We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Het was laat in de nacht toen de kitten weer eens voor de zoveelste keer niet kon slapen. De afwezigheid van zijn moeder had ervoor gezorgd dat hij plots alleen in een nest sliep, waardoor hij zich best wel eenzaam voelde in de Nursery. Zachtjes had hij dan de beslissing gemaakt de Nursery te verlaten en eens een kijkje te nemen in de duistere cave. Voorzichtig kroop hij dichter bij de Cave Guards die nachtdienst hadden. Zijn groen-ambere ogen stonden nieuwsgierig toen hij dichtbij genoeg was om de katten te kunnen onderscheiden van elkaar. Zou hij mee mogen doen?
Coyote first
3
Coyote •
Member
Kip 327 Actief ➳Don't you hear me howling
Don't you hear me howling babe?
Hoewel de kater onbewogen was, ontgingen weinig geluiden hem. Daar was hij hard op getraind, immers. Hoewel de nachtelijke wake over het kamp anderen vaak saai en slaapverwekkend leken, was hij nog nooit in slaap gevallen. Zijn taken had hij altijd erg serieus genomen, misschien iets té. De kater geloofde echter graag dat hij een verschil maakte en dat zijn doen nut had, dat hij inderdaad als eerste een gevaar op zou merken en die uit de weg zou ruimen. Allicht zouden katten hem dan meer respect tonen, waar hij zo naar verlangde. Alleen was het dit keer geen monster van de nacht die hem stoorde, het waren zachte pasjes van een kitten die hem niet ontgingen. Slechts zijn oren draaiden naar achteren toen hij die aanwezigheid opmerkte en een bekende geur rook. "Dusk that Paints the Sky," bromde zijn stem laag en dreigend, waarna hij zijn kop langzaam omdraaide en de kitten aan keek. "Keer terug naar je nest, de maan staat te hoog voor kittens om rond te zwerven," Coyote had geen geduld voor nachtelijke uitstapjes, noch voor kits in het algemeen.
Zo stilletjes als hij kon was hij dichterbij gekomen, maar het bleek niet stil genoeg te zijn geweest, toen een van de Cave Guards plots zijn naam noemde. De zilveren kitten liet zijn oortjes wat hangen bij de woorden, maar bleef zitten. Awh. Hij wilde niet terug naar bed! "M-maar.." Piepte hij zachtjes. "Ik kan niet slapen.." Kwam er vervolgens weer zacht uit. Hij wilde zo graag meehelpen! "Mag ik alstublieft meehelpen, Coyote that Stole the Fire?"Pleaaasseee?
15
Coyote •
Member
Kip 327 Actief ➳Don't you hear me howling
Don't you hear me howling babe?
Door zijn grote, intimiderende gestalte en de kilte in zijn blauwe ogen wist hij kittens meestal af te schrikken met slechts een paar woorden. Deze keer had hij echter minder succes, wat hem zowel overtuigde van Dusk zijn dapperheid als zijn domheid. "M-maar.." Coyote legde zijn oren wat dieper in zijn nek en vernauwde dreigend zijn ogen, als er iets was waar hij niet van hield waren het jongere katten die hem tegen spraken."Ik kan niet slapen.." afkeurend snoof hij. "Mijn oren zijn bedoeld om mogelijke gevaren op te vangen, niet om gevuld te worden door smoesjes van een jammerend kind," klonk zijn stem bars. Nee, de grote kater was niet al te kindvriendelijk. "Mag ik alstublieft meehelpen, Coyote that Stole the Fire?" hij stootte een schamper, duidelijk niet gemeend lachje uit. "Het kittenvet zit nog aan je wangen, waarmee denk je te kunnen helpen, Dusk that Paints the Sky?"
De kitten trok zich een beetje dichter bij de grond toen de ander hem dreigend aankeek, maar hij herstelde zichzelf weer en deed zijn woordje. Hij kon inderdaad niet slapen. Het nest was leeg zonder zijn moeder en hij wilde zijn siblings niet wekken, want die lagen eindelijk rustig en vredig te slapen. Waarom hij dat ook niet kon, dat was een vraag waar hij nooit een antwoord op zou krijgen. De kitten knikte begrijpelijk bij de woorden. "Ik kan best stil zijn.." Miauwde hij zachtjes terug. Ja, hij wilde helpen met op wacht staan. Dat had hij al zo vaak gedaan over zijn siblings, toen zijn moeder weer een nachtelijke wandeling ging maken - totdat ze niet meer terug kwam van haar wandeling. De lach was alles behalve gemeend en de kitten wiebelde wat onzeker met zijn oren. Oei. Niet de vriendelijkste Cave Guard. Hij bleef Coyote echter gewoon aankijken met zijn grote kitten oogjes. "I-ik kan heel goed luisteren. Ik zal stil zijn." Ja, dat kon hij wel!
Onderwerp: Ghost 
zo 17 maa 2019 - 11:48
