{Bloodpaw} Words & Numbers, Sounds & Silence

Met lichtelijke paniek in zijn ogen stapte de medicine cat apprentice de med cat den binnen met Pepperkit tussen zijn kaken geklemd. Ze stond stijf van angst en Bloopaw had de kitten geprobeerd te kalmeren in het kamp waar ze zonet nog een klap gekregen had van Seagull. De drukte en de kwade sfeer die heerste in het kamp bracht enkel de kitten nog meer in de stress waardoor hij boos de clan had toegesproken. Nu, na zijn zegje, verdween hij snel de med cat den weer in met de kitten. Daar legde hij haar in zijn beschutte nest zodat het meeste geluid van buitenaf gedempt werd. Snel krulde hij zich om Pepperkit toen hij haar zachtjes neergelegd had en probeerde in zijn hersens een plan te vinden hoe hij dit in starclan’s naam moest oplossen. Acefray had hem nog niks geleerd over paniekerige, standbeeld kittens die er uitzagen alsof ze oog in oog met een Dark forest kat stonden. “Rustig maar Pepertje.” Suste hij kalmpjes tegen de kit terwijl haar beschermend vasthield in zijn dikke, zwart met rood bevlekte, maine coon vacht. “Er kan niks meer met je gebeuren hier. Je bent veilig, hier met mij.. word maar weer rustig want ik zal je beschermen. Tegen iedereen.”” Bloodpaw keek om zich heen. Er moest toch iets zijn wat kon helpen? Plantjes? Bloemen? Pitjes? Iets wat hielp voor zulk soort dingen? Oh waarom was dit zo lastig zonder Acefray! De tom wou de kit ook niet iets geven zonder dat hij er honderd procent zeker was dat het kon, dus besloot hij maar om Pepper rustig over haar kopje te likken. Op een rustige, liefdevolle manier. Hopelijk zou dat genoeg werken totdat Acefray kwam..

Bloodpaw krulde zich om de bange kit heen en keek met bezorgde ogen rond. Zijn hersens kraakte, wat moest hij doen? Acefray was er nog steeds niet en Pepperkit stond nog steeds stijf van de angst. Hij had haar wond op haar wang al wel ingepakt met zijn goedje en wat spinrag, net als haar oor maar dat was het ook wel. Hij kon voor de rest niks anders doen. Hij twijfelde om een papaverzaadje te pakken omdat dit hielp om katten te kalmeren maar omdat de kitten nog zo jong was durfde hij het niet te doen. Bloodpaw besloot dus om zijn warme lichaam in actie te zetten. Hij had Pepperkit in zijn warme dikke maine coon vacht verstopt en begon haar kopje zachtjes te likken. Liefkozend en beschermend, zoals een moederkat zou doen. Hopelijk zou dit werken.. en ja hoor. Na een paar hartslagen veder ontspande de wit met rood gesierde she-catje maar begon ze wel hard te snikken. Sussend drukte hij zijn neus in haar nek en wikkelde zijn staart om der heen toen ze haar kopje in zijn pels drukte. Hij hoopte dat de kit zich op deze manier veilig voelde. “Er was eens een kleine kitten.” Begon hij zachtjes te spreken. “Het was een hele mooie poesje met een witte vacht als sneeuw en rossige vlekjes als de ondergaande zon.” Bloodpaw wiebelde met zijn snorharen. “Haar naam was.. Chillikit! En ze was geboren in Shadowclan. Ze was heel lief en hield van spelletjes. Soms kwam ze wel eens in de medicine cat den om daar te spelen met de grote zwarte apprentice genaamd.. uh, Redpaw! Weetje waarom ze de zwarte kater Redpaw hadden genoemd?” Vroeg hij aan Pepperkit. Hij vertelde dit verhaaltje zodat ze haar gedachtes op iets anders te richten, als een soort afleiding van wat er net allemaal gebeurd was.

Zijn idee werkte en opgelucht liet hij een onhoorbare zucht klinken. Pepperkit leek wat uit haar bange schild te komen en luisterde naar zijn verhaaltje dat geïnspireerd was op haar en hem. Ze trilde niet meer maar haar oogjes waren nog zwaar betraand. Even moest hij slikken, wat een zielig gezicht.. Hij moest er zelf bijna om huilen. Bloodpaw ging veder met zijn verzonnen verhaaltje en vroeg uiteindelijk waarom de zwarte kater Redpaw heette. Pepperkit schudde haar kopje. "Nee.. Ikke weet dat niet.." Mompelde de jonge she-cat. De medicine cat apprentice glimlachte. "Nou" Begon hij. "Redpaw leek misschien wel bijna volledig zwart maar hij had een klein rood vlekje precies op het puntje van zijn staart. Grappig eh?" Vertelde de tom de reden waarom Redpaw nou Redpaw heette. "Zijn ouders besloten om hem te vernoemen naar het bijzondere vlekje." De tom ging voorzichtig liggen toen hij aan het praten was maar hield Pepperkit nog wel tegen hem aangedrukt. "Chilikit en Redpaw werden goeie vriendjes ondanks dat ze een paar moons verschil hadden in hun leeftijd. Op een dag werd Chilikit dus Chilipaw en gingen ze samen leuke avonturen beleven buiten het kamp!" Mauwde Bloodpaw. "Weet jij al wat je als eerste wil gaan doen wanneer je het kamp uit mag?" Vroeg hij, zo te werk gaan met zijn verhaaltje dat Pepperkit's haar gedachtes op leuke dingen ging focussen.

Net zoals rood als hem werd er gevraagd. Bloodpaw schudde zijn kop. "Nee, alleen een puntje van zijn staart. De rest van zijn vacht was helemaal zwart." Legde hij nogmaals uit aan de kitten die nog na hikte van haar huilbui. Hij vond het zo zielig. Hij hoopte dat Tallstar de tom die dit veroorzaakt had hem al een zware straf opgelegd had terwijl hij hier zat met de gewonde kitten. En zo niet dan zou hij er persoonlijk voor zorgen dat Seagull ook een klauw op zijn wang kreeg. Pepperkit gaf ondertussen antwoord op zijn vraag van wat ze als eerste zou doen als ze het kamp uit mocht. Haar antwoord liet hem even stil. Had de kitten nog niet door dat haar moeder.. nooit meer zou terugkeren? Had Tallstar haar nog niet uitgelegd wat Starclan was? Dat haar moeder daar was en niet meer in Windclan? Bloodpaw schraapte zijn keel. "Dat is een heel goed idee." Mauwde hij met een waterig glimlachje. Het was niet zijn taak om de kitten uit te leggen dat haar moeder nooit meer zou terugkomen..

Zijn plan deed zijn werk want kleine Pepperkit begon zachtjes te snorren, haar neusje begroef zich in zijn dikke warme pels en met gesloten ogen bleef hij eventjes stil. Gewoon de rust en kalmte die hij had liet overstromen van zichzelf naar de kit. "Dan kan ik mama vertellen over jou, en Acefray, en papa.." Oh? Bloodpaw keek naar de she-catje en glimlachte. “Echt waar?” Vroeg hij met snorrend. “En wat ga je zeggen dan? Dat ik heel lief ben? En cool?” Grapte hij met twinkel oogjes en een brede grijns. Hoewel hij hier blij klonk brak hij zachtjes van binnen, als Pepper hem maar niet ging haatte als ze er ooit achter zou komen dat haar mama er niet meer was..

De tom vroeg wat Pepperkit zou vertellen over hem aan haar moeder en ze mauwde dat ze zou zeggen dat hij een lieve soort van broer was. Een grote broer? Zijn glimlach groeide breed op zijn snuit en de tom begon te snorren. “Je bent een schatje Pepper.” Mauwde hij met een neusje tegen haar oor aan, “Dan ben jij mijn kleine zusje, en ik zal je altijd beschermen.” Sprak hij, ook tegen zijn eigen clangenoten zoals Seagull. Als hij de tom ooit alleen tegenkwam.. dan kon hij beter wensen dat hij nooit geboren was. Bloodpaw krulde zich in de nest met Pepperkit weer warm in zijn buikvacht. Zachtjes begon hij haar wangen droog te likken, de vacht onder haar ogen was warrig door tranen. Arme kind.

Sinds dat Pepperkit hier in Shadowclan gekomen was en ze beide elke keer met elkaar in contact kwamen eindigde het met een knuffelsessie en een wasbeurt. De tom vond dat helemaal niet erg en zo te zien kleine Pepper ook niet. De kitten kroop veder in zijn zwart met rood gevlekte pels terwijl ze zachtjes spinde. Bloodpaw ging door met zijn ritmische en zachte likken te geven over haar vachtje heen om het weer schoon en netjes te krijgen. Het hielp om de she-cat af te leidde en moe te maken. Gelukkig hoorde hij haar niet klagen om de pijn aan haar wang of oor. Misschien had ze een grote pijngrens en zou ze niet klagen of misschien zou ze vannacht erge last krijgen en huilen. Wie wist, maar dat mocht Acefray dan gaan oplossen. Zijn mentor leek elke keer de stomme taken op hem af te schuiven dus mocht hij als payback de nachtdiensten draaien hehe. Al vond hij Pepper helpen niet stom, hij zou altijd klaar staan voor kitten wanneer nodig was maar hij vond het wel stom om haar zo te zien, helemaal bang en verdrietig. Dat deed zijn kleine hartje niet goed.

-Topicje uit(?)