Hunting

[&Deathpaw]

Secretflower lag rustig in haar holletje zichzelf te wassen. Er was niemand anders in het hol buiten Secret en een of andere kater die gewond was geraakt een paar dagen geleden. Secret ging nog eens met haar tong over haar vacht en stond toen op. Ze rekte zich helemaal uit; van top tot een en wandelde toen het krijgershol uit. Ze keek rond maar de meeste katten waren gaan jagen of patrouilleren. Er liepen maar een paar katten over het erf; maar die waren druk bezig. Secretflower besloot ook maar even te gaan jagen. Maar ze had niet zo'n zin om in haar eentje te gaan. Misschien moest ze iemand meevragen. Maar wie? Iedereen leek al met iets bezig te zijn. Ze zag een leerling voor het leerlingenhol zitten. Het was Deathpaw; misschien moest Secret haar meevragen. Ze had al eens met Deathpaw gepraat. Dat was fijn; en Deathpaw luisterde goed. Dus het zou fijn zijn om met haar te gaan jagen. Secret trippelde naar Deathpaw toe. "Hé, Deathpaw." Miauwde ze naar Deathpaw toe. "Heb je zin om mee te gaan jagen?" Vroeg Secret. "Ik zag je hier maar zitten dus dacht ik dat je wel zin had om mee te gaan?" Secret wachtte geduldig op antwoord en likte nog snel een haar poot en zette die toen terug neer. Het was misschien een goed idee om bij de Uilenboom te gaan jagen; het was daar niet zo gevaarlijk en veel prooi te vinden. Secret ging zitten en krulde haar staart rond haar witte poten. Het leek haar leuk om met deze leerling te gaan jagen.

-Sorry; short-

Een beetje wezenloos staarde Deathpaw voor zich uit. Tigerwing was boos op haar, en dat beangstigde haar meer dan wat dan ook. Ze hield door en door van hem, maar wist zich geen raad met hem op dit moment. Door dat voorval voelde ze zich de laatste dagen slechter. Haar mosgroene ogen stonden vol verdriet, maar ook een soort bedenkelijkheid. Ze kon het niet aan om haar geheim nog langer voor zich te houden, maar aan wie kon ze het vertellen? ‘Hé, Deathpaw’ Deathpaw keek op en zag de witte poes die de naam Secretflower droeg voor haar staan. "Heb je zin om mee te gaan jagen?" Vroeg Secretflower. Deathpaw klaarde lichtelijk op. Jagen met een betrouwbare, en bovenal aardige poes zoals Secretflower verschoof haar gedachten prima! "Ik zag je hier maar zitten dus dacht ik dat je wel zin had om mee te gaan?" Ze sprong omhoog en spon luid. ”Dat klinkt als een geweldig idee!” Riep ze uit en haar mosgroene ogen glommen van plezier. Een activiteit die ze samen kon doen met een krijger. Deathpaw rekte eventjes haar voorpootjes uit en trippelde naar de uitgang van het kamp. Ze volgde Secretflower op de voet. Onwillekeurig had ze haar gedachten niet onder controle en dwaalde ze af naar Tigerwing, ze miste hem maar ook weer niet. Hoe kon hij zo reageren? Ergens voelde ze woede aan de schuld knagen, maar ze wist dat nu het ShadowClan territorium in wandelen, Tigerwing overtuigen om mee te komen en hem eens goed de waarheid te vertellen, niet de juiste optie was. En misschien was het ook wel niet slim om aan te pappen met een ShadowClan kater… ”Denk dat niet!” Tikte ze zichzelf op de poten. Het was verkeerd om zo te denken, ze hield van hem, en geen eeuwenoude Clan tradities of codes kon de liefde tussen hun uit blazen. En toch. Door zijn reactie was ze geschrokken. Deathpaw zuchtte toen ze de verhalen hoorde over ShadowClan, deels was het Secretflower die het haar verteld had. Ze had alleen RiverClan omgewisseld met ShadowClan, en daar door was Tingerwing nu boos op haar. Deathpaw wist zelf van niets. Ze kwam plotseling tot stilstand toen de geur van muis haar neus in schoot. Ze zakte neer in de jagers houding, en kroop heel nonchalant richting de geur. Toen zag ze het dier, maar het enige was er mis ging was dat het muisje haar ook had gezien. Snel deed het een poging om weg te komen maar Deathpaw ontblootte haar klauwen en haalde die met een grote kracht over het dier heen. Die vloog door de lucht en kwam toen met een geluidloze plof in het gras neer. Dood en bijna aan stukken gescheurd rende Deathpaw er op af en pakte het op. Met één dodelijke strike had ze hem vermoord. Het was niet heel moeilijk want het was een muisje, maar toch. ”De 1ste vangst van vandaag!” Kwetterde ze vrolijk, terwijl ze naar Secretflower toe sjeesde met de muis nog in haar bek.

Secretflower krulde een glimlach bij het zien van Deathpaw's eerste goeie vangst. "Goed gevangen, Deathpaw. En hele goeie sluiphouding." Secret knikte onder de indruk. Zelf rook ze de geur van verse prooi. Een roodborstje! Ook Secretflower sloop in jachthouding en sloop rustig over de grond. Haar vacht sleurde over de grond en op een gegeven moment stond ze oog in oog met de vogel; maar vreemd genoeg zag de vogel haar niet. Ze was dicht genoeg en zette haar benen onder haar lichaam waarna ze sprong en goed op de vogel belandde. Secret gooide de vogel op de grond zodat hij niet meer weg kon vliegen. Daarna boorde ze haar tanden snel in zijn vacht om het af te pakken. Ook met haar prooi kwam ze naar Deathpaw toe. "Tweede vangst vandaag." Zei ze vrolijk. Deathpaw was een van de weinige katten van de ThunderClan die Secret aardig vond. Ze was blij om nog eens een vriendin te hebben. Even later; nadat Deathpaw & zij terug gaan jagen waren; kwam Secret terug naar haar holletje waar ze prooi in had gegooid. Even later zag ze ook Deathpaw terug verschijnen met net zo als haar een hele mondvol prooi. Secret moest toegeven dat Deathpaw een geboren jager was. Geen enkele leerling had zo veel prooi op zo'n korte tijd kunnen vinden; maar Deathpaw wel. Secret vond dat ze al verdiende krijger te zijn. Maar daar had zij natuurlijk niks over te zeggen. "Je bent een geboren jager, Deathpaw. Je verdient het al krijger te zijn." Prees Secret. Ze rook een ondbekende kattengeur en ze werd meteen serieus. "Ruik je dat ook; Deathpaw?" Miauwde Secret naar de leerling. "Wat ruik je?" Mauwde ze. Zelf rook Secret een ondbekende kattengeur wie ze nog nooit eerder had geroken. Het was geen clankat. Geen ShadowClan... Geen WindClan. Ook geen RiverClan. Geen BloodClan... Een kittypet? Was het de geur van kittypet? Secret krulde haar rug en blies. Secret wachtte nog steeds af op Deathpaw's antwoord en gaf haar rustig de tijd om na te denken over de geursoort. Secret rook nog eens; de geur was sterker. De indringer had zo te zien prooi geroken. Secret hield het niet langer om op antwoord van Deathpaw te wachten... Maar ze moest wel dus bleef ze staan. Maar ze kon er niet tegen dat de indringer misschien prooi stiel. "Denk eens na, Deathpaw. Wat ruik je? Het is belangrijk of je het herkent. Herkent je de geur?" Miauwde Secret. Ze vond het best leuk om een leerling vragen te stellen. Jammer genoeg had ze nog niks met haar eigen leerling gedaan; Stripedpaw. Telkens als ze met haar leerling aan de slag wou gaan; kwam er altijd wel iets tussen. Patrouille's, jachtpatrouilles,... Maar ze moest echt eens gaan beginnen. Secret zuchtte diep. Nou ja; het zou er ooit van komen.

Deathpaw snorde luid onder het complimentje die Secretflower haar maakte. Ze sloeg eerst gade hoe Secretflower zelf ging jagen, en uiteindelijk schoot zijn zelf ook er op uit. Ze groef een eekhoorn van eerder op en begroef die naast haar muis. Haar mosgroene ogen zochten de bomen af naar vogels, en het duurde niet lang voor eentje zich als prooi aanbood. Een dikke houtduif vloog naar beneden en landde op de grond, op drie meter van Deathpaw af. Ze spande haar spieren aan en opende haar kaken om zeker te zijn dat ze niet prooi over het hoofd rook die dichterbij was. Toen alles zeker was sloop ze dichterbij. Door een takje vloog de vogel omhoog, maar Deathpaw had speciaal getraind op de capriolen van de vogels. Ze schoot omhoog en boorde haar nagels in het verenkleed van de duif. Ze hield hem aan de grond en beet hem toen dood, snel dartelde ze er mee terug naar de eekhoorn en de muis. Met moeite wurmde ze de eekhoorn en duif in haar bek, terwijl ze de muis aan haar staartje mee trok. Ze legde haar prooi neer voor Secretflower en keek tevreden neer op de vangst. De Clan zou blij zijn met deze vangst! Dat was zeker. 'Je bent een geboren jager, Deathpaw. Je verdient het al krijger te zijn' Hoorde ze Secretflower zeggen. Deathpaw voelde dat het schaamrood naar haar oren opsteeg en ze grinnikte. "Dankje" Murmelde ze. Ze was niet gewend aan zulke complimenten! Helaas had haar echte mentor Bluestar het heel druk met de Clan leiden, weinig tijd voor haar leerling had ze dus jammer genoeg niet. Op het moment dat Secretflower omhoog schoot rook Deathpaw het al. Een kittypet. Ze herkende die geur heel erg van haar oude leven als kittypet, haar nestgenootjes en ouder roken ook zo dus dit was niet moeilijk om te herkennen. 'Denk eens na, Deathpaw. Wat ruik je? Het is belangrijk of je het herkent. Herkent je de geur?' Deathpaw strekte haar poten even uit en ontblootte haar klauwen. "Kittypet" Zei ze vastbesloten en ze keek de witte poes aan. "Die doen toch niets, lijkt me" Rustig liep ze richting de geur om plotseling te blijven staan. Haar mosgroene ogen werden groot toen ze de geur meteen herkende toen ze de gedachten door haar hoofd hoorde suizen. "Flower?" Deathpaw legde haar nekharen plat neer en keek achterom of Secretflower haar had gezien. Die geur was bekend, het was de geur van Deathpaw's zus, Flower!

"Kittypet." Hoorde Secret Deathpaw vastbesloten zeggen. "Die doen toch niets, lijkt me." Secretflower grinnikte. "Daar gaat het niet om. Ze moeten uit ons territorium wegblijven!" Toen de geur sterker werd, zag Secret Deathpaw's spieren zich spannen. Werd ze bang? Secret wist dat dit de eerste keer voor Deathpaw was maar ze deed toch echt wel heel vreemd. "Hoe dan ook; kijk jij hier rond; dan kijk ik daar zo. Als je iets ziet dan schreeuw je me maar." Zei Secret en wees met haar staart. Zonder nog op antwoord te wachten sprong ze weg en zocht naar enig spoor van kittypets. Ze rook de geur heel fel; maar nergens zag ze de kittypet. Na een tijdje had ze een spoor gevonden en volgde ze het zo snel als ze kon. Ze verstopte zich in de bosjes terwijl ze eindelijk een klein katje zag zitten. Nog niet zo oud. Dezelfde leeftijd als een leerling; zou je zeggen. Ze zag de kittypet prooi wegslikken en ze voelde een hevige stroom van woede in haar opkomen. Ze duwde zich af en sprong boven op de kat. De kat rolde over de grond en krabbelde meteen terug overeind. De haren van de kittypet rezen overeind bij het zien van een wilde kat. "Je bevindt je hier op ThunderClman terrein en ik geloof dat dat een grote fout was; kittypet." De kittypet keek haar woedend aan maar leek ook verward te zijn over het scheldwoord dat Secret gebruikte. "Ik zal vechten voor voedsel." Antwoordde de kittypet trots. Secret moest moeite doen om niet in lachen uit te barstten dus sprong ze maar meteen op de kittypet. "Ik scheur je vel eraf en voedt mijn clan er mee." Snauwde Secret. Secret & de kittypet vochten zo hard als ze konden en het bloed spatte in het rond. Secret beet hard door in de poot van de kittypet waardoor ze hard begon te schreeuwen. Secret liet haar los en stopte even. "Je vecht niet slecht voor een kittypet." En wees naar haar bloedende staart. "Jij ook niet voor een boskat." Secretflower stond oog in oog met de kittypet. Ze kwam heel dichtbij en ze kwam zo dichtbij totdat haar adem in de neusgaten van de kittypet wrongen. "Wij zijn geboren om te vechten voor ons territorium." Fluisterde Secret in het oor van de kittypet. Secret draaide zich om maar liep nog niet weg. Opeens verscheen daar Deathpaw uit de bosjes. Secret en de kittypet keken allebei op naar Deathpaw. De kittypets ogen werden groter en groter. Wat was er aan de hand ?

-Sorry vr late reactie; ♥-

Deathpaw voelde haar bloed in ijs veranderen toen Secretflower de kittypet aan viel. Ze sprintte achter de poes aan en bekeek de Kittypet. Haar vacht had een zandkleurige kleur, maar de ogen waren precies hetzelfde als die van Deathpaw. Zelfs hun bepaalde loopje was hetzelfde. Ze slikte en wilde tussen Secretflower en haar zus springen, maar iets hield haar tegen. Toen er plukken vacht en bloed in het rond spatte sprong ze uit de bosjes. De twee poezen waren opgehouden en spuwde nog wat woorden naar elkaar. Toen Deathpaw zelf verscheen keken beide katten op. De kittypet herkende haar meteen en snakte naar adem. Secretflower leek de situatie maar een beetje vreemd te vinden. Deathpaw kneedde de grond met haar voorpoten en wist dat ze hier niet onder uit kon komen. Ze liep op de poes af en ging naast haar staan. "Secretflower ... dit is Flower" Begon ze, wijselijk de blik van Secretflower ontwijkend. "Rose?" Siste Flower die met ogen zo rond als schoteltjes naar Deathpaw keek. Deathpaw sloot haar ogen even en wendde zich nu wel tot Secretflower. Ze keek haar recht in de ogen en begon: "Toen ik vijf maanden oud was liep ik weg van mijn Kittypet huis, ik vond het er saai en de bosgeuren roken veel lekkerder. Door een gat in het tuinhek belande ik in het bos, alleen daar verdwaalde ik en ik kon de weg terug niet vinden. Ik zwierf door allerlei territoriums en had al snel geleerd hoe ik moest jagen. Bluestar vond me toen ik ongeveer zes manen oud was, en aangezien ze niets zei over mijn afkomst verzon ik zelf mijn verhaal over mijn ouders. Ik ben nooit in het bos geboren, ik ben geboren in een zacht, ... tweebeenhuis" Ze zweeg even en voelde haar spieren rimpelen. Haar ogen stonden vol schaamte. "Ik wist dat ik jou kon vertrouwen maar ik was bang dat je me zou afwijzen ... en ik heb al problemen met andere dingen. Want ik heb namelijk een relatie ... met een ShadowClan kater" Toen die woorden er uit waren, voelde ze dat ze in paniek begon te raken. Ze had het hardop gezegd ... het was nu definitief! Deathpaw draaide zich om naar Flower, die haar geschokt aan keek. "Ik dacht dat je dood was" Mompelde ze met een dikke stem. Deathpaw schudde haar hoofd. "Hoe is mam?" Murmelde ze. Flower draaide haar kop weg, en Deathpaw wist genoeg. Ze voelde de tranen branden achter haar ogen en begon te trillen. Secretflower vond haar vast niet meer aardig nu ... paniek gonsde als een gevangen vlindertje in haar borst. Ze had al haar geheimen er uit gegooid, en nu moest ze dus de gevolgen dragen. "Alsjeblieft, Secretflower..." Haar stem klonk dik, en de tranen stroomde nu echt over haar wangen. "Vertel niemand het! Ik smeek je" Piepte ze, al bevend van angst en emotie.

Secret haar ogen sperde zich wijd open met het verhaal wat Deathpaw vertelde. "Realtie met een ShadowClan kater!" Huiverde ze. Secret keek even naar de andere kat en ging toen langzaam zitten. "Dat is gevaarlijk, Deathpaw. Als Bluestar erachter komt..." Secret ijsbeerde heen en weer. "Luister; ik zal het aan niemand door vertellen, dat zweer ik. Maar zweer dat je goed nadenkt met wat je doet. Voor je het weet loop je in gevaar." Secret herinnerde zich het gesprek over twee geliefden uit twee verschillende clans. Nu begreep ze waarom Deathpaw alles wou weten. Secret keek de andere kittypet aan. "Als ik jou was dan zou ik toch maar snel onze territorium verlaten; er zijn verschillende patrouilles hier in onze clan. En ze komen overal." Miauwde ze een beetje bits naar de andere kat. Ze had een beetje respect voor de kittypet omdat het familie van Deathpaw was; maar het was en bleef een indringer. "Deathpaw; als je nog afscheid wilt nemen van haar; dan kan dat; maar dan moet je wel opschieten." Zei Secretflower streng maar met medelijden. Ze zou het nooit aankunnen om familie te hebben die niet bij je in de clan zaten. En al helemaal niet degene waar jij in relatie mee bent in een andere clan. Het was ongelooflijk moedig van Deathpaw dat ze alles zo aankon. Maar Secret betwijfelde dat het zou lukken tussen haar en die ShadowClan kat. Ze liet Deathpaw & de kittypet afscheid nemen van mekaar en besnuffelde ondertussen de omgeving. Geen enkele patrouille in de buurt. Of rook ze dat nou goed of was dat... Één kat? Ja! Secret sprintte naar de twee toe. "Wegwezen; een kat komt hier naar toe. Nu!" Hijgde ze. De kat kwam dichterbij. "Ga!" De kittypet vluchtte zo snel als ie kon weg en nu waren enkel Deathpaw en Secret er nog. De kat kwam tevoorschijn. Het was dezelfde kater waar Secret altijd op patrouille mee moest. "Ik rook een onbekende geur. Zijn jullie daar ook naar op zoek?" Vroeg de kater. Secret en Deathpaw wisselde een blik. "Nee; ik rook helemaal niets. Ik denk dat je het fout hebt. Of er is iets mis met je neus; er was hier helemaal niemand." De kater keek onderzoekend. "Maar... Ruiken jullie dat dan niet? De verse geur van kittypet?" Vroeg hij. Secretflower schudde haar hoofd. "Ga naar de medicijnkat; er is iets mis met je neus." Zei ze. De kater draaide zich verstrooid om en trippelde weg. Nu ging Secret voor Deathpaw staan. "Leg eens uit; schat."

Deathpaw zuchtte en sprong naar Flower toe. Hoewel ze blij was, dolblij, dat Secret haar geheim voor zich hield vond ze het moeilijk om afscheid te nemen van Flower. Ze miste Tigerwing, en Flower nu ook. En bij beide katten kon ze niet zijn. Als het leven nou eens gemakkelijker was, als die grenzen er nou eens niet zaten dan zou iedereen in harmonie bij elkaar kunnen leven. Toen de geur van een krijger haar neus binnen schoot sprong Deathpaw verschrikt op, maar Secretflower was haar voor en joeg Flower snel weg. In stilte volgde haar mosgroene ogen het tafereel die zich afspeelde tussen de krijger en Secret. Toen hij eindelijk vertrok hoorde ze de witte poes naast haar niet echt, ze had zojuist haar hele jeugd weer herbeleeft in haar kop. Ook al haatte ze het in haar tweebeen nest, Flower en Mitch had ze nooit gehaat. Ze hield van hen, als zus. Ze ging zitten en keek naar haar voorpoten. Zo bleef ze een hele tijd zitten, tot ze uiteindelijk sprak. "Nooit gedacht dat me zo ... verstrooid kon voelen" Zei Deathpaw op een zachte fluistertoon. "Begrijp me niet verkeerd, ik verlang niet naar ShadowClan, noch mijn oude leventje. Maar die twee katten zijn speciaal voor mij, en ik mis ze nu echt wel... Ik ben loyaal, en zou nooit ergens anders willen zijn dan in het bos in ThunderClan territorium" Ze zweeg even en keek vol spijt. Ze was bang dat Secretflower haar op de vingers zou tikken dat ze zo iets dacht, bij veel katten stond een bekentenis gelijk aan een bekentenis van verraad aan je eigen Clan. Ze kneedde met haar voorpoten de grond en had plots geen honger meer, voelde geen sprankje blijheid, maar meer angst. "Secret, vind je mij een verrader?" Murmelde ze zachtjes, met een dikke stem van emotie.

Secretflower en Deathpaw staarden elkaar lang zonder iets te zeggen aan. "Nooit gedacht dat me zo ... verstrooid kon voelen." Secret zuchtte diep. Maar ze zei niets. "Begrijp me niet verkeerd, ik verlang niet naar ShadowClan, noch mijn oude leventje. Maar die twee katten zijn speciaal voor mij, en ik mis ze nu echt wel... Ik ben loyaal, en zou nooit ergens anders willen zijn dan in het bos in ThunderClan territorium." Miauwde Deathpaw. Secret ging weer zitten en zwiepte zenuwachtig met haar staart. "Dat zie ik, maar ik kan ook niet zeggen dat het erg veilig is wat je nu doet. Flower kan in gevaar lopen als ze hier vaker komt, ook als jij dit territorium eens verlaat en haar opzoekt." Vertelde Secret. "En hetzelfde verhaal bij die ShadowClan kater. Jullie kunnen ook ontdekt worden." Zei Secret. Secret was lang stil. Vogels floten hier en daar. Uiteindelijk verbrak Secret de stilte. "Maar wat je ook doet, ik zal altijd in je geloven en weten dat je het verstandigste doet." Knikte Secret en snorde. "Laten we onze prooi even gaan ophalen." Terwijl Deathpaw en zij lang elkaar over een pad trippelden, hoorde Secret Deathpaw's stem trillen. "Secret, vind je mij een verrader?" Vroeg Deathpaw opeens. Secretflower tuurde lang voor zich uit. "Waarom vraag je dat?" Vroeg Secret. "Ik vind je helemaal geen verrader. Ik vind het fantastisch wat je hebt gedaan, je hebt heel veel moed verzamelt om je verhaal aan mij te vertellen. Dat noemt ook loyaliteit, Deathpaw." Secret stopte even en glimlachte naar de leerling. "Het zou niet eerlijk zijn zo iemand een verrader te noemen." Secret realiseerde zich plots dat haar woorden heel wijs klonken. Ze was inderdaad niet zo maar een krijger van de ThunderClan. Ze was een medicijnkat geweest van de ShadowClan; maar dat wist niet. Dat verhaal vertrouwde ze zelfs Deathpaw nog niet toe. Dat kwam later misschien wel.

-Sorry, kort-

Deathpaw keek een hele tijd naar haar poten, ze hoorde Secretflower wel maar reageerde niet echt. Dit alles was een beetje te veel geworden voor haar sowieso al fragiele geest. Haar mosgroene ogen keken recht in de vriendelijke kijkers van Secretflower en ze wist meteen dat ze niets te vrezen had. Deze poes kon je je leven toe vertrouwen. Ze trippelde achter de poes aan toen ze prooi gingen halen, nog steeds wachtte ze gespannen op haar antwoord. Misschien was die vriendelijkheid niet echt? En vond ze haar stiekem toch een verader? Allerlei lugubere gedachten gonsde door haar kop heen, ze vond zichzelf slecht toen ze er aan dacht. Zo iets dacht je toch niet!? "Waarom vraag je dat?" Hoorde Deathpaw Secretflower miauwen. "Ik vind je helemaal geen verrader. Ik vind het fantastisch wat je hebt gedaan, je hebt heel veel moed verzamelt om je verhaal aan mij te vertellen. Dat noemt ook loyaliteit, Deathpaw." Toen ze stopte tintelde de poten van Deathpaw en glunderde ze. "Het zou niet eerlijk zijn zo iemand een verrader te noemen."Zachtjes piepte Deathpaw van emotie. ”Dankjewel, Secretflower” Ze greep een hele mond vol prooi en sleepte het met moeite allemaal mee. Ze zou Flower gaan opzoeken en haar alles vertellen over het Clanleven, maar vooral dat ze niet naar haar toe mocht komen. Zelfs al zou haar huis afbranden, ze mócht niet komen. Secretflower was te vertrouwen, maar ze twijfelde over de rest van de Clan. Fireheart was onthaald .. en een Deputy. Misschien was het niet zo erg om het te vertellen. Geruime tijd zwegen de poezen tot het kamp in zicht kwam. Deathpaw floot langs Secret heen en smeet haar prooi op de stapel. Trots dat ze zo veel gevangen had keek ze om zich heen of andere katten het wel zagen, slechts wat Elder keken haar verwondert aan. De rest van de Clan was druk in de weer. Deathpaw voelde plots een steek van afgunst toen ze de kersverse krijgers van de Clan het kamp in zag komen. Deathpaw zelf stierf er voor om ook krijger te kunnen zijn. Lichtelijk terneergeslagen sprintte ze weer naar buiten om meer prooi te gaan jagen, Secret zou haar vast zo meteen wel achterna komen.
Ze stopte boven aan het ravijn bij Vierboom. Haar mosgroene ogen staarde een tijdje naar beneden. Dit was de plaats waar ze Tigerwing had ontmoet, en waar ze haar eerste muis had gevangen toen ze buiten haar Tweebeen tuin was. Ze glimlachte flauwtjes bij de nostalgie. Toen er geritsel achter haar klonk, draaide ze haar kop om. Dit rook verkeerd, dit was zeker niet Secretflower. Een beetje stil bleef ze staan, met haar rugharen ter hemel en een dikke vacht. Ze liet een geschokte mrauw! van schrik horen toen een gigantische (redelijk grote) vogel omhoog vloog. Ze sprong er achteraan met haar nagels ontbloot maar het wilde niet baten want het dier streek neer op een hoge tak en verdween uit het zicht.

(Het was dus een fazant, Lol xD)