Roadtrips

Een diepe zucht rolde over de kater's lippen. Hij liep op niemandsland, een heel eind van zijn thuis verwijderd. Zijn informatie wat de clans betrof was de laatste tijd wat minder. Daarom liep hij nu langs de grenzen, in de hoop een of andere onnozeling tegen te komen die hem wel wat wilde vertellen. Het grote nadeel was alleen dat als je over het Thunderpath liep je Thunderclan, Shadowclan en Windclan grenzen kon bereiken maar niet die van Riverclan. De andere gebieden doorsteken, via de Fourtrees naar Riverclan was niet verstandig in z'n eentje. Vandaar dat hij een enorme omweg had moeten nemen en zich nu aan de andere kant van het gebied bevond. De grens tussen Riverclan en het gebied dat aan verschillende Rogues toe behoorde. Allemaal leuk en wel, behalve dat hij helemaal niemand tegen leek te komen. Hij besloot zich maar tot een bolletje op te krullen en te gaan liggen, wachten. Dan maar op de ouderwetse manier.

[Eerste post voor Lunarpaw]

De woorden die Butterstar had uitgesproken op de laatste Clanmeeting bleven door haar hoofd spoken. De warriors van de Clan hadden toestemming gekregen om voortaan naast hun eigen territorium, ook op het rogue en zelfs twoleg territorium te jagen. Helaas was dit avontuur niet weggelegd voor apprentices, maar de nieuwsgierige Lunarpaw kon het toch niet laten om een kijkje te gaan nemen bij de grens van het rogue gebied. Zolang ze er niet overheen zou stappen zou het goed zijn, toch? En wie weet kwam ze zelfs nog wat prooidieren tegen op haar kleine avontuur, of kon ze een warrior helpen zijn of haar gevangen prooidieren terug naar het kamp te brengen. Kortom, genoeg redenen om een kijkje te gaan nemen.
Zo gezegd zo gedaan. De jonge leerling had best een eind gewandeld toen de vreemde, niet RiverClan geuren haar neus begonnen binnen te dringen. Zolang het gebied grotendeels naar haar eigen Clan bleef ruiken zat ze nog goed. Het duurde echter niet lang voor een van vreemde de geuren steeds sterker werd naarmate ze verder wandelde, en al snel merkte ze iets op in de verte. Tussen het de witte sneeuw spotte ze een vlammende, rode vacht die toebehoorde aan een massief uitziende kater. Deze kater hoorde waarschijnlijk niet bij RiverClan. Ten eerste had ze hem nog nooit gezien, en ten tweede leek de vreemde geur van hem afkomstig te zijn. Wat moest ze nu doen? Zou hij hier gekomen zijn om te jagen? Ze had nog nooit een kat van een andere Clan gezien, laat staan er eentje van het territorium gejaagd. De optie om terug te gaan naar het kamp en hulp te halen viel echter af, gezien de kater in die tijd er al lang met RiverClan prooi vandoor zou kunnen gaan. Ze hadden immers elk prooidier nodig om te overleven. Voorzichtig stapte ze op de opvallende rode vacht af, in tweestrijd met haar verstand. "Goedenmiddag, wat doet u hier zo dicht bij de grens?" Begon ze zo zelfverzekerd en rustig mogelijk zodra ze zich op enkele staartlengtes afstand bevond, maar van binnen leek haar hart wel uit haar ribbenkast te bonken. Mocht ze hier heelhuids vandaan komen had ze in ieder geval weer een wild verhaal om te kunnen delen.

Het restant sneeuw om hem heen smolt langzaam maar zeker weg door zijn lichaamswarmte. Al was de bevroren grond geen beter bed dan de sneeuw die hij had weggeschoven. Hij zou in ieder geval niet lang moeten blijven liggen, dan zou zijn lichaam te koud worden. Toch begon hij langzaam weg te dutten. Riskant, op meerdere manieren. Niet alleen kon hij onderkoeld raken maar het was nou ook niet dat hij hier op de meest veilige plek lag. Een onverwachte aanval was best mogelijk. Het was daarom zijn geluk dat hij gewekt werd door een stem in plaats van een klauw over zijn kop. "Goedenmiddag, wat doet u hier zo dicht bij de grens?" vroeg de stem. Langzaam hief de rosse kater zijn kop. Een Riverclan apprentice stond een paar vossenlengtes van hem vandaan, net over de grens. "Goedemiddag, ik was aan het wachten tot er iemand langs zou komen om mee te praten. En jij?" reageerde de kater op een rustige toon. Apprentices waren vaak onschuldig en onwetend genoeg om hem het een en ander te willen vertellen.

De grote, rode kater leek wat te zijn ingedut, maar op het moment dat ze hem had aangesproken opende hij zijn groene ogen weer. Tot haar grote verbazing beantwoordde hij haar vraag heel kalmpjes. Zijn houding zag er totaal niet uit alsof hij haar ieder moment aan zou kunnen vliegen, wat ze na alle verhalen eigenlijk wel verwacht had van een kat buiten de Clan. Misschien waren ze niet allemaal zo gemeen? Deze hier leek in ieder geval niet veel kwaads in de zin te hebben, en dat bevestigde zijn antwoord. Langzaamaan ontspande de jonge leerling weer iets. "Ik ben op jacht." Antwoordde ze zo kalm mogelijk, maar ondanks er geen gevaar leek te zijn vond ze echt toch wel spannend om met een kat uit een andere Clan te praten. "Ik geloof niet dat u uit RiverClan komt, of wel?" Vroeg ze hem vervolgens nieuwsgierig. Eigenlijk was ze er vrij zeker van dat hij niet uit haar Clan kwam, maar dan wist ze het in ieder geval zeker. De RiverClan leerling was benieuwd uit welke Clan hij wel zou komen, of dat hij misschien wel in z'n eentje leefde. Ze had wel eens gehoord over katten zonder een Clan, maar dat leek haar maar een eenzaam bestaan.

De houding van de jonge kattin leek iets te ontspannen na zijn antwoord. Zo onschuldig en zo ontzettend makkelijk. "Ik ben op jacht." Dat had hij eigenlijk al wel verwacht. Er was niet echt een andere reden voor een Riverclan apprentice om zo dicht op het Rogue gebied te komen. "Ik geloof niet dat u uit RiverClan komt, of wel?" vroeg ze hem vervolgens. Het feit dat ze dit nog moest vragen om het zeker te weten vertelde hem ook vrij veel. Ze was nog niet veel in aanraking geweest met katten die niet uit haar clan kwamen. Anders zou ze de bevestiging echt niet meer hoeven te vragen. Zacht schudde de kater met zijn kop voor hij op haar vraag reageerde. "Ik behoor niet meer tot een van de vier clans. Al ben ik wel in Shadowclan geboren", verklaarde hij rustig. Met deze informatie kon ze eigenlijk niets maar het zou haar waarschijnlijk wel gerust stellen dat hij eerlijk antwoord gaf. "Mijn naam is Hellhound. Wat is de jouwe, jonge Riverclan apprentice?"

Terwijl ze wachtte op zijn antwoord liet ze haar blik nogmaals over de dikke, rode vacht glijden. De kater bofte maar met zo'n vacht in Leafbare. Stiekem was ze er best een beetje jaloers op. Het duurde niet lang voor de kater haar antwoordde, en opnieuw was ze verbaasd over het feit dat hij ook op deze vraag kalm en eerlijk antwoord leek te geven. Deze ontmoeting was verre van hoe ze het zich had voorgesteld na alle wilde verhalen over buitenstaanders en hun kwade bedoelingen. Blijkbaar was de kater afkomstig van ShadowClan maar ging hij nu zijn eigen weg, iets wat Lunarpaw zich haast niet kon voorstellen. Het moest haast wel vrijwillig geweest zijn, gezien de kater niet overkwam of hij heel veel problemen zou veroorzaken. Voor ze hem echter kon bombarderen met nog meer vragen stelde hij zich voor, en vroeg zo ook om haar naam. "Ik ben Lunarpaw." Antwoordde ze wat voorzichtig, haar blik afgewend van de kat die ze nu kende als Hellhound. Ondanks dat de kater verre van een bedreiging leek te zijn voelde het toch niet helemaal goed. Wat als ze in de problemen zou komen? Met de afgelopen gebeurtenissen leek Butterstar al niet de vrolijkste. Zou ze haar straffen als ze dit te horen kreeg? Aan de andere kant, misschien kon ze wel een bondgenoot voor de Clan rekruteren. Dat zouden ze immers wel kunnen gebruiken als WindClan besloot aan te vallen. "Is het niet eenzaam, zo zonder Clan?" Vroeg ze hem na een korte stilte, toch niet in staat om haar nieuwsgierigheid te onderdrukken.

Door eerst een vriendelijk gesprek te houden en vragen van de ander te beantwoord werd de kans veel groter dat hij antwoorden terug zou krijgen. Het moest altijd simpel beginnen, in dit geval met namen. Het was immers wel zo handig om te weten met wie je nou eigenlijk sprak. "Ik ben Lunarpaw." Clannamen waren - vooral als de katten nog jonger waren - vrij voorspelbaar. Het hele suffix systeem van de clans maakte de namen tot twaalf moons niet heel ingewikkeld. Al was zijn huidige naam niet echt anders dan die van een clankat. De woorden waren hooguit lastiger te begrijpen. "Is het niet eenzaam, zo zonder Clan?" vroeg de kattin na een korte stilte. Apprentices waren altijd nieuwsgierig met hun vragen. "Valt wel mee, er zijn best veel Rogues, ook een paar vriendelijke. De clans zijn ook niet altijd even goed qua stemming, of wel?"

Over zijn volgende opmerking moest ze even nadenken. De rode kater had wel een punt, de sfeer in de Clans waren ook niet altijd even best. Zeker niet onder omstandigheden zoals deze. Prooi schaarste, dreiging van de andere Clans en ziektes die op de loer lagen dankzij de temperaturen waren nou ook niet bepaald de goede omstandigheden voor een fijne sfeer. Ondanks dat stond de Clan echter wel altijd voor elkaar klaar, zelfs bij onderlinge ruzies of onenigheden. "Dat is waar, maar je hebt wel altijd een grote familie je voor je klaar staat." Besloot ze uiteindelijk te antwoorden, al wist ze natuurlijk niet of dat in ShadowClan ook het geval was. "Kent u veel vriendelijke Rogues? In de verhalen die ik gehoord heb waren ze vaak een stuk minder vriendelijk." Vroeg ze hem vervolgens, nog steeds even nieuwsgierig als eerst.

Het duurde even voor hij antwoord kreeg. Dat was op zich wel te begrijpen want dit was een stelling waar op veel manieren op te antwoorden was. Het verschil in antwoord gaf ook het verschil in type kat aan. Iedereen gaf anders antwoord en uit het antwoord kon je al redelijk wat informatie over de kat halen. "Dat is waar, maar je hebt wel altijd een grote familie je voor je klaar staat." Daar sprak hij makkelijk anders over. Het merendeel van zijn clan had hem niet gemogen, er waren slechts enkelen geweest die hem normaal behandelde. "Kent u veel vriendelijke Rogues? In de verhalen die ik gehoord heb waren ze vaak een stuk minder vriendelijk." Hellhound haalde zacht zijn schouders een keer op. Dat was een typisch begrip onder de clans. "Clans lijken niet te begrijpen dat Rogues het net zo min prettig vinden als de clans dat er iemand zonder toestemming op hun gebied loopt", begon hij met een zucht. Ze vonden het gek dat ze werden aangevallen als ze op Rogue gebied liepen terwijl ze het niet vreemd vonden dat een Rogue werd aangevallen als hij op hun gebied liep. "Er zijn een hoop aardige Rogues zolang je jezelf ook maar gedraagt en je ze respecteert. Ik kan zelfs zeggen dat ik er met een aantal bevriend ben", zei hij. Het was op zich vreemd om hardop te zeggen 'vrienden'. Daar sprak je normaal niet over in de Elite.

Inmiddels al iets meer op haar gemak dan eerst luisterde ze aandachtig naar zijn antwoord. Eigenlijk klopte dat ook niet helemaal nu de kater het zo bracht. Butterstar had hen toegezegd dat ze voortaan ook op de Rogue territoria mochten jagen, maar bleef er zo wel genoeg over voor de Rogues? Die hadden vast ook last van prooi schaarste, al had RiverClan het echter wel extra zwaar met het bevriezen van de rivier. "Daar had ik eigenlijk nog nooit over nagedacht," gaf ze toe, een beetje beschaamd. Het had haar eerlijk gezegd ook nooit zo geboeid gezien ze al die tijd dacht dat alle buitenstaanders kwade bedoelingen hadden, maar deze kater mocht ze eigenlijk wel. "Ik ben blij dat ik vandaag een vriendelijke Rogue ben tegen gekomen," antwoordde ze met een kleine glimlach. Deze ontmoeting had heel anders kunnen verlopen mocht dat niet het geval zijn. "Heeft u veel vrienden? En spreken jullie vaker met Clankatten?" Vervolgde ze met een enthousiaste twinkeling in haar ogen. Misschien had de kater wel helemaal geen zin in haar geratel, maar tot nu toe leek hij nog niet op de vlucht te slaan.

"Daar had ik eigenlijk nog nooit over nagedacht," reageerde de kattin. Het verbaasde hem niets. Daar dachten de clans vrijwel nooit over na. Dat er misschien ook nog wel katten waren die net zoals hun een goed leven verdiende. "Ik ben blij dat ik vandaag een vriendelijke Rogue ben tegen gekomen," zei de Riverclanner emt een klein glimlachje. Hellhound draaide een keer met zijn oren. Ze herkende de geur dus niet. Bloodclan. Het was een hele andere geur dan die van de Rogues. Voor nu kon hij er beter gewoon mee doorspelen, dan zou ze waarschijnlijk liever tegen hem praten dan als hij het nu zou vertellen. Niet dat hij van plan was om het de hele tijd geheim te blijven houden. "Heeft u veel vrienden? En spreken jullie vaker met Clankatten?" vroeg de kattin hem vervolgens op een nieuwsgierige toon. "Ik denk dat vrijwel niemand zo veel met clankatten spreekt als ik. Vrienden heb ik maar een paar maar ik heb wel een groot netwerk aan kennissen. Ik neem aan dat in jullie clan ook niet iedereen met iedereen bevriend is?"

Zijn antwoord deed haar even nadenken. De grote, rode kater had wel een punt. Hoewel ze zelf nooit echt betrokken was in drama binnen de Clan wist ze zeker dat het er was. Niet alleen had ze zelf wel eens het een en ander opgevangen, maar de roddels gingen regelmatig als een lopend vuurtje door het kamp, en soms zelfs door het hele woud. Desondanks leek het Clan leven haar toch fijner dan zo'n eenzaam bestaan. Er werd goed voor haar en de andere Clanleden gezorgd, dus klagen mocht ze niet. "We zijn eerder een grote familie dan vrienden, maar in families wordt ook wel eens geruzied." Gaf ze toe. "Ik heb zelf nog nooit een andere Clan kat of rogue gesproken, tot nu toe dan. U kent vast veel verhalen over de Clans." Vervolgde ze met een nieuwsgierige blik in haar ogen. De kater leek immers al wat ouder te zijn. Misschien wilde hij haar wel wat van die verhalen vertellen.

De bruin witte kattin leek even goed over haar antwoord na te denken voor ze deze uitsprak. "We zijn eerder een grote familie dan vrienden, maar in families wordt ook wel eens geruzied." Hij was in ieder geval tevreden om te zien dat ze tenminste zo veel door leek te hebben. Er waren namelijk ook van die gevallen die al warrior waren en dat nog steeds niet wilde geloven. "Ik heb zelf nog nooit een andere Clan kat of rogue gesproken, tot nu toe dan. U kent vast veel verhalen over de Clans." De nieuwsgierigheid was aan haar te merken. Om informatie te krijgen moest je het vaak eerst geven, dat was precies wat hij nu kon doen. "Ik weet van alles over de vier clans, Rogues, Kittypets en de Elite. Is er iets dat je graag zou willen weten?" vroeg hij haar op een rustige toon. Apprentices van haar leeftijd stelde meestal niet eens de vragen die veel weg konden geven.

Alle twijfel over de situatie leek abrupt te zijn verdwenen toen de rode kater haar die vraag stelde. Deze kater was vast overal en nergens geweest, en kende de andere Clans waarschijnlijk beter dan de meeste RiverClanners, in ieder geval de ShadowClan. Wie weet kon ze na afloop de Clan voorzien van nieuwe en nuttige informatie, dingen waar ze zelf nooit achter hadden kunnen komen zonder de hulp van een buitenstaander. Er was echter wel een dingetje wat haar op was gevallen, en zo kwam ze al snel op haar eerste vraag. "Wat is de Elite?" Vroeg ze de kater nieuwsgierig, nu al hangend aan zijn lippen.    

De eerste vraag van de kattin had hij niet helemaal verwacht. Hij keek haar dan ook kort wat verbaast aan toen hij deze hoorde. "Wat is de Elite?" Eigenlijk had hij dit kunnen weten maar toch was het elke keer zo vermoeiend om te horen. "De Elite is de naam van de groep die de clans Bloodclan noemen", verklaarde hij toch op een rustige toon. Zij kon er niets aan doen dat ze dit niet wist. Het was omdat de clans vertikte de juiste naam te gebruiken. Daarentegen gebruikte de Elite wel de correcte namen van de clans als ze daarover spraken. Mits je de bijnamen die de clans ook voor elkaar gebruikte niet mee rekende dan. "Ben je verder wel bekend met die groep?" vroeg hij zo neutraal mogelijk.