We take our desires and leave them out to die

Even keek ze langzaam op. Was het een goed idee om dit te doen? Geen idee, maar veel had ze niet te doen en daarbij kon ze ook nog altijd wegrennen. Maar goed, daarvoor was ze niet hier. Even slikte ze, wetende wat de gevolgen konden zijn. Maar er was nu al even niemand meer hier langs gekomen. Of dan toch geen goede persoon. Allemaal maar nijdige shadowclan warriors die haar boos aankeken soms. Burnetbliss keek even langzaam op naar het dennenbos dat voor haar was opgedoemd toen ze de grens over was gegaan. Ze wilde eigenlijk niet binnengaan, maar ze wilde Pepperkit zien. Een verlangen waar ze zich hopeloos in had vastgebeten zonder een echte reden. Even liet ze haar oortjes wat zakken waarna ze de ene poot na de ander zette en even rondkeek. De grens lag achter, ze kon nog teruglopen en ervoor zorgen dat er geen ruzie uitbrak. Maar ze bad stilletjes tot zichzelf dat ze een vriendelijk persoon kon tegenkomen die haar kon helpen. Misschien zelfs kon begeleiden. Maar ze was slim genoeg om te weten dat dat niet zou gebeuren. Oceanstar zou teleurgesteld zijn, maar dat was nu eenmaal hoe het moest gaan. Ze had niks anders om op uit te gaan en haar hart was leeg. Ze wilde de jonge poes zien. Het liet haar zo aan haarzelf denken dat het haar pijn deed. Ze had geen besef dat de emoties die door haar heen gingen sterker waren dan dat van anderen. Ze kon op z'n minst iemand opzoeken en vragen hoe het met de kitten was. Wie weet.
Maar waar was ze werkelijk op aan het wachten? Het einde? Of een nieuw begin? Wat het ook was, het zou niet goed zijn. Maar er was geen goed in deze wereld, dat had ze al geleerd en het werd steeds bevestigd. Dus met kalme passen liep ze verder. Haar ogen ergens gehard, maar haar houding fragiel. Ze kon hier sterven, niet? Misschien was dat wel beter.

Door de komst van Pepperkit was er veel gebeurd de afgelopen tijd. Het was niet de schuld van de kitten zelf, dat wist hij, maar van Tallstar die had besloten om haar mee te nemen van Windclan zonder ook maar iets van overleg. In ieder geval wist hij dat hij Pepperkit niet de clan uit kon zetten en eigenlijk wilde hij het ook niet meer. De kitten was te schattig en vriendelijk om zomaar weg te sturen en de veer die hij momenteel nog in zijn nekvacht droeg deed hem er alleen maar weer aan herinneren. Hij had geprobeerd om de veer zo schoon mogelijk te houden, maar hij wist dat het een kwestie van tijd zou zijn voor de veer vies zou worden of dat hij hem kwijt zou raken. Plots rook hij een geur die hij niet zou moeten ruiken in Shadowclan territorium en zijn haren schoten overeind, terwijl hij zijn pas versnelde en het geurspoor begon te volgen. Het duurde niet lang voor hij een bekende Windclanner zag. De laatste keer dat hij haar had gezien had ze hem beledigd om hoe hij eruit zag en dat was niet iets dat hij snel zou vergeten. Een grom ontsnapte dan ook uit zijn keel, terwijl hij in het pad van de poes ging staan, zodat ze niet verder kon. "Wat denk je hier te doen?" Zijn ogen waren vernauwd, terwijl hij naar de poes keek en haar antwoord afwachtte. Het liefst zou hij haar nu al wegjagen, daar had hij tenslotte alle recht toe, maar voor nu besloot hij eerst te luisteren naar wat ze wilde.

Het duurde niet lang voordat ze iets achter haar hoorde en langzaam draaide ze haar mooi gevormde kopje even. Ze trok even met een oortje en zag dat al snel dat het Acorndust was, de deputy van shadowclan. Kalm haalde ze even adem voordat ze even haar ogen van de ander afsloeg. Ze had genoeg gezien van zijn houding om zijn reactie te weten en wachtte eindelijk af op een pijnlijke slag van de ander. "Wat denk je hier te doen?" Klonk er echter in de plaats van een aanval. Kort keek ze even op, staarde ze naar hem... En slikte ze even. Een stilte viel, voor even maar. ondanks dat haar kop verward was wist ze dat ze niet kon zwijgen hierover, anders was het allemaal nutteloos geweest. "Pepperkit," sprak ze kalm tegen de tabby kater. Ze liet haar bek even open voordat ze deze weer sloot en kort haarzelf een kwartslag draaide. Ze was gestopt en wachtte af op wat de ander zou zeggen voordat ze nog iets deed. Al was het in woorden of daden, ze zou nu geen beslissingen nemen.

Pepperkit, hij had het moeten weten, maar dat gaf een Windclanner nog niet het recht om zomaar op Shadowclangebied te komen. "Weet Oceanstar dat je hier bent?" Waarschijnlijk niet, wat betekende dat hij waarschijnlijk even met de leider erover zou moeten spreken. "Pepperkit heeft gekozen om naar Shadowclan te gaan, dus in principe gaat het Windclan niks meer aan." Hij was niet van plan om de poes naar het kamp te laten om daar de kitten te zien. Hij zou eerder de poes weer terug begeleiden naar haar eigen kamp en Oceanstar ernaar vragen. "Of heeft Oceanstar je gestuurd om ons te bespioneren en gebruik je Pepperkit maar als een excuus?" Ze waren tenslotte verschillende clans en hij was zeker niet van plan om een windclanner te gaan vertrouwen die zomaar op hun territorium kwam zonder bij de grens te wachten en het daar te vragen.

Even trok het kind met haar oortjes, helemaal niet onder de indruk van de bruine tabby. Ze vond hem maar niks en daarbij wilde ze ook niks met hem temaken hebben... Maar nu zij op hun gebied was had ze geen keus. "Weet Oceanstar dat je hier bent?" Ze schudde snel haar kopje even, een gebaar die aangaf dat Ocean hier helemaal niks over wist. Waarom zou ze ook? En daarbij, wat voor vraag was dat zelfs, kon Acorndust anderen niet inschatten? Blijkbaar. "Pepperkit heeft gekozen om naar Shadowclan te gaan, dus in principe gaat het Windclan niks meer aan." EVen trok ze haar bovenlip wat op. Wie laat er ook een kind kiezen waar ze heen gaat gaan? Wat voor absolute bullshit was dat nou weer? "Of heeft Oceanstar je gestuurd om ons te bespioneren en gebruik je Pepperkit maar als een excuus?" Hmpf. "Pepperkit is mijn zusje," kwam er sneller van haar af dan dat ze had verwacht. "We hebben dezelfde moeder," klonk er snel achter. Ze wilde helemaal niet dat men dacht dat... Die Tallstar haar vader was. Even snoof ze zachtjes waarna ze even haar ogen van de ander afsloef. "Ik ben gevonden op het hoogland... En heb pas vlak voor de dood van Tinderlight teweten gekomen dat ze mijn moeder is... En Pepperkit dus mijn zusje," mompelde ze even zachtjes. "Ze is het enige wat ik nog heb," klonk er zacht, gelogen natuurlijk... Maar Burnet was een meester als het op zo'n dingen aankwam. NIemand wist wie haar ouders waren... Maar dat wist de shadowclanner uiteraard niet. Misschien, heel misschien, trapte hij erin... En wat dan? Misschien maakte ze dan een kans om het kleine pluisje nog eens te zien en te spreken, om haarzelf te zien in de jongere flame point. Even slikte ze zachtjes... haar mond voelde droog aan en de spanning tussen haar schouders was groot. Liegen over zo een dingen lag helemaal niet binnen het plan maar het moest gebeuren... EN aangezien ze niet kon inschatten hoe de ander was was dit nog gevaarlijker. Even wilde de roodkleurige poes haar bekje terug openen... Maar nog voor ze dit kon doen verscheen een nieuw persoon op het tafereel; Acefray. Wel meteen sprong de mooie poes recht, haar oortjes schoten wel meteen overeind. "Acefray..." zei ze even kalm, om vervolgens even schuin te kijken naar de bruine deputy. Ze wilde eerst zijn antwoord weten voordat ze verder ging. Nu er een vriendelijk gezicht op het tafereel was verschenen kon ze tenminste toch ietwat ontspannen.

Hij kon de verraste blik voor een moment niet verbergen. Dit had hij niet zien aankomen als hij eerlijk was. Ze claimde dat ze Pepper's zus was. Hij vroeg zich dan af waarom ze niet naar voren was gestapt toen Tallstar de kitten had geclaimd en mee had genomen. De volgende woorden die ze sprak deden hem het verhaal alleen minder geloven. Hij had met Tallstar over Tinderlight gesproken en had van zijn kant gehoord hoe de poes was, gewoon zodat hij ook zeker wist dat ze de kitten het liefst bij de vader wilde hebben dan in de clan waar ze geboren was. Van wat hij had gehoord leek ze alleen niet iemand te zijn om haar kitten zomaar achter te laten op het hoogland om door een andere kat gevonden te worden. "Voor zover ik gehoord heb is Tinderlight niet een kat om een kitten op het hoogland achter te laten." Sprak hij dan ook. Hij ging er ook niet vanuit dat de poes dan ook de waarheid sprak, maar voor hij daar verder wat over kon zeggen kwam er nog een kat bij. Hij liet zijn blik vragend naar Acefray gaan. Wat deed de kater hier? "Acefray," Begroette hij de kater. "Ik heb een Windclanner op Shadowclan gebied gevonden zoals je kunt zien." Zei hij, terwijl hij met zijn staart naar de poes wees. Hij kon het zelf wel afhandelen, dus waarom was de medicine cat hier?

Ze slikte even, lichtjes tevreden dat haar woorden toch enige verbazing hadden opgewekt. Viel hij ervoor? Goed, heel goed eindelijk. Ze beet even zachtjes op haar onderlip en staarde vervolgens even naar de grijze kater, deze leek minder onder de indruk van haar woorden. Even vernauwde ze haar ogen wat, waarom had hij die frons op zijn gezicht? Het was niet dat hij wist wat er aan de hand was. "Voor zover ik gehoord heb is Tinderlight niet een kat om een kitten op het hoogland achter te laten." Hm... Voor even wilde ze haar mond openen maar nog voor ze iets kon zeggen was de medicine cat van de andere clan haar voor. Hij begon met te zeggen dat liegen niet aardig was en al helemaal niet op andermans gebied. Blijkbaar kwamen daar plusplunten bij als je een deputy was. Even rolde ze met haar ogen waarna een klein grijnsje op haar gelaat verscheen. "Het is niet dat jullie windclanners zijn," klonk er enig mokkend van haar af. Het was enkel logisch dat zij, een windclanner, een clanmate beter kende dan deze twee. Even keek ze rustig naar de grijze kater die toch wel erg vaderlijk had geklonken in zijn woorden en kort trok ze dan ook even met haar rossige oortjes. "Je bent mijn vader niet Acefray dus je hoeft me niet de les te spellen," klonk er even strak van de poes af. Ze was een volwassen vrouw en kon wel zelf haar eigen boontjes doppen. Natuurlijk wist ze dat dit fout was. Het was maar goed dat het grijze floofding een med cat was en ze vrij veel respect voor hun had... Want anders had ze volledig anders gereageerd... Agressief misschien. Even keek de poes terug naar de bruine kater, mister obvious hier moest uiteraard even verklaren wat ze was en waar ze waren. Bijna had ze even in der poten geklapt... Maar nee dat zou onrespectvol zijn en dan zou ze Pepper zeker niet meer zien... Maar ergens was de kans dat ze nu nog de lichtgekleurde kitten zou zien erg klein, minuscuul bijna. Dus... Misschien? "Tinderlight was inderdaad niet zo. En ze is ook helemaal niet je moeder." Hmpf. Even glansde een boze uitdrukking in haar helderblauwe ogen waarbij ze wel meteen terug keek naar de grijze kater. "Je weet niks over mij," gromde ze dan ook even, lichtjes op haar tenen getrapt.

Hij had terug kunnen zeggen dat hij dit had gehoord van de kater die een kitten met Tinderlight had gehad, maar besloot het voor zich te houden en te luisteren naar wat Acefray en de windclanner nog verder te zeggen hadden. Hij vernauwde zijn ogen bij de woorden van de medicine cat, het leek er tenslotte op dat hij meer wist. Misschien had hij de moeder geholpen met de geboorte of zat er iets anders achter. Hij ging hier alleen niet openlijk de medicine cat van zijn clan ondervragen, dat zou op een ander moment wel kunnen, in ieder geval niet voor een windclanner. "Ik was al niet van plan om je naar het kamp te laten om Pepperkit te zien, maar nu helemaal niet nadat je hebt gelogen." Sprak hij rustig. "Als je haar wilt zien moet je maar wachten tot ze een apprentice is, dan kun je haar bij de grens of op een gathering zien." Pepperkit was nu Shadowclan en dat moest Windclan ook beseffen. Hij zou hier in ieder geval met Oceanstar over moeten spreken, want hij had geen zin om elke keer een Windclanner van Shadowclan territorium af te moeten vissen als iemand besloot dat ze Pepperkit wilden zien.

Nijdig vernauwde ze haar ogen. Wat dachten deze kikkervreters wel niet te maken tegen haar? Zij was aan het liegen? Nee, ze haddden geen recht haar oorsprong zo te vermelden. Even onderdrukte de jonge poes een grom waarbij ze even haar kop wat omhoog lichtte en haar ogen strak gericht hield op de grijze medicine cat. Toen de bruine kater begon te spreken keek ze even giftig naar hem als een teken dat hij zijn mond moest houden. Veel respect had de poes niet voor de deputy, want wat voor clan had hij ook. Ze had genoeg verhalen en geruchten gehoord over shadowclan en dat alles verbaasde haar gewoon niet meer. Ze snoof kort en zwiepte even met haar pluizige staart. Toen de medicine cat verder ging rezen haar haren wel meteen waarbij ze haar tanden bijna woest ontblootte. Wat een achterlijk wezen was dit? Dacht hij werkelijk, dat zij, Burnetbliss, halfclans was? Dat was absurd. Het was een mogelijkheid, dat wist ze zeker, maar dat betekende niet dat ze het moest accepteren. "Houd toch je bek!" blies ze dan ook boos naar de medicine cat waarbij ze even snoof. Hij wist, helemaal niks. Als het zo was geweest dan waarom nu? Waarom niet bij de vossen of tijdens de journey? Het was absurd. Even keek ze strak naar Acorndust, duidelijk pissed off over de situatie. "Ik ga al naar huis, ik begeleid je mee naar het kamp zodat je Oceanstar op de hoogte kan stellen," even keek ze schuin naar de grijze kater. Hij mocht niet mee. Ze mocht hem niet. Hij mocht stikken.

Acorndust liet zijn blik voor een moment naar Acefray gaan toen deze sprak over het feit dat Lurkingshade waarschijnlijk de vader was van deze Windclanpoes. Waarom verbaasde hem het niet dat er meer halfclanners rondliepen? De kittens konden er dan wel niks aan doen dat hun ouders hiervoor hadden gekozen, maar hij had toch beter verwacht van die katten. Het leek er alleen op dat de poes voor hem het niet wilde geloven dat ze halfclan was. Het moest ook vast een schok zijn om hierachter te komen. Hij zou het zelf in ieder geval niet willen ontdekken. Zijn blik ging naar Burnetbliss toen deze begon te spreken en hij knikte kort. "Dat lijkt me verstandig." Sprak hij voor hij zich nog naar Acefray draaide. "En ik verwacht van jou dat je hier straks uitleg over geeft." Lurkingshade was dan wel dood, maar een beetje verklaring zou niet raar zijn. Met die woorden wenkte hij de poes mee en begon richting de grens met Windclan te lopen.