Little stars [birth]

Mapleleaf liep hijgend over de open plek. Haar bolle buik stak uit die gevuld was met kittens. Ze had al sinds de ochtend wat buikpijn gehad, als eerste had ze natuurlijk gedacht dat de kittens er aan kwamen. Maar eigenlijk was het veelste vroeg, ze had het er maar bij gehouden dat het gewoon een draaiende kit was. Maar nu leek het toch iets anders te zijn. Een pijnscheut schoot opnieuw door haar heen, ze beet op haar tanden. “Niet nu, het is nog veelste vroeg.” murmelde ze. Stapje voor stapje kwam ze bij de Nursery, duizenden gedachten spoelde door haar hoofd, het was nog te vroeg, het kon gevaarlijk zijn voor haar noch de kits. Angst beklemde haar, w-wat als het fout ging?
Zo snel als haar nu weke poten haar konden dragen liep ze naar haar mosbed. Met een kreun liet ze zich vallen.
Een oudere moederkat die hielp bij de verzorging stond naast haar, Mapleleaf zag haar amper, alleen een grijzige waas die de kat moest voorstellen.“Volhouden, ze zijn er bijna.” murmelde de oudere in haar oor. Mapleleaf was te uitgeput om te reageren. Ze moest haar krachten sparen. -
Een nieuwe pijn trok door haar heen die alle andere met kop en schouder of trof. Ze schreeuwde het uit van de pijn, hoe kon ze dit volhouden? Meerdere malen? In een gekrompen van de weeën wachtte ze tot het voorbij was. De pijn ebte langzaam weg en maakte plaats voor liefde. De kersverse moederkat draaide zich naar haar eerste jong, en begon zijn natte vacht te wassen, zijn vachtkleur was lichtbruin met een oranje gloed dat haar deed denken aan het zand dat straalde in het zonlicht. “Sandkit…” fluisterde ze. Liefkozend gaf ze hem een paar likken tussen zijn oren. Met haar poot drukte ze voorzichtig de kitten tegen haar buik aan, “Toe maar kleine, ga maar drinken.” -
Veel tijd om Sandkit te bewonderen was er niet, opnieuw de pijn in haar buik. Mapleleaf zette haar tanden op elkaar, klaar voor de bevalling van haar tweede kind. Een veel lichtere golf van pijn vloeide door haar heen, ze liet een klein kreetje horen maar meer was niet nodig. Haar tweede kitten was prachtig wit, maar had een oranje glans bij haar staart, pootjes, oren en neusjes. “Firekit.” miauwde ze vastbesloten. Ze duwde Firekit naast haar broertje, “Drink maar, je hebt het nodig.” zei ze en ze gaf haar een lik tussen de oren. De kitten reageerde niet en lag gewoon stil, was ze?“Nee!” gilde Mapleleaf uit. Ze trok de kitten wat dichterbij, ze kon niet dood zijn! Ze zag dat haar neusje een blauwe tint had. Snel begon ze Firekits borst en buikje te likken met krachtige halen. “Kom op kleintje, je mag niet dood zijn.” hijgde ze. Ze zou het nooit over haar hart kunnen verkrijgen om haar kitten voor haar poten te laten sterven. Tot haar opluchting haalde de flame point kitten luid en een beetje stotterend adem. “Goed zo,” en ze likte stevig door. Het neusje van de kitten kleurde rood roze, en ze stopte met het masseren van de longen.  “sterrenclan zij dank.” miauwde ze. Toen ze zeker wist dat alles goed ging met kit legde ze haar naast haar broertje zodat ze gretig kon drinken. -
Het leek een eeuwigheid te duren voor de volgende kitten kwam. Mapleleaf dacht dat het eigenlijk voorbij was toen er alsnog een kramp door haar lichaam trok. Opnieuw schreeuwde ze het uit, dit was weer iets heel anders als Firekit. Met een laatste kramp was ook de derde kitten geboren. Dezelfde witte vacht als Firekit maar dan met grijs. “Ghostkit.” Ze leek inderdaad wel een beetje op een spook, met die grijze, grimmige vacht. Voorzichtig legde ze ook haar derde jong bij de andere neer. -
Voordat ze nog een blik op haar litter kon leggen schoot een nieuwe pijn door haar buik. Nog eentje? Dacht ze bij zichzelf. Ze vond drie al veel! De vierde, en hopelijk laatste bevalling beviel soepel. Een prachtige glanzende kitten “Poisonkit.” miauwde ze zachtjes tegen de piepende kitten. Ze gaf de vierde en hopelijk laatste kitten een paar likken om haar droog te krijgen en legde haar tussen zijn broertje en zusjes. Trots keek ze naar haar litter, vier prachtige gezonde kittens, stuk voor stuk zouden ze geweldige warriors worden bedacht ze trots.

[de kittens mogen reageren]