Being alone is not a strange feeling for me, but I hope it's ever gonna change~

Hij staarde rusitg om zich heen, niet naar iets speciaals aan het kijken. De zon scheen warm op hem neer, de stralen weerkaatsten op het water, en een vogel zong lustig zijn laatste noten. Alles bij alles redelijk normaal, behalve dan hem. Hij keek om zich, en sloop naar voren. Hij had honger, sinds gisteren morgen had hij niets meer kunnen vangen. Door zijn honger kon hij beter jagen, dus hij hoopte dat hij nu wel iets zou vangen. Hopelijk, zeker weten deed hij niet. Sloepel gleed hij door het gras wat al wat hoger stond, de muis had nog steeds niets door. Het was een dikke, nog overblijfsel van de goede zomer. Een klauw flitse, en Celtyc glimachte. Daar, snel schrokte hij de muis naar binnen. Eindelijk, eten. Hij zuchtte volmaakt, en keek naar het uitzicht, het was vredig, maar hij zou terug moeten, hij was waarschijnlijk al veel te lang weg, niet dat het hem iets kon schelen, maar hij had geen zin om weer geslagen te worden. Celtyc zuchtte, en wensde niet voor de eerste keer dat hij iemand had, een vriend ofzow, met wie hij kon praten over alles. Misschien dat het vandaag zou gebeuren. Misschien ook niet, je wist het nooit. Mismoedig staarde hij voor zich uit, en liet zijn groene ogen wazig voor zich uit staren.

Het verbaasde haar hoe snel de clangeur en kittypet geur was weggevaagd door enkel helemaal alleen rond te zwerven door de bossen. Hoewel de clangeur toch iets door drong, maar dat kwam vast doordat ze haar terretorium vlak naast de Rivierclan had liggen? Langzaame pasen lieten haar door het gebied buiten die van haar gaan. Ze wilde iemand leren kennen die hier rond zwierven. Moonstream keek op en zag een rode kater die net een prooi had gevangen. Moonstream kende de kater niet, maar hij rook vreemd alsof hij uit een groep kwam... 'Hallo?' Deze begroeting was heel normaal, maar toch voelde het vreemd. Moonstream kwam langzaam dichterbij, niet dat ze bang was, maar je wist nooit of het een kwaaie kat was?

Hij staarde rusitg om zich heen, niet naar iets speciaals aan het kijken. De zon scheen warm op hem neer, de stralen weerkaatsten op het water, en een vogel zong lustig zijn laatste noten. Alles bij alles redelijk normaal, behalve dan hem. Hij keek om zich, en sloop naar voren. Hij had honger, sinds gisteren morgen had hij niets meer kunnen vangen. Door zijn honger kon hij beter jagen, dus hij hoopte dat hij nu wel iets zou vangen. Hopelijk, zeker weten deed hij niet. Sloepel gleed hij door het gras wat al wat hoger stond, de muis had nog steeds niets door. Het was een dikke, nog overblijfsel van de goede zomer. Een klauw flitse, en Celtyc glimachte. Daar, snel schrokte hij de muis naar binnen. Eindelijk, eten. Hij zuchtte volmaakt, en keek naar het uitzicht, het was vredig, maar hij zou terug moeten, hij was waarschijnlijk al veel te lang weg, niet dat het hem iets kon schelen, maar hij had geen zin om weer geslagen te worden. Celtyc zuchtte, en wensde niet voor de eerste keer dat hij iemand had, een vriend ofzow, met wie hij kon praten over alles. Misschien dat het vandaag zou gebeuren. Misschien ook niet, je wist het nooit. Mismoedig staarde hij voor zich uit, en liet zijn groene ogen wazig voor zich uit staren. 'Hallo?' Hij draaide zich om, en keek naar een war oudere poes, met een grijze vacht. 'Hallo?' Zei hij een beetje argwanend. Ze zag er niet uit als een Clankat, of BloodClan, dus ze moest wel een rondzwervende Rogue zijn. 'Wat doe je hier?' Vroeg hij haar, nog steeds op dezelfde toon.

Langzaam bewoog zich een uiterst bolletje kwaad door de bekende bossen dicht bij het Bloodclan gebied. Haar goud gele ogen keken strak de wereld in. Wanneer de zon in haar ogen scheen leken ze wel te gloeien. Dan leek ze op de godin van de duisternis. Oftewel, godness of the horrible darkness. Dat klonk wel redelijk vet. Ze murmelde zich verder totad de neusgaten van haar iets vreemds opvingen. Een bloodclan kater, oja, dat was vast Celtyc. Ze had hem wel eens gesproken tijdens trainingen enzo. Maar ze rook ook en Rogue met een hele vage Riverclan geur! Ze versnelde haar pas en niet veel later rende ze zo snel als de wind. Daar zag ze Celtyc en een grijze poes. Ze nam haar recht in het visier en rende recht op haar af. Ze zette zich af en haar klauwen kraste een stukje over de grond. Ze liet zich met uitgestrekte klauwen op de poes vallen. "Wat moet jij zo dicht bij Bloodclan territorium! Im Chikita! Godness of the horrible darkness!" Spuugde ze in het gezicht van de poes.

Misschien kunnen kita en Celty elkaar hier alvast ontmoeten?

De rode kater begroeten haar ook en vroeg wat e hier deed. 'Een beetje rond kijken.' zei Moonstream op rustige toon en wilde net gaan zitten toen een geur haar neusgaten binnen drong. Er was nog een kat in de buurt en Moonstream zag een kleine rode haarbal op haar af springen. Moonstream zetten een stap opzij, maar voelde de klauwen van het poesje nog net over haar huid schrapen. Moonstream zetten snel een poot op de kleine poes en duwde haar van zich af. 'Bloodclan wie zijn de Bloodclan?' vroeg Moonstream lichterlijk verward. Ze kende alleen de andere dire clan's, maar van de Bloodclan had ze nog nooit gehoord. ze wilde graag weten wat de kleine poe bedoelde, maar de uitstraling van het poesje was vijandig en ze zou vast niet snel iets prijs geven?

Sloepel gleed hij door het gras wat al wat hoger stond, de muis had nog steeds niets door. Het was een dikke, nog overblijfsel van de goede zomer. Een klauw flitse, en Celtyc glimachte. Daar, snel schrokte hij de muis naar binnen. Eindelijk, eten. Hij zuchtte volmaakt, en keek naar het uitzicht, het was vredig, maar hij zou terug moeten, hij was waarschijnlijk al veel te lang weg, niet dat het hem iets kon schelen, maar hij had geen zin om weer geslagen te worden. Celtyc zuchtte, en wensde niet voor de eerste keer dat hij iemand had, een vriend ofzow, met wie hij kon praten over alles. Misschien dat het vandaag zou gebeuren. Misschien ook niet, je wist het nooit. Mismoedig staarde hij voor zich uit, en liet zijn groene ogen wazig voor zich uit staren. 'Hallo?' Hij draaide zich om, en keek naar een war oudere poes, met een grijze vacht. 'Hallo?' Zei hij een beetje argwanend. Ze zag er niet uit als een Clankat, of BloodClan, dus ze moest wel een rondzwervende Rogue zijn. 'Wat doe je hier?' Vroeg hij haar, nog steeds op dezelfde toon. Ze zette zich af en haar klauwen kraste een stukje over de grond. Ze liet zich met uitgestrekte klauwen op de poes vallen. "Wat moet jij zo dicht bij Bloodclan territorium! Im Chikita! Godness of the horrible darkness!" Spuugde ze in het gezicht van de poes.Celtyc zuchtte, CHikita, duidelijk, hij staarde de rode bal vijandig aan. De grijze poes zette snel een poot op de kleine poes en duwde haar van zich af. 'Bloodclan wie zijn de Bloodclan?' vroeg ze lichterlijk verward. 'CHIKITA!' Celtyc gromde, dit was dus een rogue die niet van hun clan afwist! Het moest geeheim blijven! 'Kom hier! Je mag hier niet komen! Heeft iemand je gestuurd? Of bespioneer je me alleen maar?' Celtyc was woedend, hoe durfde ze het zo openbaar te maken! 'Sorry..? Wie ben je eigenlijk?' Vroeg hij.

De rode kater gromde naar het kleine poesje dat Chikita heten. Moonstrean schudden haar kop opnieuw. Dus dat was wat ze geroken had. Deze clan moest dus nog niet zolang bestaan? Ze wist niet wat de Bloodclan inhielt en wilde dus graag meer te weten komen. Ze had haar eigen terretorium goed beschermd en in die tijd ook veel zelf getraint vooral met haar snelheid en kracht door steeds in bomen te klimmen en dan weer naar beneden te springen of tegen de stroom in zwemmen tot waar de grens van de rivierclan lag en dan weer aan wal geklommen. Ze schrok op uit haar gedachten toen ze de stem van de kater weer hoorde die vroeg wie ze was. Even dacht moonsteam nog even na en ze had geen tweede naam gehoord en wilde dus voorzichtig zijn. Ze koos het eerste deel van haar naam en richten zich tot de rode kater. 'Ze noemen mij Moon.' zei Moonstream op neutrale toon waar geen emotie van af te lezen was. Ze had nooit echt last van liegen gehad dat ze ook maar iets liet horen in haar stem. Moonstream ging zitten en krulde haar staart rond haar poten in afwachting tot wat de andere twee katten zouden doen...

Blacksoul snuffelde rond tussen de gevallen bladeren, opzoek naar de resen van geuren van prooi. Die was erg zwak door de geur van natte bladeren heen, en ze had al een tijdje niet gegeten. Blacksoul was een stuk sterker geworden, maar had nu echt dringend prooi nodig. Ze rook vink, stoof bijna achter de geur aan, en vond hem pikkend bij een boomwortel. Met een joviale sprong belandde ze op het beestje, dat verschrikt kwetterde en beet het dood. Ze rukte het aan stukken en kauwde het snel weg, ze had ondertussen geruen geroken van andere katten. Twee waren Bloodclan, en dat waren Celtyc en Chikita, die waren makkelijk te onderscheiden, maar de derde geur kwam haar niet bekend voor. Ze stond op, likte haar lippen af en trippelde de geuren achterna. Ze zag De onbekende poes al zitten, en besloot om met en boog om haar heen te lopen. Ze trippelde weg, maar kraakte onderweg een takje, wat haar helemaal niets kon schelen. Ze hoorde nog de vage stem van de poes:''Ze noemen me Moon.'' Op dat moment kwam Blacksoul uit de struiken, recht tussen de twee andere Bloodclankatten in en sprak met een kille vaste stem:''Welkom Moon, ik ruik dat je nog niet zo lang Rogue bent he? De Riverclangeur hangt nog om je heen.'' Met een koele blik keek ze Moon aan. Ze knikte naar Celtyc en Chikita en ging zitten, starend naar de poes.''Vertel nu maar wat je echte naam is, want niemand in de Riverclan heet Moon, dat weet ik.'' Zei Blacksoul kil en ze keek haar doordringend aan.

Een zwarte poes kwam aanelopen en Moonstream zag dat ze er heel ander uit zag dat Redeye. De poes heten haar welkom ookal was haar stem kil en ging naast de andere twee katten zitten. Ze vroeg naar haar echte naam en Moonstream voelde iets prikken in haar maag en dacht op topsnelheid na. 'Ik ben nog niet zo lang uit het gebied van de Rivierclan gekomen die geur zal je vast ruiken. En mijn terretorium ligt niet ver van die van de hunne af. Dus als hun heur over mijn terrein komt kan ik er weining aan doen.' zei Moonstream nog steeds op neutrale toon en bleef de zwarte poes aankijken. Ze wilde graag haar verbanning zo lang mogelijk oor vreemde katten geheim houden. Haar blik gleed over de drie katten die kennelijk tot een groep hoorde die zich waarschijnlijk de bloodclan noemde...

'Hallo?' Hij draaide zich om, en keek naar een war oudere poes, met een grijze vacht. 'Hallo?' Zei hij een beetje argwanend. Ze zag er niet uit als een Clankat, of BloodClan, dus ze moest wel een rondzwervende Rogue zijn. 'Wat doe je hier?' Vroeg hij haar, nog steeds op dezelfde toon. Ze zette zich af en haar klauwen kraste een stukje over de grond. Ze liet zich met uitgestrekte klauwen op de poes vallen. "Wat moet jij zo dicht bij Bloodclan territorium! Im Chikita! Godness of the horrible darkness!" Spuugde ze in het gezicht van de poes.Celtyc zuchtte, CHikita, duidelijk, hij staarde de rode bal vijandig aan. De grijze poes zette snel een poot op de kleine poes en duwde haar van zich af. 'Bloodclan wie zijn de Bloodclan?' vroeg ze lichterlijk verward. 'CHIKITA!' Celtyc gromde, dit was dus een rogue die niet van hun clan afwist! Het moest geeheim blijven! 'Kom hier! Je mag hier niet komen! Heeft iemand je gestuurd? Of bespioneer je me alleen maar?' Celtyc was woedend, hoe durfde ze het zo openbaar te maken! 'Sorry..? Wie ben je eigenlijk?' Vroeg hij. 'Ze noemen mij Moon.' Blijkbaar was Moon niet opgeschrikt door de irritante kleine luizige rode haarbal die was komen opspringen. Hij rook Blacksoul, een gerespecteerd krijgster van de Bloodclan, Op dat moment kwam Blacksoul uit de struiken, recht tussen de twee andere Bloodclankatten in en sprak met een kille vaste stem:''Welkom Moon, ik ruik dat je nog niet zo lang Rogue bent he? De Riverclangeur hangt nog om je heen.'' Met een koele blik keek ze Moon aan. Ze knikte naar Celtyc en Chikita en ging zitten, starend naar de poes.''Vertel nu maar wat je echte naam is, want niemand in de Riverclan heet Moon, dat weet ik.'' Zei Blacksoul kil en ze keek haar doordringend aan. RiverClangeur? Hij snoof eens, en rook niets. 'Ik ben nog niet zo lang uit het gebied van de Rivierclan gekomen die geur zal je vast ruiken. En mijn terretorium ligt niet ver van die van de hunne af. Dus als hun heur over mijn terrein komt kan ik er weining aan doen.' zei Moon nog steeds op neutrale toon en bleef de zwarte poes aankijken. Hij keek haar nieuwsgierig aan, hoe zou het leven in zo'n Clan zijn? 'Waarom ben je weg gegaan van je Clan?' Celtyc kon het begrijpen, maar wou weten waarom de grijze poes was weggegaan. Zijn eigenlijke vraag hoe ze het daar had kunnen uithouden, maar dat was misschien niet zo beleefd. Hij hield zich rustig, en wierp nog een woedende blik naar Chikita.

Haar blik gleed naar de rode kater en luisterde naar zijn vraag. 'Hoe het leven daar is kan ik je nauwelijks vertellen, maar het lijkt me daar erg druk. Ze rennen rond en proberen prooi te vangen voor de andere katten. Ik vang de prooi lieer voor mezelf dan voor andere.' sprak Moonstream en bleef rustig zitten en keek van de ene kat naar de andere. Ze wilde graag nugter blijven, maar dat zou niet lang stand houden. Vooral niet als ze achter de echte waarheid zouden komen, maar Moonstream keek even kort naar voorbij vliegende vogels die vrolijk floten en daarna weer weg schoten door de lucht. Moonstream richten haar blik weer op de drie katten voor haar en bleef rustig afwachten op wat ze verder nog zouden kunnen gaan zeggen.