Jump, Jump, Jump, JUMP

Nightspark knikte eventjes, hij kon zich echt wel voorstellen dat het lang had geduurd voor d'r. Immers had hij zelf ook zwaar in de put gezeten toen Ashdrizzle bij hem weg ging, al was dat iets minder erg dan als er iemand overleed. Maar dat ter zijde. "Het is altijd meer pijnlijk als je daar achter komt," zei hij zachtjes, haar een bemoedigend kopje gaf. "Maar uiteindelijk gaf hij je wel een stel prachtige kittens waar je trots op mag wezen." Misschien niet met de beste kater die ze zich ad kunnen wensen, maar haar kittens waren niet op datzelfde pad geraakt en waren allemaal op hun pootjes terecht gekomen, toch?
De zwarte kater glimlachte voorzichtig en knikte. Hij snapte helemaal waar ze het over had, immers voelde hij zichzelf ook zo. "Ik weet zeker dat je nog iemand zult vinden," zei hij op een zachte toon. "I mean, zelfs Acorndust heeft op zijn oude leeftijd nog een partner gevonden. Dan moet 't jou ook lukken."

Beetje bij beetje, met elk gesproken woord, voelde hij zich wat beter. Een last van zijn zijn hart, een verlichting in zijn hoofd. Het voelde goed om te praten, om weer eventjes wat vrolijks te kunnen bespreken. Het voelde goed om bij iemand die zijn die hem snapte, die hem niet voor gek verklaarde met zijn geratel. Hij glimlachte dan ook eventjes naar Fawnstep, voordat hij moest grinniken om de woorden van de zwarte kattin. "Zoals ik zei, als het hem lukt, lukt 't ons zeker." Hij gaf de kattin een vriendelijk kopje, voordat de kater overeind kwam en zich uitrekte. "Zin om mee te gaan? Misschien kunnen we nog een prooi terug brengen, of iets leuks doen samen?" Geen idee wat hem bezielde, maar hij vond 't te gezellig om nu al weer weg te gaan, maar het hout van de boom begon te steken onder zijn vacht en zijn poten begonnen stijf te worden. Immers was hij ook niet meer de jongste.

Nightspark snorde, hij voelde zich eindelijk weer op z'n gemak. Wat een goed gesprek en prima gezelschap wel niet met een gebroken geest kan doen. Hij snoof echter eventjes toen ze begon over dat de clan voor alles moest staan en haalde daarna lichtelijk geïrriteerd adem. "Ik denk dat je gelijk hebt," miauwde hij, al zat er duidelijk irritatie in zijn stem. Het was niet dat hij zich niet inzetten voor de clan, maar vandaag, vandaag eventjes niet. Vandaag wilde hij eventjes vrij zijn van zijn taken. "Natuurlijk heb je gelijk," mompelde hij daarna, terwijl hij een licht geïrriteerde flik maakte met zijn staart. Hij zou haar volgen, voor nu dan. Alleen omdat hij Fawnstep prettig gezelschap vond momenteel.

De zwarte kattin was al naar beneden gesprongen en met de enige lenigheid die hij nog in zijn lichaam bezat, sprong de kater erachter aan. Hij snoof eventjes toen ze weer begon over het jagen voor de clan, al was hij best blij met de toevoeging om wat verder weg te gaan. Zijn blauwe ogen stonden wat strenger dan voorheen, hij had net zo naar z'n zin gehad en direct werd hij terug geslagen naar zijn taken als warrior. "I guess," bromde hij voorzichtig, terwijl hij zich aan haar zijde zetten. Voor een moment liet hij zijn staart over haar rug glijden. "Lead the way," miauwde hij zachtjes.

Nightspark was niet gemaakt om te jagen, hij was dan ook niet de beste erin. Nee, zijn robuuste lichaam was meer voor het vechten en beschermen van zijn clan. Hij joeg als 't noodzakelijk was, maar hij wilde liever een spar gevecht houden met iemand, of op dit soort momenten, iemand de keel door bijten. Hij haalde huiverig adem, terwijl de zwarte kater zijn emoties terug onder bedwang probeerde te krijgen. Ze stelde voor om naar het oude skyclan gebied te gaan, iets wat hem wel aanstond. Hij keek haar eventjes aan, een kleine glimlach flitste over zijn gezicht voordat hij toestemmend knikte. "Alles beter dan in het territorium te blijven," bromde hij voorzichtig.