Cloudgazing

Hij had zich al wat eerder afgezonderd van de patrouille, iets wat hem niet vreemd was. De anderen lieten hem dan ook zijn gang gaan, immers had hij zijn taak als Cave Guard volbracht. Hij spendeerde simpelweg graag wat tijd in zijn eentje aan wandelen, omdat het hem hielp zijn spieren te ontsnappen en zijn gedachtes op een rijtje te zetten. Soms probeerde hij nog wel eens te jagen, maar dat had weinig succes. Dus nam hij vrede met enkel korte wandelingen, die hem dan kris kras door het hele territorium heen stuurden. Zo ook nu hadden zijn poten hem naar de highland gebracht, met in zijn achterhoofd het plan om daar van het uitzicht te genieten. Alleen. Dat was echter niet aan hem weggelegd, want snel genoeg viel hem Thunder op, die met zijn rug op de grond zat te luieren. Hij fronste, maar wist dat het nu onbeleefd zou zijn om zich in stilte om te keren en weg te gaan. Daarom stapte hij toch naar de ander toe. “Goedemiddag, Thunder that breaks the silence,” sprak hij koeltjes en lichtelijk afstandelijk. ”Wat heeft de hemel vandaag te bieden?” vroeg hij hem, weisend op het feit dat hij zo naar de lucht aan het staren was. Lichtelijk gevaarlijk, met de dreiging van roofvogels, als je het hem vroeg.

Het scheen hem onbeleefd dat de kater niet eens de moeite nam om op te staan, zodat ze elkaar normaal aan konden kijken. Van een goede vriend had hij het getolereerd, alleen hij en Thunder waren nooit meer dan tribe genoten geweest. Al was dat ook niet de volledige waarheid; Coyote had altijd een bepaalde afkeer gevoeld tegenover de kater omdat hij volgend hem veels te laks was. Dit kwam voornamelijk voort uit jaloezie, want Thunder had hem altijd zo makkelijk in de omgang geleken. Ook met poezen, een gebied waar Coyote juist wat roestig op was. "Goededag, Coyote that stole the fire." Ah, op z'n minst sprak de ander hem aan bij zijn volledige naam. Coyote knikte enkel beleefd terug. "Het gebruikelijke eigenlijk.." de ander keek schijnbaar dromerig naar de lucht. "Je hebt de zon en een stel wolken.."Ook Coyote keek even op, maar voor hem was het enkel een blauw vlak met wat grauwe wolken. Hij was niet echt fantasierijk aangelegd en vond het onzin dat Thunder tijd besteedde door te kijken naar iets dat er toch altijd was. "Niet anders dan ieder andere dag," hoewel hij neutraal probeerde over te komen, was zijn stem wat koud. Misschien zelfs een tikkeltje veroordelend. "Zou de tribe of Endless Hunting ook signalen geven via de lucht?" hij trok kort met zijn oor. "Mogelijk. Alleen Skyteller zal het weten, wat voor nut heeft het om jezelf dergelijke dingen af te vragen?" geen, als je het hem vroeg. You go Coyote, een echte mood killer.