It's the eye of the Tiger.

Nog één moon! Nog één moon en dan zou hij eindelijk benoemd worden tot apprentice! Hij was, op een paar tripjes buiten de nursery na, altijd netjes bij de queens in de buurt gebleven, dus Butterstar had geen reden om zijn apprenticeschap uit te stellen. Hij hoorde natuurlijk soms wel van die horrorverhalen van kittens die één of twee moons langer moesten wachten wegens slecht gedrag, maar hij vermoedde dat dat echt ging om kittens die uit het kamp waren gegaan of een heel erg grote bek hadden opgezet tegen een belangrijke warrior. Sommige kittens hadden dan ook echt geen filter op hun bek zitten, maar Tigerkit was zo niet. Nee, hij deed altijd netjes wat van hem gevraagd werd. Bovendien moést hij wel in de nursery blijven omdat zijn zusje en zijn broertje zijn steun heel hard nodig hadden. Zijn zusje kon net iets beter voor zichzelf zorgen met haar doofheid, maar zijn broertje had zijn hulp altijd wel nodig omdat hij blind was en zonder Tigerkit geen idee had waar hij heen moest gaan als hij een wandeling door de nursery wilde maken. Tigerkit duwde zijn lichaam dan altijd tegen zijn broertje aan en begeleidde hem om in de juiste richting te gaan, maar hij wist dat zelfs dat niet zou helpen om van hem een warrior te maken. En zijn zusje, Leopardkit, zou zich ook in de elders’ den terug moeten trekken vanaf het moment dat ze eigenlijk apprentice moest worden. Tigerkit zuchtte. Soms was het leven niet eerlijk, maar het was toch echt iets waar hij zich overheen moest zetten. Toch kon hij het niet laten om even met een bedroefd gezicht zijn blik over zijn siblings te laten glijden, alsof StarClan hun dan ’s nachts zou helen en ze toch samen apprentices konden worden. Als dat toch zou kunnen...

+ Eerste post voor Dreamkit