The Great Escape

Chillykit had de al een aantal dagen besteed aan nieuwsgierig over de rand van haar nest naar buiten kijken; al sinds ze haar oogjes voor het eerst open gedaan had. Ze had veel geleerd, veel meegepikt met haar ogen - maar vandaag was de dag dat ze voor het eerst echt op ontdekking zou gaan. Het poesje was nog jong, nog klein, maar haar lichaam groeide als kool. Ze was klein en zwak geweest bij haar geboorte maar begon steeds meer te lijken op de sterke kattin die ze later zou worden. Haar lichaam was niet langer meer zwak, al was het nog niet zo sterk als het zou worden. De oefening die deze ontdekking haar zou geven zou haar deugd doen. Chillykit vertrok haar ronde gezichtje in een uitdrukking van intense inspanning terwijl ze langzaam, pootje voor pootje, over de rand van haar nest kroop tot ze uiteindelijk op de harde en koude grond lag. Eer doend aan haar naam rilde ze even, waarna ze om zich heen keek. Het was knusser naast haar siblings - maar dit was veel spannender.

+Featherkit eerst

De beweging in het nest liet hem even kort opkijken. Wat was er nu weer aan de hand? Met slaap in de ogen knipperde hij even, het duidelijk moeilijk hebbende met zijn oogleden open te houden. Al snel zag hij dat een van zijn zusters over de rand van het nest bungelde. Wat was zij nu weer aan het doen? Het was nog maar enkele dagen geleden dat hij en zijn siblings hun ogen hadden open gedaan. Velen van het nest waren erop gebrand om het nest te verlaten... Zoals Chilly hier... maar niet Fee. Nope, Fee bleef lekker liggen waar hij lag... En zeker toen ze er zo goed als uit lag. Zijn uitdrukkingsloze gezicht verroerde zich niet en met een zacht gaapje krulde hij zich weer op.

Even bewoog Chillykit zich niet. Het was best eng om niet omringd te zijn door haar siblings en haar poten jeukten om terug haar nest in te kruipen; maar ze was nu zo ver geraakt. Ze richtte haar kittenblauwe oogjes naar boven en zag nog net hoe haar broertje zich opkrulde met een zacht gaapje. "Hee fee!", riep ze naar hem met haar piepstemmetje, proberend zijn aandacht te trekken. Met twee zouden ze al veel sterker staan!

Een piepstem bereikte zijn oren en even wiebelde hij ermee voordat hij langzaam zijn kopje wat hoger bracht. Met een lichte beweging bewoog de lichtgekleurde kater zich wat en langzaam trok hij zich wat over de rand van de nest, de verhoging die hem en zijn siblings veilig moesten houden van de buitenwereld. Hij vond het maar ok dat ze hier moesten blijven voor nu. Al dat drukke gedoe daarbuiten was niks voor hem. Even keek de kitten naar zijn zuster, een koele en lege blik in zijn ogen. Hij zuchtte enkel een keer en zakte wat door zijn achterhand, waardoor hij langzaam terug het nest in zakte.