Crazy = genius

Onderwerp: Crazy = genius ma 4 maa 2019 - 21:27

Hij was op een stenen muur dat de buitenwereld afschermde van de tuin van een twoleg. Dipper had gewoon voor de lol een kittypet er weer in gejaagd en was ondertussen de muur aan het bewaken met zijn laag gemiauw. Alsof hij net zo eng was als de rottende geur dat aan zijn vacht bleef hangen. Tuurlijk, de grijze kater zou nooit echt een kat verwonderen. Maar God forbid als hij de naam van zijn Clan gebruikte om rond de straten een reputatie op te bouwen. Zoals nu. De dikke kittypet was opgekruld in een hoekje. Tegen de deur van het onbekende twolegnest gedrukt. Ze leek duidelijk ouder dan hem. Maar oh, wat was het eng. Een BloodClanner die hij hier opgejaagd had. Hij had niet eens zijn best gedaan om haar achterna te rennen. Slechts wat gegrom deed al wonderen. Kittypets. Grappige wezens allemaal, maar wat waren ze nou echt waard?

+ open

Onderwerp: Re: Crazy = genius wo 13 maa 2019 - 23:15

Rascal sjokte doelloos door de stad. Hij was alweer een paar nachten niet in het kamp geweest. Een zeer confortabel stukje karton onder een bak met kraaienvoer van de tweebenen was een verassend warm en comfortabel plekje. Maar nu was de kater gewoon een wandelingetje aan het maken om warm te blijven. Veel kwam hij helaas niet tegen op deze weg. De twolegs leken ook teruggetrokken te zijn in hun dens. Fijn, ze deden soms zo achterlijk. Alsof ze dachten slimmer en sneller te zijn dat katten. Nou ja, dus echt nooit. Rascal slenterde voort, totdat hij opeens gevaarlijk gemiauw hoorde. Hmm, misschien moest hij even een kijkje nemen. Leedvermaak was nooit verkeerd. Rascal veranderde richting en wandelde dichterbij het geluid. Hij had geen haast. Al snel vond hij het grijze gestalte van zijn neefje op een muur. Wat deed ie daar? ‘Oi, Dipper!’ riep hij naar hem toe. Hij nam een kort aanloopje en sprong lenig op de muur. Kort kneep de grote kater zijn ogen samen, waarna hij een kittypet zag rillen tegen de deur van de Twoleg den. Oh, dit was gewoon gemeen. Hij grijnsde. Hij was nét zo geweest toen hij jonger was. Leedvermaak, met een beetje grenzen. En goh, hij was er niet verkeerd uitgekomen toch. ‘Wat flauw,’ mauwde hij sarcastisch naar zijn neefje, geen medelijden tonend naar de zielige kittypet.