{Chillykit} There will come a soldier, whose weapon is his sword..

_{Slatefur vond het nog steeds een beetje onwerkelijk. Ze was een moeder. Misschien niet op de meest orthodoxe, romantische manier moeder, maar ze was een moeder. En ze had er absoluut geen spijt van. De leigrijze poes snorde zachtjes en gaf al haar kittens een lik over hun kop. Zes, zes kittens. Het waren er zoveel dat ze het af en toe nog overweldigend vond. De afgelopen twee weken was ze heel erg druk bezig geweest met het onthouden van de specifieke vacht structuren en geuren van de kittens. Anders ging ze Featherkit nog Chillykit noemen of iets dergelijks. Ze drukte haar neus nog een keer extra tegen Chillykit aan om te controleren of ze wel warm was, wat ze de laatste twee weken al zo vaak gedaan had. Nee, alles leek in orde. Gelukkig.

{Eerste post voor Chillykit}}

Chillykit schrok wakker toen ze het neusje van haar moeder in haar vacht voelde. Ze geeuwde en opende haar kittenblauwe oogjes loom. Het kleine poesje keek haar moeder aan. Op dit moment wist ze nog niet dat die haar niet zag zoals zij Slatefur wel kon zien. Maar zelfs als ze het wist, het was haar versie van normaal. Het grijze poesje strekte haar nu nog kleine lichaampje uit en piepte even halfslachtig. Hier, dicht bij haar moeder en haar siblings, was het lekker warm. Haar lichaam groeide met de dag sterker en groter, en hoewel ze vlak na haar geboorte moeite had gehad zich te verwarmen, was dat nu geen probleem meer.

_{Terwijl ze door de zachte, wollige vachtjes van haar kinderen neusde, voelde ze er eentje ontwaken. Zachte bewegingen onder haar neus en piepjes doe haar oren bereikten waarschuwden haar waar haar ogen niet toereikend waren. Aan de geur te ruiken was het Chillykit, de kitten die haar in begin zoveel zorgen had gebaard. De kleine kitten had haar echter al gauw genoeg laten zien dat dat absoluut niet nodig was geweest. Ze was sterk als iedere andere kitten in haar nest. "Goedemorgen Chillykit," snorde Slatefur, haar neusje tegen de kitten aandrukkend, "heb je lekker geslapen?" Ze wist dat de kittens nog niet goed konden spreken, maar juist daarom was het wat Slatefur betrof belangrijk om zo veel mogelijk met ze te praten.}

Chillykit reageerde instinctief op het neuzen en snorren van haar moeder. Haar kittenblauwe oogjes vielen half toe en een tevreden gesnor rees op uit haar borstkastje. "Ja mama!", piepte ze als antwoord, waarna ze haar kopje terugduwde tegen het veel grotere maar even ronde hoofdje van haar moeder. Hun vachten hadden bijna exact dezelfde kleur, al zou Chillykit uiteindelijk een andere oogkleur hebben. Maar dat zou Slatefur nooit kunnen zien; al was dat voor Chillykit nu nog niet duidelijk.

_{Slatefur begon alleen maar harder te snorren toen Chillykit begon mee te spinnen. Nee, ze had op dit moment nog geen spijt van kinderen. Misschien kwam dat echter wel op het moment dat ze zouden beginnen met ruziën. Hopelijk lag dat nog vele maanden in de toekomst, met de puberteit of iets dergelijks. "Dus wat ga je vandaag allemaal doen?" besloot Slatefur snorrend te vragen aan haar kitten. Wie weet wat er allemaal op de planning stond.}

Hmm, dat was een moeilijke vraag, eentje waar ze even over moest nadenken. Chillykit draaide haar hoofdje nadenkend scheef en fronste lichtjes terwijl ze nadacht. Hmm, wat zou ze vandaag allemaal doen? Misschien hadden Neritekit of Shrewkit wel een idee. Ze klauterde half over haar moeder heen zodat ze over de rand van haar nest naar hun nest kon kijken, maar de twee sliepen nog. Oh, disappointing. "Nejite en Shew wakkej maken.", besloot Chillykit dan ook met een klein grijnsje op haar snuit. Als ze hen wakker had gemaakt kon de echte fun pas beginnen!

_{Slatefur hield haar hoofdje wat scheef bij het horen van de woorden van Chilly, waarna ze de kitten een trotse lik over haar kop heen gaf. Een warm gevoel bubbelde op in haar buik, een brandende trots. "Wat hoor ik nou, heeft mijn kleine meisje al vrienden gemaakt?" snorde de kattin vrolijk. Neritekit en Shrewkit waren lieve kittens zover ze gezien had.}

Chillykit richtte haar grijsblauwe oogjes weer op haar moeder toen die vrolijk vroeg of ze al vrienden gemaakt had. Enthousiast knikte het kleine grijze poesje. "Ja! Shew en Nejite sijn lief!", begon ze te mauwen, haar piepstemmetje nog een toontje hoger van blijdschap. "Nejite en ik fonden shteenbeeshtjes en Shew heb ik gejed fan lawaai!" Dat het ene een slak en het andere onweer was, wist Chillykit nu nog niet maar zou ze in geen tijd leren.

_{Slatefur hield haar ronde hoofdje wat scheef hij het horen van de woorden van haar kleine dochtertje. Het was even moeilijk om er wat van te maken, maar Pepper wist vrij zeker dat ze het begrepen had. Wat lief. "Klinkt alsof je het heel leuk hebt gehad," snorde de kattin op een vrolijke toon. "Je mag je vrienden ook wel een keer hierheen meenemen hoor. Ik zou ze graag een keer willen ontmoeten," moedigde Slatefur Chilly vervolgens aan.}

Chillykit knikte enthousiast. Jaa, dat was een goed idee, dan zouden haar vrienden ook zien dat mama heel cool was! Ze ging terug op haar plaats liggen in het nest, naast haar siblings en met haar grijze vachtje tegen de grijze vacht van haar moeder gedrukt. Vanaf hier kon ze geen andere nesten zien, maar keek ze naar de nursery muur. Maar op dit moment was dat niet zo erg. "Ik wij feej vjienden!", mauwde ze, bijna alsof ze haar moeder een geheimpje toevertrouwde; al was het niet echt een geheim. Iedereen wou toch veel vrienden?

_{Slatefur trok eventjes kort met haar oor bij het horen van de woorden van Chillykit Voor een moment had ze moeite te begrijpen wat haar kitten haar wilde zeggen, maar toen viel het kwartje al snel. Oh! Slatefur begon snorrend te lachen, waarna ze Chillykit een vriendelijke lik over haar kleine kopje gaf. "Ik weet zeker dat de andere kittens je geweldig gaan vinden," snorde Slatefur bemoedigend, "dus dat je ook heel veel vrienden gaat maken."}

Chillykit knikte enthousiast toen haar moeder mauwde dat ze vast véél vrienden zou maken, nog niet goed snappend dat die dat niet kon zien. Nu ja, misschien was dat ook niet echt nodig; Slatefur voelde vast ook hoe haar lichaampje op en neer bewoog met het enthousiasme van haar knikken. De jonge kitten klauterde weer meer op haar plaats, zodat ze aan haar moeders zij lag, en nestelde zich tevreden snorrend in haar zachte vacht. Met haar siblings om haar heen, haar neus in haar moeders vacht en haar vrienden in het nest naast haar was ze gelukkig. Het leven kon niet beter zijn.

Ze voelde zich gezegend met het feit dat ze kinderen had, daar kon ze niet omheen. Spinnend drukte Slatefur haar neusje tegen die van Chillykit, waardoor ze voelde dat haar dochter knikte. Ze zouden vanzelf wel leren omgaan met het feit dat hun moeder blind was, dat wist Slatefur zeker. Hopelijk zouden de andere kittens hen dat ook laten accepteren, kinderen konden soms zo genadeloos zijn. "Dus wat gaat mijn kleine warrior nu doen?" besloot ze Chillykit al snorrend te vragen. Slapen? Spelen? Allebei? Oké, dat was misschien een beetje lastig.

Kleine warrior, dat klonk wel goed. Behalve het hele "klein"-deel, natuurlijk. Ooit zou ze groot en sterk zijn, en dan zou ze haar moeder en haar siblings kunnen beschermen. Chillykit geeuwde maar had besloten dat ze nog niet wou gaan slapen. Slapen was immers saai en daar was later nog tijd genoeg voor. Nu haar moeder tijd voor haar maakte wou ze daar vollenbak gebruik van maken! "Tjainen!", mauwde Chillykit na even nagedacht te hebben. Ze was nu nog jong, maar als ze nu al begon te trainen zou ze zeker een geweldige warrior worden!

Haar kleine enthousiaste dochter ging noch spelen noch slapen. Slatefur kon het niet helpen om er kort over te lachen. Wat ontzettend lief. En ze had nog zo lang. Wie weet dat ze als apprentice wel verlangde naar de zorgeloze dagen in de nursery. Misschien af en toe een beetje althans. "Oh? Ga je je al voorbereiden op je apprenticeschap?" besloot de kattin snorrend aan haar dochtertje te vragen. Alsjeblieft zeg, ze werden al zo snel groot. Liet ze nog maar eventjes bij haar in de nursery blijven.