We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De avond was ingetreden en maakte het kamp donker. Hoewel de poes niet hield van de kou die de nacht met zich mee bracht, genoot ze wel van de rust die 's nachts altijd heerste. Iedereen begon zich vermoeid klaar te maken voor bed en voor de jonge medicine cat was het niet anders. Een laatste maal had ze hun armzalige kruidenvoorraad op orde gebracht en nu deed ze alleen nog een ronde langs hun patiënten. Ieder leek gelukkig te zijn tot nu toe en uiteindelijk kam ze tot stilstand bij haar vriendin Oceanstar, die gelukkig had ingezien dat het niet langer meer zo ging en haar rust had genomen in de Medicine cat's den. Routnose had geen twijfel dat haar ex-mentor een kundige deputy was, die enkele dagen bepaalde taken van Oceanstar haar schouders af zou kunnen nemen. Hier was het nu beter voor haar, totdat ze zich weer op en top voelde. De jonge pas stapte het nest binnen en drukte kort haar neusje ter begroeting tegen de poes. "Hoi Ocean, kan ik nog iets voor je doen voor het slapen gaan?" vroeg ze vriendelijk.
&Oceanstar
Oceanstar
StarClan
~Butter(fly)~ 3426 Actief ~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~
De avond was ingevallen en daarmee had de jonge Leader haar dag in het nieuwe nest afgesloten. Veel had ze die dag niet kunnen en mogen doen waardoor ze zich een tikkeltje verveelde. Natuurlijk had ze wel voor een kort moment haar kitten Chasmkit vermaakt met een verhaal en wat moeder-zoon tijd. Het was waarschijnlijk inmiddels heel normaal om haar met kittens te zien; ze had altijd haar hart op de goede plek gehad voor de jongere katten. Dat gezegd hebbende had ze er ook voldoende op de wereld gebracht. Routnose, een van haar vrienden die tevens de Medicine Cat was, maakte haar laatste ronde. Bekende poten kwamen tot stilstand bij het zachte en warme nest waardoor de Leader iets overeind kwam, om daarna de ander uit te nodigen bij haar te komen zitten. De jongere poes stapte het nest in waarna ze begroetend haar neus tegen de oudere kattin aan drukte. Een zacht en warm gesnor verees uit de borstkas van Oceanstar. "Hoi Ocean, kan ik nog iets voor je doen voor het slapen gaan?" vroeg ze vriendelijk. De Leader knikte met een kleine glimlach om haar lippen voordat ze zachtjes sprak. "Ik ben nog niet zo moe, dus als je in alle rust erbij zou willen komen zitten. Graag." Mauwde ze zacht.
In het schemerlicht van de maan waren ze beiden haast kleurloos grijs, al bleven de blauwe ogen van de poes fonkelen. Routnose glimlachte en inspecteerde de leader goed, maar hoewel haar lichaam nog altijd wat verweerd leek, ging het al langzaamaan de goede kant op. Nu moest ze haar enkel in het nest houden. "Ik ben nog niet zo moe, dus als je in alle rust erbij zou willen komen zitten. Graag." miauwde de poes. De jonge Medicine cat knikte en stapte het nest binnen, waar ze zich naast haar vriendin neer vleide en kort haar pootjes voor zich uit strekte. "Moeilijk hé, rust nemen?" klonk er ietwat plagend van haar kant, maar zeker niet onaardig bedoelt. Vriendschappelijk drukte ze gaar neusje tegen de wang van de poes. "Het is goed dat je hier bent, Ocean, over een paar dagen zal je je zoveel beter voelen," Het was een les die zijzelf ook voorzichtig aan het leren was. Ja, er lag veel druk op hun schouders, maar als werk niet werd afgewisseld met vrije tijd, kon je uiteindelijk helemaal geen werk meer doen. Het balans was latsig, maar essentieel.
Oceanstar
StarClan
~Butter(fly)~ 3426 Actief ~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~
In het schemerlicht van de maan, die nog niet het hoogste punt had bereikt, kwam een bekend gestalte naar haar toe gestapt. Routnose, de jonge Medicine Cat had eindelijk haar naam behaald en was daarmee een volwaardig opvolgster van haar nicht Lizardpath. Beide katten kende ze goed, al helemaal omdat ze Routnose als een van haar beste vriendinnen zag en Lizardpath een dochter van haar oudere halfbroer Whitelion was. Ze had een grote familie, vele generaties liepen er nog rond. Waaronder zelfs kleinkittens van de knappe grijzige kattin. Haar blauwe ogen fonkelden met een warmte die niet altijd zichtbaar was. De bekende tabby glimlachte terwijl ze het verweerde lichaam van de Leader inspecteerde. Er waren geen duidelijke wonden zichtbaar, de littekens die haar lichaam droeg; waren al enkele Moons oud. Van verscheidene gevechten, van het redden van Fawnkit had ze geen zichtbare wonden over gehouden al was ze des te meer alert op haar omgeving. Oceanstar was niet gek, echter soms wel dom. Ze snapte dat ze rust moest houden, maar het was niet bepaald haar wens en favoriete bezigheid. Als Leader vond ze het lastig de Clan los te laten terwijl er zoveel was waar ze een oog op moest houden. De jonge Medicinecat knikte nadat ze haar had uitgenodigd naast haar plaats te nemen, en vleide zich naast de oudere kattin neer, terwijl ze haar poten kort uitstrekte. "Moeilijk hé, rust nemen?" Klonk er ietwat plagerig. Oceanstar knipperde geamusseerd met haar ogen voordat ze haar staart gespeeld chagrijnig heen en weer sloeg. Vriendschappelijk drukte de slanke kattin haar neusje tegen de tabby point Leader aan waardoor deze zacht snorde. "Het is goed dat je hier bent, Ocean, over een paar dagen zal je je zoveel beter voelen," Ze zuchtte kort voordat ze zacht sprak. "Starclan is niet mijn favoriete plek momenteel. Ik ben hier nodig; ik hoor de Clan te leiden zeker in dit soort momenten. Zo kort na de aanval waarin Bronzemask is overleden." Kort klemde ze haar kaken op elkaar terwijl haar keel zicht dichtkneep. Voorzichtig legde ze haar kop neer terwijl ze siste van de pijn toen ze zich iets verlegde. Alle spieren protesteerden, rot monsters. Als ze er nog geen bloedhekel aan had gehad, deed ze dat nu wel.
Onderwerp: Girls night 
ma 11 maa 2019 - 21:38
