Time to have fun

Planten zoeken was niet een van de leukste dingen om te doen, maar Bloodpaw had haar meegevraagd om wat te gaan zoeken voor de medicine cat en dat kon ze toch niet afslaan. "Waar kunnen we deze planten vinden?" Vroeg ze de medicine cat apprentice. Ze had tenslotte geen idee wat voor een planten ze zochten en waar deze te vinden zouden zijn. Kort schudde ze haar vacht uit en liet haar blik weer naar Bloodpaw gaan. Hopelijk zouden ze het plantjes zoeken nog leuk kunnen maken, maar dan moest Bloodpaw het daar ook mee eens zijn.

[Bloodpaw]

Eindelijk was Beechpaw apprentice geworden waardoor ze nu samen eindelijk eens de hort op konden zonder dat ze verplicht in het kamp moesten blijven. Ze konden nu samen de wijde wereld ontdekken en hij had enorm veel zin in. Jammer genoeg leek Acefray hem ineens druk te maken met werk en was hij zowat continue bezig met de medicine cat taken. Een beetje mokkend dat hij nu geen leuke dingen kon doen met zijn vriendin was hij maar op pad gegaan toen hij Beechpaw tegenkwam op zijn weg heen. De tom had gevraagd als ze mee wou om kruiden’s te zoeken en ze had ingestemd. Nu liepen ze samen door de besneeuwde gebied. “Laten we richting de grenzen gaan, richting de twoleg place.” Mauwde Bloodpaw toen ze vroeg waar ze planten konden vinden. “Daar zal vast wel iets te vinden zijn.” Hij hoopte dat er onderweg wat spannends zou gebeuren hoewel hij het hartstikke leuk vond om kruiden’s te zoeken kon hij voorstellen dat het waarschijnlijk niet zo leuk was voor zijn vriendin.

Richting de twoleg place, daar was ze het wel mee eens, want dat betekende dat ze in ieder geval richting de grenzen gingen. Wie weet kwamen ze nog wel wat interessants onderweg tegen in plaats van het echte kruid dat ze naar op zoek waren. "Wat voor een kruid zijn we eigenlijk naar op zoek?" Besloot ze te vragen, want ze kon moeilijk elk kruid gaan aanwijzen dat ze tegenkwam in de hoop dat het de goede was en hoe sneller ze het kruid hadden gevonden, hoe sneller ze iets leuks zouden kunnen gaan doen.

Er werd gevraagd naar welke planten ze naar opzoek waren waarop Bloodpaw even met zijn staart zwiepte. Het was geen interessante plant, waarschijnlijk zou Beech het maar saai vinden. “Nou, we gaan ivy leafs proberen te vinden. Dat zijn bladeren die we in Shadowclan gebruiken om de andere kruiden’s mee op te bergen.” Probeerde hij uit te leggen, maar dat was niet alles. “Maar, ik wil ondertussen ook zoeken naar.. Catnip.” Zijn ogen maakte contact met die van de tabby she-cat, een ondeugende twinkel lag in zijn blik. Hoewel hij een stuk veranderd was in een wat rustigere, zachtere minder ‘grens zoekende’ kitten had hij zo nu en dan nog altijd wel zijn kleine streken.

Misschien had ze gehoopt op een wat interessanter kruid dat ze moesten vinden, want dit klonk maar als een stel bladeren. Het volgende kruid dat genoemd werd trok haar aandacht wel. Natuurlijk had ze gehoord over wat voor een kruid Catnip was en dat zorgde er alleen maar voor dat het interessanter werd. "Catnip klinkt interessant." Zij ze dan ook met dezelfde twinkeling in haar ogen als Bloodpaw. Dit kon leuk worden. "Dus waar kunnen we catnip vinden?" Sprak ze met een ondeugende toon.

Beechpaw kreeg dezelfde twinkeling zoals hem in haar ogen waardoor de tom moest grijnzen. Catnip was moeilijk te vinden in deze tijd van het jaar had Acefray hem verteld. Maar als ze zouden slagen om iets te vinden, oh dan zouden hij en Beech toch een fun hebben vandaag. De she-cat vroeg waar ze deze speciale plantje konden vinden met een ondeugende toon. “Hier in het Shadowclan gebied hebben we weinig kans om het te vinden dus ik wou naar de twoleg place gaan. Daar schijnt het veel te groeien.” Meer wist hij niet, waarschijnlijk omdat Ace hem al doorhad toen hij door bleef vragen waar hij deze plantsoort het beste kon vinden. Ze zouden het zelf dus moeten gaan zoeken maar de tom had er grote hoop in dat sowieso wel iets zouden tegenkomen. Bloodpaw liep stevig door tot hij uiteindelijk in de verte de aparte gebouwen zagen waar dus die zogenaamde Twolegs in woonde. De medicine cat apprentice hoopte maar dat ze niet z’n vreemde mens tegen zouden komen op straat, hij zou namelijk nooit vergeten en wie hij te danken had dat hij een teen verloren was.

De twoleg place dus. Het was niet een plek waar ze al eerder was geweest, maar dat maakte het juist beter. Ze zag de de gebouwen al tevoorschijn komen en ze versnelde haar pas tot ze naast een of ander iets gemaakt van hout stond. "Wat nu?" Besloot ze te vragen, maar op dat moment rook ze ook wat aparts, wat tegelijkertijd ook aantrekkelijk was. "Waar komt die geur vandaan?" Sprak ze, terwijl haar ogen de omgeving af scanden op zoek naar de plant die ze geroken had.

Bloodpaw was stil gaan staan en zwiepte een beetje met het puntje van zijn staart. Hij voelde kort zijn hart een paar slagen sneller kloppen, hij voelde zich niet prettig hier maar hij liet zich niet stoppen door zijn angst. Daarnaast begon zijn oude ondeugendheid die hij als kitten bezat weer omhoog te kruipen, hij weer had zin om wat dingen uit te spoken wat eigenlijk niet mocht. Misschien kwam het door de puberteit die binnenkort ook wel zou komen inslaan, of het was gewoon zijn karakter. Wie weet. De tom keek op toen Beechpaw al veder was gelopen en ving nog net haar vraag op toen hij haar snel inhaalde. De medicine cat apprentice snuffelde de lucht op en werd meteen aangetrokken door de geur zoals de zeelieden die de oceaan in werden getrokken door de zeemeerminnen hun gezang. Kort sloot de tom zijn ogen en snuffelde nogmaals de aparte maar ook aantrekkelijke geur op. “Ik denk dat het van achter deze houten beschutting komt.” Sprak hij toen hij zijn ogen weer opende en onder de hoge schot keek. “Bingo!” Daar in de tuin zette een vrouwelijke twoleg haar planten buiten en gaf deze met rare voorwerp (giet) water. En het mooiste was dan een van de planten catnip was hehehe.

Ze moesten dus naar de andere kant zien te komen, want duidelijk had Bloodpaw de catnip aan de andere kant gezien. Ze liet haar blik naar de top van het ding gaan, want waarschijnlijk was het het beste om er overheen te gaan. Het gat eronder was namelijk wel heel smal en ze had geen zin om vast te komen zitten. Ze deed een paar stappen naar achteren en schatte de hoogte in. Zou ze daar echt bovenop kunnen komen? "Denk dat we erover heen moeten, maar redden we dat?" Ze twijfelde of het haarzelf zou lukken, maar misschien als ze er met haar voorpoten bij kwam kon ze de rest naar boven duwen. Ze wachtte niet op een antwoord van Bloodpaw en nam een klein aanloopje voor ze de sprong naar boven maakte. Ze wist met haar voorpoten de top te bereiken, maar merkte dat haar achterpoten te kort kwamen. Voor een moment was ze bang dat ze weer naar beneden zou vallen, maar ze vond grip met haar achterpoten en duwde haar lichaam omhoog, waar ze wat ongemakkelijk bleef balanceren op de schutting. Ze liet haar blik naar de tuin gaan en merkte op dat er verschillende planten waren, waaronder de catnip. Nu moesten ze alleen nog wat mee zien te nemen.

Bloodpaw kroop weer overeind en keek naar Beechpaw. De tabby she-cat stelde vast dat ze over de houten hek moesten ziend te komen waarop hij knikte. Er onder door zou niet lukken voor hem door zijn stevige bouw maar nu hij ook zo keek zou Beechpaw waarschijnlijk ook klem komen te zitten als ze besloot om er onder door te klauteren. De tom keek toe hoe de apprentice al een aanloopje nam voor hij überhaupt iets kon zeggen en zag hoe ze de hek op sprong. Of nouja, niet meteen dan. Ze hing eventjes wat onhandig maar lukte om toch omhoog te krabbelen door met haar achterpoten af te zetten. De tom volgde haar evenbeeld en sprong ook omhoog. Ook hij bleef even klunzig hangen maar kreeg zichzelf na een paar krabbeltjes met zijn achterpoten ook omhoog. Zijn staart stond kaarsrecht om zijn evenwicht goed te behouden. “Wat een klus zeg.” Grinnikte hij toen beide katten wat onstabiel op de houten schutting stonden.

Zo'n dunne schutting vond ze niet echt comfortabel om op te staan, maar voor nu moest ze het er maar mee doen. Ze liet haar ogen vallen op de tweebeen die bezig was met de planten. Ze ging er tenminste vanuit dat het een tweebeen was, want ze had ze nog nooit eerder gezien. "Ik hoop dat we hier niet al te lang hoeven te wachten." Sprak ze, terwijl ze zag hoe de tweebeen overeind kwam en naar een of andere den begon te lopen, mogelijk de plek waar tweebenen in verbleven. Ze wachtte tot de tweebeen uit zicht was en sprong toen naar beneden. Haar haren stonden overeind door de verschillende geuren die haar neus binnen kwamen, maar ze probeerde zich zo veel mogelijk te focussen op de geur van catnip. "Ik denk dat we het beste wat mee kunnen nemen naar de andere kant van dat houten ding." Ze wilde hier absoluut niet te lang blijven, die tweebeen kon elk moment terugkomen.

Een beetje wankelend was Bloodpaw gaan zitten op de schutting en knikte op wat Beechpaw zei. De vrouwelijke twoleg leek echter geen kick om hun te geven en ging door met haar plantjes te verzorgen totdat ze weer besloot om in haar rare grote stenen den te trekken. De tom gebruikte deze kans meteen en wierp zich af van de houten hek. Met een plof kwam hij op de grond terecht. Oef, dit moest hij even wat vaker oefenen. Met zijn stevige bouw was hij zeker niet de meest lenigende. Ook zijn tabby vriendin volgde hem de tuin in, haar vacht dik opgezet. Hehe, was ze bang? Mooi want dan was hij niet de enige. De tom bleef liever hier weg van al die mensen maar voor een beetje catnip.. dan durfde hij nog wel eens bij die twee potige monsters te komen. Daarna zou hij ze niet zomaar opzoeken want de tom zou nooit zijn eerste contact met de mensheid vergeten, door hun had hij te danken aan zijn verloren teen. "Ik denk dat we het beste wat mee kunnen nemen naar de andere kant van dat houten ding." Bloodpaw mauwde instemmend terug en liep direct (maar voorzichtig) naar de planten toe die hier in de tuin stonden. Het waren duidelijk planten die binnen gehouden werden omdat de winterse weer anders deze bloemen enzovoort zouden laten sterven maar omdat vandaag de zon warm scheen had de twoleg besloten om ze even buiten te zetten. De medicine cat apprentince bedankte starclan voor hun grote fonds en plukte snel wat bloemen- en natuurlijk de catnip. De aanlokkelijke geur van de catnip en de aroma van de verse bloemen liet hem spinnen. De geur was zo heerlijk en aantrekkelijk dat hij de lucht bleef inademen tot zijn hoofd er draaierig van werd. Oh hij kon hier wel in leven. Het was perfect hihih.. Jammer genoeg kon de tom niet lang met Beechpaw genieten want de vrouw kwam weer naar buiten en begon te schreeuwen. Bloodpaw keek op met de dot planten uit zijn bek bungelend en begon te rennen. Oh nee! Hoelang had hij daar gestaan met zijn kop half in de wolken? Snel rende hij terug naar de schutting en probeerde er over heen te klimmen maar de tom kon zichzelf niet overheen hijsen. Daar hing hij dan, bungelt met zijn voorpoten aan de uiteinde van de hek en een bek vol bloemen. Beechpaw help!

Ze volgde Bloodpaw's voorbeeld en nam wat van de catnip in haar bek. De geur ervan was nu wel heel sterk en ze voelde dat de plant al effect begon te hebben op haar. Net op dat moment moest de tweebeen terugkomen en deze schreeuwde naar hun. Door de schrik liet ze de catnip vallen en draaide ze zich als een speer om naar de schutting en klom ze zo snel mogelijk erop. Balanceren was nu nog lastiger dan de vorige keer, maar Bloodpaw had het erger. De kater leek zichzelf niet omhoog te kunnen hijsen, dus besloot ze hem bij zijn nekvel te pakken om te helpen. Wat ze alleen niet had verwacht was dat door het trekken ze haar evenwicht verloor en over de schutting heen viel en Bloodpaw met haar meenam. Voor een moment rolden ze over elkaar heen en eigenlijk was dit leuker dan ze had gedacht en ze kon haar gegiechel dan ook niet inhouden tot ze eindelijk tot stilstand kwamen en ze merkte dat er iets zachts onder haar poten was. Ze liet haar blik naar beneden gaan en een grijns verscheen om haar lippen. Ze had Bloodpaw onder haar en hij was zacht! "Je bent zacht." Merkte ze op, gevolgd door nog een giechel.

Okay, okay, okay. Dit was niet leuk, dit was echt niet leuk! Hij hing hier als een zielige kitten die zichzelf niet omhoog kon hijsen door zijn babyvet. Even piepte hij om help toen hij in zijn ooghoek de twoleg op hem af zag lopen met een enge schreeuwende stem. Gelukkig had hij nog een reder in nood en werd hij snel bij zijn nekvel gegrepen en omhoog te trokken. De tom krabbelde met zijn achterpoten en kon zo weer met de hulp van Beechpaw de schutting op komen, of nouja half.. De twee katten verloren direct hun evenwicht. Door de adrenaline en de gekke effect van de catnip begon hij te lachten terwijl hij letterlijk op zijn bek ging. De twee jongere apprentice belande aan de andere kant van de schutting en rolde even over de grond heen. Ondertussen had hij de planten los gelaten omdat hij toch drie dubbel lag van het lachen. Ook Beechpaw giechelde luid. Okay nu was het weer leuk! Hun ge-rol stopte en nu lag hij hier uitgebreid op zijn rug met de she-cat boven op hem. De tom gniffelde en keek scheel. Oei joe joe! Hij voelde zich dizzy! De wereld leek te draaien en het gelach bleef uit zijn mond ontsnappen, de med cat app kon het met geen mogelijkheid tegenhouden. "Je bent zacht." De tom grinnikte. De geur van catnip bleef waaien in zijn neus door het portie die hij nog had weten mee te nemen met nog een paar andere bloemen. "Ik ben een teddybeer!" Lachte hij terwijl hij met zijn staart een bloem naar zichzelf toe zwiepte en met zijn pootje dit oppakte en op de kop van Beechpaw legde, wat natuurlijk een enorme gek gezicht gaf. "HA HA HA nu ben je Flowerpaw!" Schoot hij in een grote lachbui door zijn eigen domme grap.

Bloodpaw had duidelijk ook genoeg catnip gesnoven, maar dat maakte het naar haar mening alleen maar mooier. Ze kon niet stoppen met giechelen en het hielp niet dat Bloodpaw zichzelf een teddybeer noemde. Bij de bloem die op haar kop gelegd werd stak ze haar kop kort de lucht in. "Flowerpower!" Schreeuwde ze voor ze een of andere stem leek te horen, maar het was vast haar verbeelding toch? "Ik dacht Gloriousreign te horen, maar denk dat ik het me verbeeld." Het was vast niet raar om stemmen te horen. In plaats van er verder over na te denken verscheen er weer een grijns om haar lippen. "Als je een teddybeer bent, dan ga ik je knuffelen." En met dat sloeg ze haar poten om de apprentice heen in een poging hem te knuffelen.

Beechpaw vond zijn grapje ook leuk dat was wel duidelijk door haar volgende woorden: Geen Flowerpaw maar Flowerpower! De tom ging helemaal stuk en trappelde met zijn achterpoten door het gelach. Oh de tranen sprongen letterlijk in zijn ogen maar toen hij een bekende stem hoorde stopte hij even abrupt met zijn geschreeuw. Huh? Hoorde hij dat nou goed? Was dat Glo? Was de calico she-cat nou werkelijk hier? Nee, hij zal het vast waangeluiden zijn door de catnip ofzo. "Ik dacht Gloriousreign te horen, maar denk dat ik het me verbeeld." De medicine cat apprentice wou wat terug zeggen maar de grijns op de lippen van de tabby leidde hem af. Zijn hoofd was net weer als die van een kitten die telkens afgeleid werd door verschillende leuke dingen. Dan een mosbal, dan een vlinder en zo veder. "Als je een teddybeer bent, dan ga ik je knuffelen." De tom liet een kreet horen toen Beechpaw hem uitgebreid begon te knuffelen en lachte door haar actie. De tom vond dit fijn maar als het nou kwam door de catnip wist hij niet. Hij liet zich meeslepen met zijn mood en knuffelde terug maar toen hij kort zijn blik langs Beechpaw’s lijf gleed zag hij tot zijn grootste schrik echt Gloriousreign. “Beechpaw?” Grinnikte hij terwijl hij zichzelf wat omhoog duwde. Zijn blik werd wat serieuzer. “Beeld ik me dit nou in of staat Glorious nou op die tak daar?” De tom was zo in de war. Wat was het effect van deze plant sterk zeg! Wow.

Ze was Bloodpaw nog aan het knuffelen toen de kater haar naam noemde, haar echte naam. "Hm?" Vroeg ze hem, terwijl ze zijn blik probeerde te volgen naar iets achter haar. Doordat ze dit deed verloor ze haar evenwicht en plofte ze naast Bloodpaw neer, maar nu kon ze tenminste wel zien wat hij bedoelde. Wankelend kwam ze overeind en ze wreef met een poot in haar ogen om er zeker van te zijn dat ze zich niks in beelde. "Lijkt erop dat je gelijk hebt." Sprak ze. "Wat doe je hier?" Riep ze naar de poes, misschien was ze toch gewoon een verbeelding en zou ze niet terug antwoorden.

De tom keek met opgeheven wenkbrauw naar gevormde beeld dat  veder op stond. Het leek alsof zijn brein een waanbeeld gemaakt had van Gloriousreign maar toen hij zijn gedachtes hard op uitsprak antwoordde ze terug met gelach. Ze was echt. Oh nee. De tom drukte zijn oren naar achteren en ook Beechpaw leek door te hebben dat er iets niet klopte. De she-cat die hem knuffelde keek naar achteren maar verloor hierdoor haar evenwicht en gleed van hem af. Bloodpaw keek naar haar en grinnikte. Het effect van de catnip bleef hangen, hoe graag hij nu ook wou doen alsof er niks gebeurd was. Zijn vriendin kwam overeind en wreef in haar ogen. "Lijkt erop dat je gelijk hebt." Mauwde ze waarop de tom langzaam knikte en zichzelf ook helemaal overeind drukte en ging zitten. "Wat doe je hier?" De medicine cat apprentice keek naar de calico she-cat voor hen die op een tak stond en mauwde een beetje geïrriteerd: "Heb je soms niks anders te doen dan ons te besluipen?" Als ze echt was en geen gekke inbeelding van zijn brein dan mocht mevrouw even uitleggen waarom ze constant hem en Beech aan het lastig vallen was.