It is RAW!

Onderwerp: It is RAW! zo 7 apr 2019 - 20:07

Ugh, het voelde in het begin al niet goed. Hij had het ook gewoon niet moeten doen en zoals gebruikelijk was hij direct gestraft. Net op het moment dat hij zich mentaal weer wat beter ging voelen, zat zijn lichaam tegen. Hij had de jacht dan ook eerder afgekapt en had tegen zijn patrouille gezegd dat hij eventjes langs zou gaan bij Bloodpaw en Acefray, gewoon voor een kleine check up. Nu strompelde hij het kamp binnen, zijn staart angstig tegen zijn achterwerk geklemd. Zijn blauwe ogen stonden gepijnigd, terwijl zijn maag gevaarlijk rommelde. Gas vormde zich in zijn maag en voordat hij er iets tegen kon doen, prrtt. Nightspark's oren zakte in zijn nacht toen een windje ontschoot, al snel gevolgd door een tweede en derde. Zijn ogen keken angstig rond, hopend dat niemand er was. Snel schoot hij naar een hoek van het kamp, daar waar alle katten hun behoefte deden en verstopte zichzelf in een hoekje, hopend dat de winderigheid snel genoeg zou ophouden. Vervloekte, verrotte muis ook.

[&Open | Ganzenopdracht: Ai ai, boontje komt om zijn loontje... Nightspark heeft zich door zijn enorme honger niet in kunnen houden bij de vorige jachtpatrouille en heeft stiekem wat gegeten van een prooi... die eigenlijk al een beetje rot was.

Laat Nightspark met maagkrampen dealen middenin het kamp. Bonuspunten als een senior warrior, een elder of een high rank hem hoort.]

Onderwerp: Re: It is RAW! ma 8 apr 2019 - 7:49

Breezespring was zoals gewoonlijk eerst haar ronde aan het afmaken samen met een groep katten en zou dan aan de jacht beginnen. Haar blik viel echter op Nightspark die meldde dat hij vroeger naar het kamp zou gaan. Hij zag er niet echt goed uit en in zijn blik was pijn te zien, maar hij deed er vrij luchtig over en zei dat hij enkel langs Acefray en Bloodpaw ging voor een kleine check-up. Ze draaide haar kopje en keek vragend naar de leider van hun groepje. Deze bewoog kort met zijn oren, maar gaf toen aan dat ze toch maar even moest gaan kijken. Hun patrouille was immers redelijk ver gekomen en zou sowieso over een uur of twee weer terug richting het kamp gaan. Belovend dat ze zich weer direct bij hun zou voegen, rende Breezespring snel in de richting van het kamp. Ze hoefde echter niet heel hard op te schieten; ze zag Nightspark het kamp binnengaan en fronste toen ze zag hoe hij zijn staart hield. Ze ging achter hem aan en zag dat hij niet meer langs Acefray en Bloodpaw ging, maar direct naar het hoekje waar ze hun behoefte deden. Gevolgd door nog drie scheten. Breezespring klemde haar kaken op elkaar om te voorkomen dat ze begon te lachen en stapte pas naar de afgezonderde plaats toen ze zeker wist dat ze niet hardop ging lachen. Nightspark had er niet bepaald goed uitgezien en hij zou zich vast doodschamen als hij wist dat ze het had gehoord. Het was natuurlijk wel grappig om iemand veel ouder dan zij dit door te zien maken, maar ze zou het zelf ook niet zo grappig vinden als iemand ermee zou beginnen lachen. En dus hield ze een neutrale blik aan terwijl ze naar de het afgezonderde hoekje van het kamp liep waar hij zich momenteel bevond. “Nightspark,” sprak ze zachtjes. “Moet ik iemand voor je halen? Gaat het wel?”

~~ik ga stuk + sorry, ik kon het niet laten~~