I hate that I feel this way.

Agate keek Chawl kort aan toen hij haar woorden ontkende, gevolgd door de woorden dat hij zijn vader niet was. Ze wilde eerst Cobra als voorbeeld aanhalen, maar dat leek haar een slecht idee. Cobra was ook niet zijn vader geweest en dat was ook de verkeerde richting opgegaan. Ja, hij was nu leader van de Elite, maar werd hij echt zo gerespecteerd zoals Claw en zoals haar vader? Misschien wilde hij zijn leaderspositie nog verdienen, bedacht hij verschillende manieren waarop hij dat kon doen. En ergens vroeg ze zich af of Shark geen spijt had van het feit dat hij Thora had benoemd als commander vlak na Claw’s dood. Misschien was het helemaal anders gelopen als hij iemand anders had benoemd. En aangezien Chawl dan te weinig ervaring had gehad, dan had hij gemakkelijk voor iemand van de meer ervaren members kunnen kiezen. Niet dat ze buiten Chawl en zichzelf ook maar iemand op dit moment op de troon vertrouwde binnen de Elite, maar dat terzijde. “Je hoeft ook niet zoals hem te zijn om de Elite goed te kunnen leiden,” antwoordde ze koeltjes. “Shark was ook niet zoals Claw, maar hij heeft het wel goed gedaan. Ze hadden respect voor hem. Ik weet zeker dat ze ook respect voor jou zouden hebben.” Ze trok kort met haar oortje. Het was vervelend om zichzelf constant de vraag te moeten stellen hoe alles was gelopen of dit en dit en dat anders was gegaan, maar ze wist ook wel dat ze daar niets mee bereikte. En ze wist ook dat ze hier niets mee bereikte, maar misschien kon ze Chawl in bepaalde mate overtuigen dat hij toch actie ging ondernemen. Op de één of andere manier dan. “Chawl…” Haar stem klonk bedenkelijk. “Ik kan je niet te veel vertellen over wat ik van plan ben omdat de waarheid is dat ik dat zelf nog niet volledig weet, maar hoe ver zou ik mogen gaan?” Ze keek de zwarte tom nu recht aan met haar blik. De vraag leek haar duidelijk te zijn. Mocht ze Cobra vermoorden om haar doel te bereiken?

Het leek erop dat Chawl dacht het zich niet in te hebben om leader te worden en Agate had niet zo’n zin om daar de hele tijd op door te blijven gaan. Misschien zou hij uiteindelijk zelf wel de kracht vinden om te geloven dat hij het wel kon, maar Agate ging hem niet als één of andere wanhopige Clan cat aansporen om zijn dromen te volgen en te doen wat hij dacht dat goed was. Ze had haar zegje gedaan, ze had duidelijk weergeven dat ze hem zou steunen als hij het zou proberen en dat was dat. “Vertel dat maar tegen je broer,” murmelde ze toen hij zei dat ze respect moest winnen en dat dat er niet zomaar was. Op de één of andere manier had Cobra ook op zijn eigen, rare manier het respect van sommige Elite cats weten te winnen. Shark had zo onoverwinnelijk geleken en niemand had het in zich gehad om hem uit te dagen, tot die dag dat Cobra daar opeens stond. Misschien vereiste dat wel een bepaald respect bij die dwazen? Ze had geen idee. Ze vond het nog altijd meer imponerend als iemand zijn twaalf hondentanden wist te verdienen dan als ze iemand een verzwakte kat aanviel om het leaderschap over te nemen. “En diezelfde broer zou Shark vermoord hebben als jij er niet tussen was gesprongen en heeft een kat die níet zijn bloed was opgedrongen om jou te verwonden,” bromde ze, maar de boodschap was duidelijk. Chawl zou het niet accepteren als ze Cobra zou vermoorden om wat hij had gedaan. “Maar ik respecteer je wens,” murmelde ze, al was het niet van harte en deed het zelfs pijn om het te zeggen. Ze wendde haar blik dan ook af van hem omdat ze het moeilijk vond hem aan te blijven kijken terwijl ze toegaf dat ze niet tot die verre lengtes zou gaan, dat ze toegaf dat ze Shark niet op die manier zou wreken, al schreeuwde alles in haar lichaam om dat wel te doen. “Ik begrijp je op veel vlakken, Chawl. En ik denk dat we zeker de potentie hebben om goede vrienden te worden. Maar ik zal nooit jouw toewijding naar je bloed begrijpen, niet na alles wat ze gedaan hebben.” Nee, niet nadat zij zich juist zo makkelijk van haar eigen bloed had af kunnen keren. En zij hadden Shark helemaal niets gedaan. Helemaal niets.

Ze klemde haar kaken op elkaar toen Chawl zijn woorden sprak. Het voelde letterlijk alsof ze nu tussen haar vader moest kiezen en tussen Chawl. Chawl, die na alles wat er gebeurd was nog altijd voor zijn familie zou kiezen. Ze was er dan ook vrij zeker van dat als haar ooit iets zou overkomen en ze closer zouden zijn, hij nog altijd voor zijn familie zou kiezen. Hij zou haar verdedigen, ja, maar daar hield het dan ook bij op. Aan de andere kant… wat voor keuze had ze? Ze was door haar afkomst een schietschijf geworden in de Elite en Chawl was eigenlijk de enige met wie ze het op dit moment zag zitten om vrienden te worden. En dan had ze nog dat bepaalde gevoel van respect dat ze voor hem had omdat hij ondanks alles toch zichzelf bleef. Hij liet zich niet opdringen door de Elite, hij liet zich niet beïnvloeden door andermans argumenten en hij stelde zichzelf open voor potentiële vriendschappen, maar bleef daarbij wel aanhouden dat hij zichzelf zou blijven en dat hij niet zou veranderen voor haar idealen. Ze kon niet anders dan respect daarvoor hebben, al frustreerde het haar tot geen einde. De argumenten waarom ze er wel op in moest gaan en waarom niet zorgden voor een conflict in haar hoofd. Het was te groot om nu al een beslissing te maken en hoewel Agate hem dankbaar was voor zijn plekje in de barn wilde ze niet zomaar toegeven. Ja, ze wilde vrienden met hem worden, maar ze wist nog niet zeker of dat was tegen deze prijs. “Daar zal ik dan eerst toch nog goed over na moeten denken,” bromde ze, waarna ze opstond en van hem wegliep. Ze had even geen zin meer om hierover na te denken, niet nu hij haar bijna letterlijk had gedwongen om tussen hem en tussen haar vader te kiezen. En al haar plannen die ze voor Cobra had achter zich te laten als ze voor hem zou kiezen. Wel, bijna al haar plannen.