no rain no flowers

Na regen komt geen zonneschijn maar.. modder. Modder ja. En ook veel ook. De tom was er op uit getrokken toen de regenbui na enkele uren was gaan liggen en had besloten om kort te gaan jagen voor zijn mentor. Acefray mocht wel eens verrast worden met iets lekkers. Hij was blij dat hij mocht samen werken met de grijze tom al kon zijn mentor niet altijd even serieus zijn zoals hem. Gelukkig hield de maine coon zelf ook wel van dollen maar soms had hij even momenten dat hij graag wat stiller en serieuzer ter werk ging. Zo was hij nou eenmaal. De tom stak zijn neus in de lucht en snuffelde. Al vanaf dat Bloodpaw geboren was had hij al een goeie reuk gehad maar als kitten had hij er nou niet veel aangehad. Nu was hij er dankbaar voor want nu kon de tom vaak prooien op sporen die wat meer verscholen zaten. Vooral met het koude weer was prooi zoeken moeilijk maar zijn neus hielp hem goed om toch nog altijd iets te vinden. En ook kruidens! Dat vond hij het leukste aan zijn sterke reuk- vooral als er bloemen in de buurt stonden. De zoete aroma die zijn neusvleugels kriebelde.. Oh hij kon niet wachten tot het weer lente was en hij de zoete geur weer kon op snuffelen. In halve gedachte verdwaald liep hij veder en volgde de lichte hint van muis die de tom opgevangen had, maar omdat hij zo met zijn hoofd in de wolken zat en zowat de kleurrijke bloemen voor zijn ogen zag dansen liep de medicine cat een diepe modderpoel in en kwam daar in vast te zitten.

- Mudpuddle

Eindelijk kon ze weer naar buiten. Begrijp haar niet verkeerd, ze hield van haar kittens met heel haar hard, maar ze waren zo drúk. Gelukkig waren ze nu oud genoeg om ze even alleen te laten, dus Mudpuddle had besloten een wandeling te gaan maken. Ze ging zo op in haar gedachten over het moederschap en de niet-erg-helpende-hoewel-hij-het-wel-goed-bedoelde-Otterbrook, dat ze niet merkte dat ze nu bij Fourtrees was. Huh. Dat was snel. De bruine kattin was alweer van plan om zich om te draaien en weer weg te lopen, totdat ze een jonge kat vast zag zitten in een modderpoel. Het was geen RiverClan kat, dat was zeker, maar toch besloot ze om te helpen. Ze liep rustig dichter naar de kat toe. ”Ehmm... Heb je hulp nodig?” Jeetje wat ironisch dit. Mudpuddle die een kat hielp die vastzat in een modderpoel. Je zou bijna denken dat ze het zo gepland hadden. Status: Fourth Wall broken

Met een opgetrokken lip keen Bloodpaw naar zijn poten dat weggezakt en vastgeplakt zaten in een diepe modderpoel. De medicine cat apprentice was niet de kleinste maar door de modder leek hij een stuk korter. Zijn buik was zeiknat en bruin en net zo verstopt in de poel als zijn poten. Enkel de bovenkant van zijn rug, schouders en kop waren nog boven maar wel net zo bemodderd als de rest van zijn lichaam door zijn niet al te zachte val in de plakkerige diepe modder. Bloodpaw leek nu wel op een normale bruine kat vanaf een afstand maar zodra je in de buurt stond zou een kat zich ter pletter lachen. Gelukkig een aanlopende Riverclanner niet. De tom drukte beschaamd zijn oren naar achter en keek weg toen de warrior hem vroeg als hij hulp nodig had. "Ja.." Mauwde hij met zachte stem maar nog steeds zijn blik weg van de ander, dit was te gênant.

De kat, die ze nu als een ShadowClanner herkende, was duidelijk gegêneerd, maar accepteerde haar hulp wel. Gelukkig maar, want ze wilde hem echt niet daarin achterlaten. Nu... Hoe ging ze dit doen? Haar oog viel op een tak vlakbij, en ze rende er meteen naartoe, hopend dat er geen doorns aan zouden zitten. Ze had geluk. De kattin pakte de tak in haar mond en liep terug naar de nog steeds gestrande ShadowClanner. ”Ok, pak vast.” Ze was niet erg goed verstaanbaar, maar hopelijk wel genoeg zodat hij haar kon begrijpen.

Even kort samengevat. De tom zat muurvast in een modderpoel waar hij in gesukkeld was en nu was er een Riverclanner hier die hem hulp aanbod. De Shadowclan medicine cat apprentice had zijn kop weggedraaid uit schaamte maar aanvaarde de ander haar hulp. Zonder de ander zou hij hier waarschijnlijk niet al te gemakkelijk uit komen en oh boy hij wou graag vanavond in zijn nest slapen in plaats van een modderbad. Bloodpaw keek op toen hij ineens de gestreepte Riverclanner zag weg lopen. Wat deed ze? Ging ze weg? Nee toch?? Zijn ogen werden even groot. Nee ze liet hem toch niet achter!? De jonge tom wou net roepen dat ze niet weg moest gaan maar toen pas kreeg hij het door dat de warrior naar een tak liep en deze naar hem toe sleepte. Phieuw.. Hij was even bang geweest. ”Ok, pak vast.” De stem van de she-cat was gedempt door de tak die in haar bek zet maar hij snapte haar bedoeling en pakte de andere kant van de tak vast met zijn kaken. Stevig hield hij vast en gaf een klein knikje als teken dat hij er klaar voor was. Hopelijk werkte dit.. Hij zat namelijk wel goed vastgeplakt in deze modderpoel.

Gelukkig begreep de ander wat de bedoeling was. Mudpuddle zette zich schrap en begon te trekken. Dit was een stuk zwaarder dan ze had verwacht. Ergens zei een stemmetje in haar dat ze niet katten van andere Clans zou moeten helpen, maar ze kon het gewoon niet laten. Ze ging niet iemand vast laten zitten in een modderpoel, niet alleen omdat het heel erg ironisch zou zijn, maar ook omdat het gewoon gemeen zou zijn.

OOC: Jij mag beslissen of het lukt om Blood eruit te trekken.