Ingonyama nengw' enamabala

A lion and a leopard come to this open place
Een zacht zonnetje verwarmde haar zandkleurige vacht terwijl ze zich neerzette op de sunningrocks. Ze kwam graag op deze plaats, deels vanwege het prachtige uitzicht over de rivier en deels omdat dit het enige gedeelte van het territorium was waar ze in deze koude periodes goed verwarmd kon worden door het kleine beetje aan zon wat door de bewolkte lucht wist te dringen. Sandflower gaapte een keer en sloot haar ogen voor een moment. Ze focuste zich op de bruisende rivier, maar hield haar oren gespitst om eventueel gevaar aan te horen komen. Op dit moment voelde ze zich net een koningin op haar rots.

[Clovergaze]

Het was net iets zonniger dan het laatst was geweest. Starclan zond goede vibes uit en dat was positief. Ze hadden een machtige, belangrijke leider moeten verliezen en dat deed pijn. Het gemis zou nog wel even duren. Silverstar had zijn apprentice-naam gegeven en zijn warrior-naam. Clovergaze hield zijn nadenkende pas in. Een zandkleurige poes lag met geheven kop op the Sunningrocks. Haar vacht leek van ver net op zijde. Het zat niet in de war. Ze leek een koningin ter rijk, maar ook heel eenzaam. Daarom veranderde hij zijn pas en liep hij op haar af. "Hey Sandflower!", mauwde hij, voordat ze misschien schrok van hem.

De zandkleurige kattin keek op toen ze haar naam plotseling hoorde. Ze herkende de stem van haar mede warrior, Clovergaze. Sandflower draaide haar kop bij, in de richting van waar zijn stem gekomen was. Eerst was enkel haar goede oog zichtbaar, maar al snel was ook de slechte voor hem te zien. Er waren genoeg katten die schrokken bij het aanzicht van haar oog. En toch zou ze het niet anders willen. Ze had het immers opgelopen bij het redden van een kitten van haar zusje. Het was het waard geweest, voor familie. Een kleine glimlach speelde rond haar lippen toen de kater haar naderde. "Hé, Clovergaze," begroette ze de kater terwijl ze op haar rots bleef liggen.

Sandflower draaide haar kop en haar kapotte oog werd zichtbaar. Hij lette er eigenlijk niet meer op. Ze waren clanmates en zagen elkaar dag in dag uit. De brede kater stapte naast haar en liet zich zakken. Meteen werd zijn buik verwarmd. Hij sloot genietend zijn ogen. Een snorrend geluid kwam uit zijn borstkas. Hij knipperde genietend en strekte zich al gapend uit. Pfoe! Dat had hij nodig op de koude winterdagen. "Amai, de elders zouden hier eigenlijk elke keer moeten zitten." Dag alle pijntjes en artrose.

Geamuseerd keek ze toe hoe Clovergaze zich naast haar op de rots liet zakken. Zodra hij gaapte voelde ze de neiging om hem na te doen en gaapte ook, niet iets wat ze in de hand had. Sandflower grinnikte kort en schudde haar kopje. "Je praat bijna alsof je zelf ook tot de elders behoord," grapte ze terwijl ze hem kort bekeek. Ondanks dat ze elkaar allang kende, deed hij haar denken aan een specifiek iemand anders. Ach ja, er waren vast ook katten die op haar leken. Al was de kans iets minder waarschijnlijk door haar oog. Sandflower legde haar kop op haar pootjes en keek met haar goede oog naar de kater. "Nog iets gedaan vandaag?" vroeg ze hem vervolgens om het gesprek gaande te houden.

Hij grinnikte en gaf haar een vriendschappelijke duw. Er werd toch altijd gespot met zijn luiheid. Ze legde haar kop op haar poten alsof er niets gebeurd was. Zijn groene blik dwaalde af naar de rivier. Het bruiste, maar onder een dik pak ijs. Het zou waarschijnlijk onmogelijk zijn om te jagen, hoewel hij hier en daar nieuw vastgevroren gaten zag. Wat betekende dat Riverclan hun leven riskeerde voor voedsel. Dat was niet goed. Subiet namen ze weer de rotsen over waar ze zo zalig konden zonnebaden. Clovergaze keek opzij bij haar vraag. "Ik ben mee geweest met de ochtendpatrouille, maar we hebben geen prooi gevonden, noch tekens van vijandige katten." Hij merkte nu pas op dat haar borstkas-haren veel korter waren dan de rugharen. Afgeleid knipperde hij met zijn ogen om weer bij het gesprek te komen. "Eh ja, ik ga subiet nog een poging wagen, zin om mee te gaan?"

Sandflower grijnsde toen hij haar een speels duwtje gaf, waarna haar kop al snel op haar voorpoten kwam te liggen, een van haar meest geliefde houdingen om in te liggen. Bij haar vraag draaide hij zijn kop naar haar toe. Blijkbaar had hij de ochtendpatrouille gelopen. "Geen vijandige katten en geen prooi," herhaalde ze zijn woorden. Zowel goed als slecht nieuws, dus. Bedenkelijk keek de kattin voor zich uit, zodra hij weer begon te spreken had hij de volledige aandacht terug. Meteen knikte ze. "Dat klinkt als een goed idee. De Queens en Elders moeten gevoed worden." Ze konden hier natuurlijk niet de hele dag blijven liggen zonnebaden, maar voor nu kon het nog wel eventjes. "Misschien hebben we met z'n twee meer succes, als we stil zijn en goed op de wind letten." Ze zouden nog wel een enkele prooi kunnen verassen als ze het goed aanpakten.

Hij moest glimlachen door haar enthousiasme en toewijding aan de clan. Even enthousiast knikte hij terug. "Ja super idee Sand! Al blijf ik nu nog even liggen," miauwde hij met een knipoog. Nee hij had even zin om een oude elder te spelen die genoot van de zon en van leuk gezelschap. Clovergaze legde nu ook zijn kop op zijn poten. De laatste keer dat hij hier was met gezelschap was die bang van haar en ook Redpetal was erg negatief tegenover hem. Hij wist dat het door Branchtrove kwam. Het was toeval dat ze op elkaar leken, maar dat vond hij niet zo fijn. Zijn ogen flitsten naar de zandkleurige poes. "Hoe gaat het met je kits? Zijn die niet al bijna warrior?"

Hij meldde haar dat hij nog even zou blijven liggen. "Heel eventjes dan, opa," plaagde ze hem op een speelse manier. Heel eventjes kon nog wel, maar daarna moest er toch echt voedsel gevangen worden voor de clan. Ze wilde niet dat haar kinderen te kort kwamen omdat er niet genoeg voedsel was voor degene die als eerst kwamen. Daarbij, ze wilde ook zeker Redpetal niets te kort schieten. Die werkte al zo hard in de nursery. Er verscheen een glimlach rond haar lippen toen hij over haar kittens begon.. die eigenlijk allang geen kittens meer waren. "Goed, ja. Ze worden de volgende ceremonie warriors, als ik het goed heb." Gosh, wat ging de tijd toch snel.

Bij zijn vraag werd ze helemaal warm, of dat leek toch zo. Moederliefde was iets heel sterk, dat wist hij. Hij zag het in alle moeders en hoorde het ook in de verhalen over zijn moeder. Clovergaze knikte. "Ja Boarpaw heeft het heel goed gedaan, ik had Silverstar er al over aangesproken om zijn final assassement af te leggen, maar ik moet nog eens checken bij Thornface." Hij was erg trots op zijn rode apprentice. Het jonkie was gegroeid in een gespierde sterke kater. Daarbij deelde ze iets speciaals. Clover werd vergeleken met zijn vader en Boar werd erdoor op neergekeken. Hij nam het dan ook op voor hem. Hun band was daardoor erg hecht. Spijtig dat hij maar een matige klimmer was en niet echt zijn liefde deelde. Een glimlach was ondertussen ontstaan op zijn gezicht. "De tijd gaat erg snel wauw," begon hij dromerig, waarna hij zich weer op Sandflower richtte. "En is het eigenlijk opgelost met Redpetal? Ik heb haar onlangs nog gesproken en ze leek wat positiever." Hij was jong geweest, 13 moons om precies te zijn toen het kleine ding geboren werd en toen de grote ruzie was ontstaan. Het was heftig geweest.

Sandflower voelde hoe ze straalde toen de kater haar vertelde dat haar zoon binnenkort zijn final assassement af mocht leggen. "Houd me op de hoogte," stelde ze toen. Ze was benieuwd wat Thornface zou zeggen. Immers had Boarpaw niet het makkelijkste leven achter de rug. Haar nest was te vroeg geboren tijdens de journey en ze hadden er allemaal iets aan overgehouden, toch leek het nu zover te komen dat ze allemaal warrior konden worden. Net zoals zijzelf met een imperfectie. Ze waren het levende bewijs dat dat allemaal niets uitmaakte. Sandflower knikte instemmend. "Ik kan me de dag nog herinneren dat ze ter wereld kwamen, op de eagle's peak in de bergen." Wat een drama hadden ze veroorzaakt. Toch had ze het nooit anders gewild. "Ik heb haar niet veel meer gesproken, maar ik denk dat de tijd alle wonden op den duur heelt." Ze moest haar nog maar eens opzoeken binnenkort.

Hij gaf haar een glimlach. Natuurlijk zou hij haar op de hoogte houden. Dat had hij in het verleden niet gedaan en nu zag hij pas het nut ervan in. Ze glunderde helemaal. Clovergaze luisterde verder en ging ondertussen op zijn zij liggen. Hij kon niet lang in dezelfde houding liggen. Zijn poten waren naar haar gericht en voor een of andere onbekende kattenreden strekte hij zijn teentjes om haar juist aan te raken. Ze leek na haar zin even in gedachten verzonken te zijn, waarop hij knikte. "Dat is mooi gesproken en helemaal waar. Over Nazca wordt ook veel minder gesproken, gelukkig. Het ergste is voorbij denk ik." Hij gaf er een knipoog achteraan en draaide zich weer om. Nu met de intentie om recht te staan. De jonge kater moest een kreun onderdrukken en schudde zich uit toen hij helemaal recht stond. "Het is tijd, de wijze elder heeft gesproken."

De zandkleurige kattin voelde de lichte aanraking van zijn pootjes en keek voor een kort moment naar beneden, maar al snel had hij haar aandacht weer gevangen. Ze knikte een beetje op zijn woorden, waarna het nu haar beurt was om in gedachten verzonken te raken. "Branchtrove," verbeterde ze hem, zonder er eigenlijk erg in te hebben, "ik zal hem nooit zien als een Nazca." Voor haar zou hij altijd Branchtrove blijven. De knipoog werkte niet echt meer en de kattin keek bedenkelijk weg. Een lichte grijns speelde rond haar lippen en ze stond ook op, om vervolgens haar vacht uit te schudden en zich uit te strekken.

Ze leek afgeleid. Oh oh hij had weer wat aangekaart hoor. Even weifelend deed hij een paar stappen van de steen af. Een koud briesje kwam van achter hen. Ze zouden tegen de wind moeten in jagen, wat het donders slecht maakte. Tricky, maar hij hield er wel van. Clovergaze liet zijn groene ogen dwalen over de kattin. "Je hebt gelijk, Branchtrove klinkt meer vertrouwd..." Hij had het gevoel alsof hij de kater beter had gekend, terwijl hij er eigenlijk nooit écht contact had gehad. Wel eens een praatje, zoals clangenoten doen, maar Clover was nogal een lone-wolf. Hoe sociaal hij er ook uitzag.

Onderwerp: Re: Ingonyama nengw' enamabala