Prison break

Great, er was oorlog. Echt geweldig dit. Hadden ze net nodig. Want tja het was nog niet genoeg dat iedereen of stierf aan de kou of van de honger maar nee nu moesten sommige ook nog besluiten om te gaan véchten. Idioten. Allemaal idioten. Had er nu niemand een greintje gezond verstand in die kop van ze zitten om in te zien dat dit absoluut geen goed idee was. Ze had het wel geweten dat het een verrekt plan was geweest om Riverclan om hulp te vragen. Ze waren vier clans voor een reden, omdat samenwerken niet hun ding was en iedereen zichzelf had kunnen redden. Wat had Oceanstar gedacht dat Riverclan had kunnen doen tegenover vossen en honden? Die katten waren even klein en zielig als dat Windclan was hoor. En toen wilde Riverclan land hebben als afkoop, ook leuk. En toen kreeg Riverclan hun zin niet en besloten ze oorlog te voeren. Slim hoor Butterstar. Ja laten we eerst allemaal met elkaar gaan gaan vechten in een seizoen waar geen geneesmiddelen zijn of voedsel om jezelf weer aan te sterken. Maar goed, als de helft van je clan dood gaat heb je ook minder om te voeden. Ach het was haar probleem ook niet. Laat iedereen maar dood gaan als ze dat zo graag willen. Met een grauw en een kreun kwam ze omhoog, haar buik dik van de zwangerschap. Ze kon ieder moment bevallen, dat was duidelijk. Toch hielt dat niet tegen dat ze haar clan in ieder geval wát wilde helpen. Zoals kittens binnen houden die besloten dat dit het beste moment was om buiten te gaan spelen. Serieus dit was gewoon natuurlijke selectie vanaf dit punt hoor. Ze waggelde dus ook achter het rosse beestje aan, om te zien dat hij vrolijk aan het kletsen was met de gevangene. Natuurlijk Hazelkit, met 5 moons al een doodswens. Nogmaals gromde ze en zette haar pas bij, om met haar lichaam de uitgang te blokkeren. Ze neeg haar kop in een vijandige houding, haar ene oog ijskoud en haatdragend naar dit mormel gericht. Verstoten Shadowclanner. "Hazelkit, ga naar de nursery, nu." Ze klonk hard en scherp richting de kitten, maar haalde haar blik niet van het Mormel af. "En als ik jou was, jij ongelukkig stuk vreten, zal ik maar snel terug gaan in die den. Starclan mag weten waarom Oceanstar heeft besloten je niet meteen de strot door te bijten maar als je nu niet de wijze beslissing maakt om te luisteren vind ik het niet erg om het voor haar te doen" Ze hielt zielsveel van haar partner en leader maar ze was in alle staten om hier een einde aan te maken mocht het nodig zijn. Zwanger of niet zwanger, Abysshowl kon geen snifje medeleven vinden voor iemand zoals dit. Toch wist ze wel beter dan dit in haar eentje op te nemen. Ze was een elder, volgetekend met littekens en ze was hoog drachtig. Tegenover haar stond een sterke kat in warrior leeftijd. Kort draaide ze haar verscheurde oren naar achteren en zag iemand die ze vertrouwde in haar ooghoek staan. "DOGSCAR" Riep ze dan ook, haar ijzige stem schoot hard door het kamp heen. Dogscar was in ieder geval iemand die niet compleet idioot was, dus als hij zich hier ook nog een beetje nuttig kon maken zou dat schelen.