You could be the greatest, you could be the best.

Het was een zonnige dag; Coldstreak had het na vijf minuten rennen al behoorlijk warm. Zijn zwarte pels trok de warmte meer aan dan dat het de warmte afstootte en dus voelde hij het zweet in zijn pels hangen na een poosje. Hij besloot dan ook om het wat rustiger aan te doen. Gelukkig weerhield de warmte de prooi niet om uit hun holen tevoorschijn te komen. Coldstreak had inmiddels al drie muizen en één eekhoorn weten te vangen. Een tevreden grijns gleed om zijn lippen terwijl hij halt hield en zijn oren spitste om de verschillende geluiden en geuren op te vangen die zich in het woud bevonden. Het waren dagen zoals deze dat hij het heerlijk vond om buiten te zijn. De laatste sporen van leabare waren volledig verdwenen en het zou niet meer lang duren voordat greenleaf zich zou aankondigen. Dat de jacht nu al zo goed was, zei veel over hoe het de komende periode zou zijn. Het waren momenten zoals deze dat Coldstreak weer hoop kreeg in de toekomst, zelfs al leek deze voor hem een beetje onzeker te zijn. Een zoete geur drong zijn neusgaten binnen en heel even gleden zijn gedachten automatisch naar Meltingglacier. Toen besefte hij zich dat hij bij de Blooming Woods stond. Zijn blik bleef kort hangen op de bloesems die aan de takken hingen. En terwijl hij zo naar boven keek, brak één roze bloesem geluidloos van de tak af en landde netjes op zijn neusje.

Coldstreak behoedde zichzelf om ook nog eens achterlijk te gaan niezen nadat de bloesem op zijn neusje was geland. En dat was maar goed ook, want opeens stond Windblade naast hem die hem complimenteerde op hoe hij eruit zag. Hij probeerde een vleugje van sarcasme te bespeuren, maar zo ver hij had kon beoordelen, klonk het juist vriendelijk en oprecht. De tom wreef gauw met zijn poot over zijn neusje zodat de bloesem eraf zou vallen en keek de she-cat vervolgens met samengeknepen ogen aan, maar met een geamuseerde glimlach om zijn lippen. Hoewel hij zich vaak nors en chagrijnig opstelde, waren er ook momenten dat hij wel echt aardig kon zijn. Bij hem was het gewoon een kwestie van door het pantser heen kijken. “Ja, het kleurt goed bij mijn vacht, vind je ook niet?” Hij rolde met zijn ogen en keek vervolgens van de bloesems naar haar. “Ik denk dat het jou beter zou staan. Waarom probeer je niet om er eentje te vangen? Je mag enkel je achterpoten gebruiken en je neus.” Hé, als zij een grappig zicht mocht hebben, mocht hij dat ook, niet dan?