[CLANMEETING] The Missing Link

De afgelopen tijd was het de andere Warriors vast wel opgevallen dat Barksound niet meer in en rondom het kamp te vinden was. Aangezien ze de juiste woorden niet had kunnen vinden om zijn vertrek uit de Clan te beredeneren had ze enkel verklaard dat hij tijdelijk wat voor haar regelde. Iets waar de anderen gelukkig wel genoegen mee leken te nemen. Ook al waren ze vast niet bepaald op hun gemak met het geheimzinnige gedoe, het was iets waar de tabby point kattin ook niet altijd even goed tegen kon. Geheimen, een Clan moest op elkaar kunnen bouwen en dit achterhouden zou uiteindelijk meer kwaad dan goed doen. Hierdoor had ze de afgelopen dagen haar best gedaan de moed bijeen te rapen om een gesprek met de Clan aan te gaan. Als ze het vertrouwen en de hoop verloor, kon ze net zo goed net zoals Evergreen afstappen en Stallionheart aan de leiding laten staan. Iets dat de Clan niet ten goede zou komen; immers was hij nog maar net Deputy en moest hij zich nog bewijzen. Haar passen waren stroef, het was de eerste dag sinds het ongeluk met het monster dat ze geen overheersende pijn voelde om overeind te komen. Lopen was vermoeiend, al helemaal omdat ze de dag ervoor een kitten van de Outlook Rock had mogen weghalen, angezien Laurelkit was ontsnapt. Dit was dan ook de tweede reden van de Meeting. Immers was het abnormaal dat in de laatste paar dagen twee kittens het kamp hadden kunnen verlaten zonder toestemming en toezicht. Natuurlijk snapte ze dat de Warriors het druk hadden, maar dit was absurd. Ze slikte even terwijl ze haar gedachten op een rijtje probeerde te zetten. Normaal zou ze hebben gewacht tot een Ceremonie maar daarvoor had ze nu geen tijd. Voor de Tall Rock bleef ze kort staan terwijl ze haar blauwe ogen sloot, voordat ze langzaam haar houding in de juiste positie dwong. Met een diepe zucht sprong ze op de Tallrock waarna ze haar blik over het kamp liet glijden. Het was nog vroeg in de ochtend, de zon moest nog boven de den uitkomen, maar ze wilde zeker weten dat iedere Windclanner nog in het kamp was en wakker zou worden met deze mededeling.

"Alle Windclanners verzamelen voor een Clanmeeting!" Klonk er luid en helder terwijl haar stem over het stille kamp heen schalde. Geduldig trok ze met haar snorharen terwijl ze langzaam door haar poten heen zakte in een zittende houding. Ze zou de kittens niet verbieden ook mee te luisteren, aangezien het ook om de veiligheid van haar jongere Clangenoten ging. Ook al zou ze ook informatie vrijgeven dat wel kwaad kon in de verkeerde poten. Immers was ze er nog steeds niet gerust op dat Riverclan haar Clan met rust zou laten. Dat was dan ook de reden waarom er nog geen pootvol katten van het verlies van haar eerste leven af wisten. Zelfs Stallionheart had ze hierover nog niet ingelicht. Vandaag was de dag dat hij hier achter zou komen.

"Enkele van jullie is het vast opgevallen dat Barksound sinds de dood van Bronzemask en vele andere Clangenoten niet meer in ons kamp te vinden is." Sprak ze rustig terwijl ze haar blauwe ogen op haar Clangenoten richtte. Hij was een van de weinige geweest die niet gewond waren geraakt in de strijd en daarmee hadden ze een goede Warrior verloren terwijl ze als Clan aan moesten sterken. Een Warrior die prooi binnen zou kunnen halen. Haar eigen schuldgevoel had ervoor gezorgd dat ze was blijven jagen ondanks een ontsteking aan haar wonden. Iets dat haar bijna een leven had gekost. Net zoals een aanvaring met Tigergaze, ze was niet in staat geweest hem aan te horen. Een fout dat haar ogen had doen openen, zeker na het gesprek met Tallstar. "Hij is op weg naar de Tribe om Brindleleaf over de dood van Bronzemask te vertellen. Ik vond hem bij de grens de nacht na het gevecht met de honden en de vos. Hij stond erop te vertrekken, waardoor ik hem heb laten gaan. Niet alleen omdat ik van mening ben dat Brindleleaf dit hoort te weten maar ook omdat we een goede tijd hebben gehad bij de Tribe wellicht juist doordat ze haar kende." Haar stem was zacht maar duidelijk terwijl ze verder sprak. "Ook heeft de Tribe meer ervaring met dit soort grote roofdieren en hoop ik dat hij wat advies kan krijgen van Teller of the Endless Skies, zodat dit soort aanvallen in het vervolg onze Clan niet zoveel levens zullen kosten." Ze haalde diep adem terwijl ze haar ogen sloot. Ze wist dat niet al haar Clangenoten dit zouden begrijpen. "Voordat jullie mij weer uitmaken tot slechte Leader, zou ik graag jullie aandacht hebben voor wat volgende mededelingen." Sprak ze haar stem krachtig en koel. De serieuze blik in haar blauwe ogen zou wellicht zelfs op afstand nog te zien kunnen zijn. Haar houding sprak van kracht en vastberadenheid.

"Ik ben mijn eerste leven verloren door het redden van Fawnkit nadat ze zonder toezicht en toestemming het kamp had verlaten." Sprak ze terwijl ze met haar ogen zocht naar Horsescoff, Owlbate, Sugarcane en Routnose. De vier volwassen katten die over dit leven wisten. "Ik was niet van plan om dit met de Clan te delen, maar wil dat Fawnkit goed behandeld kan worden tegen de mogelijke fysieke en mentale wonden die ze hier aan over kan houden." Mauwde ze. Oceanstar mocht het niet eens zijn met het besluit van Horsescoff om haar dood achter te laten, verborgen in enkele struiken terwijl hij de bruine kitten naar het kamp bracht. Ze had meerdere levens kunnen verliezen die dag. "Horsescoff heeft mijn lichaam in de struiken gelegd en toen de benen genomen met de kitten waardoor ik meerdere levens die dag heb kunnen verliezen, ware het niet voor de goede zorgen van Sugarcane die mij daar vond en warm hield. Totdat mijn lichaam voldoende genezen was van de aanrijding van het monster, waarvan ik Fawnkit redde om weer terug te komen uit Starclan." Mauwde ze haar stem klonk verstikt. Het beeld van Fawnkit op de weg stond nog steeds op haar netvlies gebrand. Haar staart zwiepte ze ongemakkelijk heen en weer terwijl ze kort stil viel.

"Fawnkit is voldoende gestraft door deze gebeurtenis, en dat houd nog een kitten over die enkele dagen erna besloot het kamp te verlaten. Laurelkit." Haar blauwe ogen blonken van frustratie. "Ze zal de eerste Moon van haar Apprenticeschap voornamelijk doorbrengen als hulp van de Elders. Dat betekend dat ze teken uit hun vacht mag verwijderen, en de nesten mag verschonen. Kortom hen zal verzorgen en doen wat ze van haar vragen." Haar stem klonk streng terwijl haar oren verder in de nek gelegd werden. "Laat het duidelijk zijn dat dit nog een milde straf is voor wat ze heeft gedaan. Zeker aangezien ze geen respect had voor haar meerdere die haar terug kwamen brengen." Haar ogen gleden naar de Nursery en daarna naar haar Deputy. "Hierom zal de beveiliging rondom het kamp worden versterkt. Kittens die zonder begeleiding en toestemming het kamp proberen te verlaten en daarmee mogelijk zichzelf en anderen in gevaar brengen zullen gestraft worden." Mauwde ze waarna ze vermoeid en trillend zichzelf weer overeind dwong. "Zijn er nog vragen?" Mauwde ze zwakker dan ze wilde. Uitgeput van het gesprek terwijl het nog niet eens was begonnen.

Tag: Open voor Windclan

Het was geen verrassing om te zien dat haar geliefde partner Abysshowl een van de eerste was die zich bij de Meeting toonde. Ondanks het feit dat de kattin hoogzwanger was leek ze nog in stressvolle situaties te belanden. Hoe graag ze de ander ook wilde steunen en beschermen, ze kon de waarheid niet voor de met littekens bezaaide kattin verbergen. Dat zou hen en de band die ze hadden ook niet goed doen. Ze wist dat de ander haar wellicht te mild vond, zeker tegenover Laurelkit aangezien de kitten een grote mond had gehad. Ze wist dat Abysshowl de kitten wellicht de les zou leren, zeker aangezien ze een Elder was die niet bang was haar mond open te trekken. Juist daarom had ze de kitten die straf gegeven, als iemand haar bij zou kunnen leren de andere Windclanners te respecteren was het haar partner wel. De oren die in de nek gedrukt waren bij haar geliefde deden haar hart kort samentrekken. Ze snapte de irritatie van Abysshowl, echter kon ze de kitten niet te heftig straffen. Het zou enkel de kitten waarschijnlijk behoorlijk dwars maken. Iets waar ze op het moment de energie en tijd niet voor had.

Silverdew leek verontwaardigd bij haar woorden over het verlies van haar eerste leven. Het was iets dat Oceanstar geheim wilde houden. Het was niet gebruikelijk dat de Clan wist hoeveel levens de Leader nog had, immers was er altijd een mogelijkheid dat er een verrader tussen zat. Toch wist ze ook dat Fawnkit nachtmerries kon hebben die anders niet te verklaren waren, en verdiende de kitten het niet dat haar gezondheid ten onder ging door het geheim. Ongeduldig had haar geadopteerde zilverkleurige dochter gewacht tot ze uitgesproken was. "Je was WAT niet van plan?" Klonk er verontwaardigd en teleurgesteld. Oceanstar ontmoette haar blik zonder zich ook maar een moment schuldig te voelen. Een Leader was verantwoordelijk voor de veiligheid in de Clan, de gezondheid van de Clan. Dat betekende dat ze geheimen mocht houden zodat dit ook gebeurde. Wat anderen niet wisten kon ook de grenzen niet bereiken. "Je verliest een leven, en dit wilde je in eerste instantie niet vertellen? Waarom? Zijn wij niet jouw clanleden? Jouw familie? We hebben het recht om dit te horen te krijgen! Niet om die kitten een goede behandeling te geven maar omdat het zo hoort" Sprak de kattin verder waardoor ze kort met een oortje trok en haar kop schudde. Het was geen gebruik, al had Evergreen dit ook een keer met een doel gedeeld, toen ze Whitelion had gesproken in de bergen. Voordat ze haar dochter kon vertellen, hoe dit daadwerkelijk in elkaar stak, stapte Wolfheart naar voren toe. De kater die ze had vertrouwd met de veiligheid van het kamp toen ze naar Riverclan's hulp op zoek was gegaan. "Silverdew, mag ik je herinneren dat het geen gebruik is van clanleiders om hun huidige stand van levens te delen met ons? Een beetje respect graag." De stem klonk streng en rechtvaardig waardoor Oceanstar hem toeknikte en de kans gaf zijn stem te laten horen. Haar staart zwiepte ze kort maar krachtig heen en weer terwijl haar blauwe ogen even afdwaalde naar de andere Clangenoten. "Met alle respect, Oceanstar," Klonk dezelfde stem waardoor ze haar kop neeg naar de Warrior die naar voren stapte. "Ik weet niet hoe verstandig het is om de stand van jouw levens te delen met ons. Dit is vaak iets wat medicine cats horen te weten en niemand anders. Nou ben ik nog wel is voor het buigen van regels en tradities, maar eerlijk, ik weet niet of dit een goede traditie is om te breken." Vervolgde de kater waardoor ze geruststellend glimlachte en haar schouders rechtte. "Ik heb het enkel gedeeld doordat de ervaring traumatisch was voor een kitten. Een Leader staat voor de gezondheid van de Clan, dat betekend dan ook dat ik ten alle tijden kittens zal beschermen. Fawnkit kan nachtmerries ervaren en ik wil niet dat er onbegrip is hierover en het word behandeld als gewoon een nare droom, terwijl ze mijn dode lichaam heeft gezien." Sprak ze op een heldere en stevige toon. "In dit geval vertrouw ik er op dat dit stil word gehouden in de Clan. Dit is mijn verwachting naar jullie toe. Net zoals ik verwacht dat jullie Barksound als hij terug keert behandelen met respect. Hij heeft mijn zegen op deze reis en ik hoop dat elk van jullie hem in gedachten houd." Sprak ze terwijl ze haar ogen over haar familie en vrienden heen liet glijden. "Vergeet niet dat Riverclan en wellicht zelfs Bloodclan uit zijn op ons, dit nieuws mag hen niet bereiken. Kom ik erachter dat een van jullie dit met een andere Clan, Rogue, Kittypet of wezen buiten deze Clan deelt word die bestempeld als Clanverrader. Mijn taak is jullie te leiden en beschermen. Te zorgen voor een sterke Clan en dit zal ik dan ook doen." Haar stem klonk helder en krachtig, zonder twijfel. "Ik ben niet bang om katten te verbannen als ze de Warrior Code breken en andere Clangenoten in gevaar brengen." Sprak ze, ze mocht mededogen tonen in bijvoorbeeld het geval van Amberstorm en Cootsnarl maar dat betekende niet dat ze zwak en mild was. Als ze een kat moest verbannen omdat het haar Clan in gevaar bracht, dan deed ze dit. Oorlog was een Clanlid niet waard. Het kon onschuldige katten doden en kittens doen opgroeien zonder ouders. Windclanners waren wellicht niet de sterkste katten van het woud maar ze waren wel een slimme en behendige Clan. Het hart van de Clan klopte in haar, en ze hoopte dat het ook in haar Clangenoten aanwezig was. Samen stonden ze sterk.

Tag: Iedereen