Rushing Water [Dovefeather]

In het verleden had hij wellicht niet zoals zijn moeder als Apprentice bij de Fourtrees gestaan. Hij was nog maar een jonge kitten geweest toen de vier Clan op reis waren gegaan; waardoor hij was opgegroeid met de andere Clans aan zijn zijde; dat terwijl er in zijn jonge leventje heel veel drama had afgespeeld. Zijn vader was niet trouw geweest aan zijn moeder Redpetal, waardoor haar hart was gebroken door Branchtrove's gedrag. Niet alleen dat maar ook een van zijn zussen had de tocht niet mogen overleven en zou voor altijd Bunnykit heten. Met zijn bruin gestreepte vacht, zag hij er net zoals zijn moeder knap en sierlijk uit. Al was hij dan niet roodkleurig, zijn patroon en bouw mocht dan wel meer naar haar kant neigen maar zijn kleur was van zijn vader afkomstig die ook bij de zussen van zijn moeder kittens had verwekt. Het leven was hard, waardoor de kater vastbesloten was die van hem niet nog moeilijker te maken. In plaats daarvan probeerde hij in alle rust en vrede zijn taken zo goed mogelijk uit te voeren en zijn moeder trots te maken op zijn doen en laten. Immers had hij haar nodig, meer dan hij ooit toe zou willen geven. Ook al wist hij zelf ook wel dat zijn moeder er niet altijd voor hem kon zijn. Het zachte briesje blies door zijn korte vacht heen terwijl hij zijn neus ietwat ophaalde, een bekende geur bereikte zijn neusgaten; bekend als in, een geur van een van de vier Clans. Riverclan; alert schoot zijn sierlijke kop omhoog waarna hij de betreffende Riverclanner aan keek. "Hallo," Sprak hij vriendelijk, op een warme toon die een soort rust en vrede met zich mee droeg.

Het leek erop dat de ander, een Riverclan kattin hem nog niet direct had opgemerkt. De Fourtrees waren een plek waar de vier Clans samenkwamen. Hij was als kitten opgegroeid tussen Riverclan, Windclan en Shadowclan katten. Dat betekende dan ook dat hij de regels wellicht anders zag en de spanningen tussen de vier Clans niet geheel begreep. Natuurlijk was hij als Warrior op de Code gericht maar vechtten met andere Clans wilde hij het liefste beperken. Al met al wilde hij vooral zijn moeder in bescherming nemen. Zeker nu ze definitief een Queen was geworden en voor de toekomst van de Clan zorgde. Beleefd knikte de calico naar de bruine kater voordat ze glimlachte. "Goedemiddag," Klonk er even vriendelijk terug waardoor de kater haar op een ontspannen manier in zich opnam. "Ik had niet verwacht dat een ander zich hier zou bevinden. De meeste katten lijken de andere Clans te mijdden." Sprak hij op een zachte toon. "Ik stoor niet hoop ik?" Vroeg de kattin waardoor hij glimlachend zijn kop schudde. Een vriendelijke kattin zou hem nooit kunnen storen. Hij was niet uit op een relatie of het krijgen van een familie. Echter een goede band smeden met andere katten en een vriendschap en wellicht wat onschuldig geflirt was wel iets waar hij zich in kon vinden.

Het was nog lang niet zo'n vervelende Riverclanner. De kater wist dondergoed dat de meeste katten niet hier vriendelijk bijeen kwamen af gezien van de Gathering die elke Moon gehouden werd. Natuurlijk hadden de Clans in zijn jeugd elkaar gesteund, het was dan ook noodzaak geweest. Immers was er zoveel gebeurd in en rondom Thunderclan en de andere drie Clans dat ze op pad waren gestuurd naar de Tribe. Het was natuurlijk wennen geweest om weer terug te komen waarna iedereen weer vijandelijk deed tegenover elkaar. Het koste zoveel energie, aan de andere kant had hij niet bepaald veel vrienden gemaakt in de andere drie Clans en zich vooral bezig gehouden met zijn eigen familie, die al dramatisch genoeg in elkaar stak. Zijn moeder Redpetal was gebroken geweest door de liefde, en haar liefdevolle hart was in duizend stukjes uiteen gevallen. Iets dat de kater zijn vader nooit had vergeven, dat was dan ook de reden waarom hij zich niet echt bezig hield met een serieuze relatie in zijn Clan. Strak zou hij het net zo erg verpesten als zijn vader, dat kon hij een knappe en liefdevolle kat niet aandoen. Daarnaast had niemand echt zijn oog gevonden, al kon hij af en toe wel even flirten. Op die manier viel het niet al te veel op, immers had hij de leeftijd bereikt waarop zijn ouders hem hadden gekregen samen met zijn twee zussen. Voorzichtig sprak hij de knappe Riverclan kattin aan, die duidelijk net zoals hem de rust van haar eigen gedachten had opgezocht. De donkere kattin schuifelde even met haar poten, toen hij sprak over de manier waarop de Clans met elkaar om gingen. Ze probeerden elkaar te mijden en niet tot last te zijn. Zich houdende aan de Warrior Code, waardoor ze meestal redelijk naast elkaar konden leven. Als de nood hoog lag kwamen ze elkaar te hulp, maar soms in strenge Leafbares lag de druk zo hoog op de Warriors, dat de spanning hoog opliepen en er gevochten werd. Zodat de kittens en Queens gevoed konden worden. Riverclan en Thunderclan stonden om dit soort spanningen bekend, ook al had hij deze tijdens Leafbare niet waargenomen. "Ik kan me niet herinneren dat er ooit een tijd geweest was dat de clans elkaar niet vermijden." Mauwde de iets oudere kattin met een zwak glimlachje waarop hij langzaam knikte. Zelfs toen ze bij elkaar woonden leken ze op gesplitst in vier groepen. Al leken sommige katten nog steeds vredelievend te zijn naar elkaar. "Maar want onbeleefd van me- ik kan je naam niet meer herinneren van de gatherings.. hoe mag ik je ook alweer noemen, Thunderclanner?" Klonk er terwijl de kater in gedachten verzonken naar het verleden terug dacht, het verleden dat vele harten had beïnvloed. Daarnaast maakte hij zich zoals altijd zorgen om zijn moeder. Hoopte dat ze ooit de rust en liefde weer kon vinden, want als een kattin dit verdiende was dat zijn moeder wel. De stem was nog warm, terwijl ze hem ietwat uitdagend toesprak. De kater drukte zijn borst vooruit voordat hij voorzichtig sprak, zijn stem kalm maar de ondertoon sprak van lichte humor. "Cedartree, en ik kom ook niet echt op Gatherings, wellicht dat we elkaar als jonge katten ontmoet hebben in de bergen." Sprak hij lachend. Al hadden de bergen ook veel problemen met zich meegebracht, waaronder de dood van zijn zus Bunnykit.

Het was geen wonder dat ze elkaar nooit eerder gesproken hadden. Immers waren ze beide jong geweest en had de kater zich nooit echt gefocust op de andere Clans. Er was voldoende aan de poot geweest in zijn eigen familie en Thunderclan waardoor hij geen avonturen buiten de Clan had opgezocht. Ook had hij geen behoefte aan de Gathering, er was weinig waarover hij wilde en kon spreken. Hij was niet egoïstisch ingesteld, hij hoopte dat het goed ging met de andere Clans maar zou Thunderclan toch altijd voorop stellen. Hen steunen zoals een Warrior dat moest doen. Toch was hij zachtaardig ingesteld en wilde hij niet gemeen gevonden worden. Zijn trots en kracht en zelfvertrouwen hingen af van andere katten. Als ze hem beloonden met complimenten dan zou hij een andere rol aannemen. Dat was zijn zwakte, hij wilde anderen het graag naar de zin maken. De knappe Riverclanner glimlachte zodra hij zich voorstelde. "Ik stel dan voor om wat vaker naar de gatherings te komen, Cedartree. Misschien kruizen onze paden dan wat vaker." Mauwde de calico wardoor hij met een kleine glimlach knikte. Als hij haar tegenkwam had hij de tijd en ruimte om in vrede te spreken. Niet dat hij geheimen van de Clan vrij zou geven maar hij kon het vaak wel vinden met anderen die geen zicht hadden op ruzie en zich konden vinden in vrede. Hij wist hoe ernstig ruzie kon zijn, hij was zijn vader niet vergeten. Van de kittens van zijn moeder leek hij het meeste op hem, wat ervoor zorgde dat hij altijd bang was net zoals hem te worden. De ander had een zoete, lieve stem. Een goed karakter, een kattin waarmee hij het had kunnen vinden als ze in zijn Clan gezeten had. Zonder twijfel. "Ik ben Dovefeather mocht je net als mij een slecht geheugen hebben. Al denk ik dat we elkaar niet echt hebben kunnen ontmoeten in de bergen, ik was vooral op de achtergrond.. door alle verliezen." Mauwde ze wat treuriger waardoor hij moeizaam slikte en langzaam knikte. "Mijn zusje is tijdens de reis overleden en mijn vader verdwenen. Ik heb mij niet bezig gehouden met andere dingen dan mijn moeder en zus." Mauwde hij zacht. Toen de waarheid naar boven kwam, was zijn wereld veranderd.

Het zag erna uit dat hij niet de enige was die een paar geliefden had verloren. Al kon hij wel met zekerheid zeggen dat hij zijn vader niet echt miste, natuurlijk had hij als enige mannelijke kat in zijn gezin het af en toe wel pittig. Immers was er niemand om naar op te kijken, behalve zijn lieftallige moeder dan. Echter had ze het net als hij druk genoeg met haar leven. Ze zorgde voor de kittens, of was oppas voor enkele van hen, terwijl hij zijn focus op het vinden van voedsel voor de clan legde. In de hoop dat iemand trots op hem zou kunnen zijn, zou zijn vader trots zijn net zoals zijn moeder? Hij wist het niet, ergens wilde hij dat hij de grote kater trots zou kunnen maken met zijn leven maar aan de andere kant was hij blij dat de kater niet meer tot hun Clan behoorde want echt aardig naar zijn moeder was hij niet geweest. Hij herinnerde het gebroken hart van de rode kattin als geen ander. Hij mocht jong zijn, maar zo iets vergat een kat niet snel. Meelevend en troostend keek de ander hem aan, maar hij toonde geen verdriet, zijn ogen stonden kalm en helder. Alsof het hem niets deed, echte katers huilden niet. "Het spijt me van je verlies..- Hoe oud was je toen je je zusje verloor?" Vroeg de kattin voorzichtig en zachtjes. De kater haalde zijn schouders lichtjes op. "Bunnykit, ze was een kitten net als ons. Mijn tweede zus." Mauwde hij zacht, hij wist dat zijn moeder het verlies ook zwaar gevoeld had. Hoe zijn familie uit elkaar was gevallen nadat zijn vader kittens had gekregen met de zussen van zijn moeder, vertelde hij haar niet. Het was iets waar hij niet langer over na wilde denken. Even viel de kater stil terwijl zijn vriendelijke, warme blik op de ander gericht bleef. "Ik herinner niet zoveel meer van haar, maar mijn moeder was behoorlijk verslagen na haar overlijden, hoe mijn vader erna was weet ik niet. Immers heb ik weinig met hem te maken gehad." Weinig op een manier die hij wilde herinneren maar dat zei hij er niet bij.

Het was best lastig de ander wat te vertellen over zijn familie, veel hield hij dan ook het liefste achter. Er waren vast niet veel gezinnen waarbij de neven en nichten ook meteen halfbroers en halfzussen waren, waarvan het grootste deel niet eens echt welkom was geweest in de familie. Hij had niet zoveel te maken gehad met hen, immers bleef hij trouw aan zijn moeder Redpetal en had hij de pijn in haar ogen gezien. Er was een lange tijd overheen gegaan voordat hij haar weer wat gelukkiger had gezien. Het was best lastig, familie. Waardoor hij zeer zeker wist dat hij zelf geen kittens moest krijgen. Dat kon immers nogal een probleem worden, hij was geen vader materiaal, kon niet nog meer geliefden verliezen en wist niet eens hoe hij een papa voor een kit moest zijn. Of hij dat wel kon zijn, of dat hij net zoals zijn vader zich zonder te bedenken om zou draaien naar het nieuwste liefje. De Riverclanner kwam naar hem toe gestapt en drukte even troostend een neusje in zijn nek, waardoor er een zacht, dankbare glimlach op zijn gezicht doorbrak ook al had hij die niet verwacht. Katers behoorde sterk te zijn, geen emotie te tonen om iets dat al lang en breed voorbij was. Ze knikte zachtjes toen hij uitlegde dat hij haar nooit echt gekend had, waarna ze weer plaats nam en sierlijk haar staart weer om haar pootjes heen sloeg. Cedartree keek haar bedenkelijk aan in de stilte die volgde. "Maar op naar positievere onderwerpen?" Vroeg hij onhandig, met dezelfde zware, warme stem.