte ze haar mosbal naar Rowan toe. Tijd voor mosbal Rowanflight, niet tijd om Stormkit te zoeken.