Everything pulses

Tall dwong zichzelf te kijken, de bomen te zien en de ruimte ertussenin. Daar waar de sterren schenen en hij de blikken kon voelen. Stuk voor stuk katten die hij hoop had gegeven, om het daarna net als bij deze kitten, ruw weg te nemen. De kater slikte zwaar, en sloot zijn ogen toen de kleine weer begon te spreken. Al bij haar eerste woord trok zijn mond weer en voelde hij zijn ogen prikken. Het was niet eerlijk. Hij was niet eerlijk. In stilte liet de kater de tranen stromen, vastbesloten de kitten het niet te laten merken. Zijn kaak stond strak, alsof hij een beslissing te nemen had. Misschien had hij dat ook. Het antwoord kwam in ieder geval minder makkelijk dan zelfs hij had gedacht. "Nee," Mauwde hij zacht, voor zich uit, voor zichzelf en voor de kleine. "Niet naar Starclan," Terwijl hij triest omhoog keek. Hoe kon hij nog?

Een waterige glimlach verscheen op zijn gezicht toen de kleine niets van zijn diepere triestheid leek op te merken, en besloot dat het dan goed was. Even wilde Tall het haar uitleggen, iemand laten delen in zijn gedachtes, zijn wantrouwen en alles aan hemzelf wat hij niet begreep of niet durfde te begrijpen. Maar het was een kit, en het was de kit die hij zou beschermen, dus bleef de kater bij zijn zwijgen en wierp in plaats daarvan nog een blik omhoog, haast smekend. "Wil je me over mama vertellen?" Misschien een foute vraag, maar hij was een egoïst, dat was inmiddels wel duidelijk.

De kleine wilde wel vertellen, en hij wilde graag luisteren. Met ogen dicht maar hoofd nog geheven hoorde Tall de stem aan, vol warmte over Tinder en even verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Zou ze nu kijken? Wat zou ze denken? Hoe zou de poes het vinden, hoe hij het deed? Hopelijk zag ze dat de kater zijn best deed, dat hij messed up was, maar voor de kleine bezig was met zichzelf lijmen. Bij het deel over pumpkin likte hij kort over haar kopje. Dat klopte, dat wist hij. Niet zeker of Pepper ook wist hoe hij dat wist, maar weten deed hij. "Hmm mm," Humde hij dan ook instemmend, zijn stem laag. Maar hij onderbrak haar niet. Dit was dierbaar, te dierbaar, daarvoor.

De kleine vertelde langzaam verder, waardoor de kater het haast kon ruiken. Al was de heidegeur iets wat kenmerkend was voor Windclan, hijzelf rook doorgaans meer naar sparrebomen en natte bosgrond. Andere katten vonden het stinken, hij kon niet anders dan er zijn thuis in ruiken. Pepper daarentegen had nog een beetje de geur van Windclan, van de vrijheid onder de lucht. Fris. "Omdat ik in Shadowclan zit, en mama in Windclan zat," Mauwde hij zachtjes, zijn ogen gesloten, dan was het makkelijker. "En volwassen katten mogen niet van clan verwisselen," Hij wist niet zeker of dit teveel informatie was of juist te weinig, en of de poes er uberhaupt iets aan zou hebben, maar het waren de feiten en dus deelde hij ze. Op deze manier.

De kleine leek het maar moeilijk te vinden, wat Tall op zijn beurt wel weer kon begrijpen. Het was niet even makkelijk allemaal, de clanregels, ook degene die nergens op leken te slaan. Gewoon door traditie erin geslopen, zonder gevoel voor wat het met de kleine hier en nu zou doen. Hij keek dan ook even een beetje verloren voor zich uit, tot een andere stem eerder antwoord gaf dan hij kon doen. Zijn eerste reactie was zo hard met zijn ogen rollen dat het een wonder was dat ze nog in zijn hoofd zaten. Tall wist niet zeker wat Ocean met haar clan aan het doen was, maar het moest iets zeggen dat hij meer Windclanners op zijn gebied kreeg dan dat er waren op Windclan gebied. "Ook hallo," Mauwde hij droogjes terug, de ander nog geen blik waardig gunnend, in plaats daarvan Pepper een rustgevende lik over haar kop gevend. Hij was hier. "Brokentune," Hij sprak de naam langzaam uit, alsof hij hem wilde proeven, voor hij zijn blik op de ander richtte. Onderzoekend. Kijken wat 'ie zou doen, pas dan zou Tall verder handelen.

Het bezoekje van de kat duurde niet lang, hij gromde wat over kittens stelen, keek heel boos, en veranderde vervolgens van richting. Tall keek even naar de rug van de kater, aan het twijfelen of hij er wat mee moest of niet, en besloot dat zo snel mogelijk naar het kamp gaan de beste optie was. Hij wilde dus ook opstaan en Pepper meenemen, tot deze plotseling een woordje herhaalde en hij zijn kop dichterbij haar bewoog. "Sorry," Snorde hij zacht, "Wat zei je?" Want zijn hoofd draaide op volle toeren dus ja, hij miste zo nu en dan wat. Ondertussen was hij al bezig de kleine op te tillen bij haar nekje - nu kon het nog - en langzaam aanstalten te maken te vertrekken. Eens zien wat Acorn van dit onverwachte bezoek zou vinden.

De kleine bleef niet stil hangen, maar Tall was in zijn hoofd met andere dingen bezig dus kon het hem weinig deren. Toen ze echter zijn nieuwgegeven naam noemde - 'papa' klonk hem nog steeds vreemd in de oren - werd hij uit zijn gedachtenstroom getrokkken en richtte hij zijn aandacht op het bolletje. "Mwah?" Wist hij uit te brengen langs haar vacht heen, een soort verbastering van 'ja'. Hierna vervolgde ze met haar vraag, waardoor Tall even zijn kop schuinhield - vergetend dat hij Pepper vasthad dus die bungelde mee - waarna hij het zich herinnerde en haar snel maar voorzichtig neerzette voor de kater haar aankeek. "Sommige Windclanners zijn ervan overtuigd dat je in Windclan had moeten blijven omdat je moeder daarvandaan komt, bovendien willen sommigen niet geloven dat ik je vader zou zijn," Wat uitzonderlijk irritant was, je zou haast denken dat Tinder zich niet aan haar woord gehouden had, maar hij kende de poes langer dan vandaag.

Haar goed en wel neergezet te hebben leek de kleine wat van haar vurigheid teruggevonden te hebben. Het verbaasde hem niks dat het kort zoek was geweest na Brokentune's visite, die kat kon de sahara nog onder laten sneeuwen met zijn kille hart. Maar Pepper was van steviger hout gesneden, en meldde hem dan ook vastbesloten dat het niet kon wat hij zei, omdat hij haar papa was. Tall glimlachte even en likte de kleine over haar kop. "Inderdaad," Mauwde hij simpelweg, besluitend dat vader zijn meer een 'state-of-mind' was anyways, dus dat hij dit kon zeggen zonder zich slecht te voelen. Hierna pakte hij de kleine weer op en vervolgde zijn reis. Voordat er nog meer moeilijke vragen zouden komen.