{Waspsting} My beating heart

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit had er wat moeite mee om te socializen met de andere katten van de clan sinds Seagull haar had geslagen. Ze was wat meer teruggetrokken geraakt en bleef meer in de nursery en in de medicine cat den hangen. Tochtjes tussen deze twee dens waren vlug gedaan en in een lichte sprint. Zo ook vandaag. Ze was bij Burninglove langs geweest, want ze bleef toch een soort van mama, om vervolgens weer Bloodpaw en Acefray en hopelijk papa te bezoeken. De kitten keek eventjes om zich heen terwijl ze haar kop door de ingang van de nursery uitliep, om kwade koppen te vermijden, om vervolgens een sprintje te trekken naar de medicine cat den. Ze was echter zo druk bezig met om zich heen kijken, dat ze niet voor zich had gekeken. De kitten botste dan ook tegen een pluizig gestalte op. Pepperkit haar pels stond meteen alle kanten op en de kitten drukte zich wat verontschuldigend tegen de grond. "S-sorry," miauwde ze, waarna ze Waspsting pas herkende.

{Eerste post voor Waspsting}}

_{Met een zuchtje liet Wasp haar tong over haar vacht gaan. Ze was vanmorgen in de marshlands geweest en had nu wat modder aan haar poten en onderbuik kleven. Als ze dat er niet op tijd vanaf haalde, zou haar vacht helemaal gaan klitten en daar had ze geen behoefte aan. Plots voelde ze iets tegen haar rug aan botsen en met een vragende, maar ook lichtelijk geërgerde blik draaide ze zich om. Ze was groot, het was moeilijk om over haar heen te kijken, dus degene die tegen haar aangebotst had had wel wat uit te leggen. Totdat ze zag dat het de kleine, geschokte Pepperkit was. Haar blik verzachtte vrijwel meteen toen die zich verontschuldigde. "Geen zorgen, kleintje," murmelde ze warm waarbij ze haar een glimlachje gunde. Kort schoten haar ogen van links naar rechts. Hopelijk hield niemand hen in de gaten; dalijk zou haar reputatie nog wat meer verpest worden.}

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit begon toch zachtjes iets te beven. Waspsting was dan wel lief voorheen, maar zou zij haar ook gaan slaan omdat haar mama uit Windclan kwam? Want dat was het probleem toch? Pepperkit knikte langzaam bij het horen van de warme stem, maar haar oren bleven toch naar achteren en haar staartje bleef nerveus heen en weer zwiepen. Zoekend keek ze om zich heen, waarna haar blik op de medicine cat den gericht werd. Pepperkit knikte zachtjes naar Waspsting, nog steeds iets bevend en totaal niet zoals ze was in haar eerste moon, waarna ze langs de grote kattin heen probeerde te glippen. Het voelde niet heel erg veilig in het kamp wat haar betrof. Niet meer.}

_{[justify]Waspsting's hart kon niets anders doen dan breken voor de duidelijke angst die alsnog in Pepperkit's houding zat, zelfs al had ze haar gerustgesteld. Ze snapte het uiteraard goed, immers had Seagull haar een flinke mep verkocht. Maar ze had ergens gehoopt.. Afijn, dat was kinderachtig geweest van haar. Ze ademde kort diep in, waarna ze Pepperkit voorbij liet glippen. "Ik zal je naar de den begeleiden," stelde ze toen voor aan de kit, want hoewel hun band hiervoor toch niet sterk geweest was, beviel het haar maar niets dat Pepperkit plots zo schuw was, in tegenstelling tot hoe levendig en vrolijk ze eerst was geweest. Het was belangrijk dat de kitten goede banden met ShadowClanners zou scheppen, anders zou het nooit als thuis kunnen voelen. En dat lot wenste ze de kleine peuter niet toe. [/justify}

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit had ergens verwacht dat het haar niet zou lukken, maar ze wist toch voorbij de grote, pluizige warrior te glippen. De kitten knipperde wat verbaasd met haar ogen, maar besloot er niet over te vragen. Als ze zo goed was in super stealth missies, dan moest dat maar gewoon accepteren. Maar helaas was ze niet zó stealthy dat Waspsting haar gewoon liet gaan. De kitten keek omhoog naar de grote warrior en knikte zachtjes bij het horen van de woorden van de poes. "Ik.. ik zoek papa.." miauwde de kitten heel erg zachtjes. Had ze iets fout gedaan dat ze begeleiding nodig had? Nee toch? Ze mocht toch nog wel in de medicine cat den komen? Seagull was in ieder geval weg uit de clan, verbannen dankzij zijn acties, maar nog steeds was Pepperkit er totaal niet gerust op.}

_{Wasp zou voor nu geen aandacht geven aan hoe bang de ander klonk; als ze het er niet over had, maar over iets anders begon, kon het zijn dat Pepperkit vergat dat ze eerst angstig geweest was en weer terugkeerde naar haar oude zelf. Ze glimlachte naar de kit. "Zullen we dan naar zijn den gaan? Misschien zit hij daar wel," stelde ze voor, en wees met haar staart op de leaders den. "Of denk je dat hij ergens anders rondhangt?" Zo had de kitten zelf de vrijheid om een keuze te maken en kon ze doen wat ze het fijnste vond.}

Pepperkit keek met enige argwaan naar de kattin voor haar, haar oortjes lichtelijk naar achteren gedraaid in haar nervositeit. Van het stuiterige voorheen was weinig over en ze voelde dat haar mondje iets droger was dan normaal. In het kamp lopen was eng. De hele tijd keek de kitten zoekend om zich heen om zichzelf ervan te verzekeren dat er niemand op haar af kwam. Bij de woorden van Waspsting, knikte Pepperkit zachtjes, waarna ze dit als een uitnodiging zag om langs Waspsting heen te stuiven en de medicine cat den in te verdwijnen. Misschien niet helemaal beleefd, maar ze zou later wel zien of de kattin haar zou volgen of niet. Bevend dook ze in het nest van Tallstar, wat uiteraard leeg was.