Het gepraat in de grot werd langzaam geroezemoes en uiteindelijk vervangen door het stille gedrup van water terwijl ze achter de leider van de Tribe aanliep. Of nee wacht.. Day had verteld dat hij een healer heette. En zijn naam... De lange variant was haar al ontglipt, Skyteller heette hij. Zo ver kwam ze nog. Maar haar kop was vermoeid van de lange reis. Haar poten brandden en het liefste zou ze hier op de stenen in slaap vallen. Niet nu daarentegen. Ze moest zichzelf tot scherpte dwingen. Ergens wenste ze dat ze de muis had meegenomen die ze had gekregen, zich nu pas beseffend dat ze de gift troosteloos had achter gelaten. Wat ontzettend stom. Ongemakkelijk nam ze plaats en liet ze haar oog over de stenen wanden om zich heen glijden, vele rotsen hingen van het plafond en doemden op uit de grond. Zoiets had ze nog nooit gezien.. Uiteindelijk richtte ze haar blik op de healer, afwachtend.
Skyteller