It's okay to be different

Zijn blik was gericht op de ingang van de nursery. Hij herkende nog een paar kittens die buiten aan het spelen waren. Helaas hadden zijn ouders hem verboden om naar buiten te gaan. Omdat 'ze nog te jong waren', maar hij durfde te wedden dat ze allebei geen flauwekul wisten over het opvoeden. "Spwelen?" Klonk een stem achter zich, waardoor Timekit zijn kop draaide om zijn zusje aan te kijken. Soundkit. Ze was zowat de enige die hij goed genoeg kende om mee om te gaan. Maar ze was anders dan hem, ze had niet wat hij zocht. Zijn blauwgroene ogen waren nog gericht op de oudere kittens voor hij zich toch volledig omdraaide naar de kattin. Hij had toch niets te doen en tja, try new things, right? "Ik weet... iets," sprak hij met een lichte ondeugende grijns. Dit zou nog leuk worden. Eens even de wateren testen. De zwartwitte kater knikte richting de ingang van de nursery, zodat ze zelf wist wat hij daarbij bedoelde. Niemand hoefde het te werken. Ze konden zo naar buiten gaan voor een paar minuutjes, niemand kreeg er last van.

Eerst had hij verwacht dat ze 'nee' zou zeggen. Omdat hun vader ook niet bepaald easy was op regelbrekers. Echter verscheen er toch een glimlach toen ze mee instemde. "Oke!" Ze was al onderweg naar de ingang, waardoor Timekit gelijk voor haar liep. Als ze samen hieruit wouden dan moest hij maar de leiding nemen. Hij had opgelet. Wist gelijk wanneer een kat niet naar hun keek en wanneer juist wel. Hij keek naar Soundkit voor hij haar een teken gaf om naar buiten te gaan. De zon lag nog aan de lucht, maar nogsteeds veranderde de warmte van de nursery in een koude briesje dat zo zijn vacht overeind liet gaan. "Wow," sprak hij zachtjes terwijl hij om zich heen keek. Dit was zo veel groter dan de nursery, en zeker veel drukker. Maar Time kon zien waarom iedereen liever tijd hier buiten besteedde. Nu zorgen dat ze niet betrapt werden.

De gespierde tabby warrior kwam het kamp ingestapt met een grote vette konijn tussen zijn kaken. Tigerclaw was langs de grenzen gelopen met zijn patrouille en kwam bij het Windclan gedeelte een konijn tegen die over de grens hupte. Het was dus nu officieel Shadowclan's eigendom en dus had de tom had zich niet tegengehouden op boven op prooidier te springen. Nu bungelde het dood tussen zijn gevaarlijke tanden. Een paar clangenoten keken hem aan met dankbare blikken omdat er al in dagen weinig te eten was en sommige gaven hem zelfs een schouderstootje als in: goed gedaan Tiger. De grote warrior knikte enkel op hun en liep door naar de nursury waar hij deze grote maaltijd zal afleveren. Natuurlijk wou de gespierde tom deze prooi voor zichzelf en zijn 'vrienden' delen maar regels waren regels en als hij ooit deze boel ratten wou gaan leidde dan moest hij een goed voorbeeld zijn in de ogen van Acorn en Tallstar. Als hij regels ging breken, hoe graag hij dat soms ook wou, dan zou hij nooit in aanmerking komen om de plaats van die twee oenen in te nemen. Hij moest het vertrouwen winnen van Shadowclan en de high ranks. Enkel zo kon hij boven op de ladder komen. Tigerclaw liep veder richting de nursury en zag daar al snel twee bekende kittenvachtjes buiten rondlopen. Een grom borrelde op in zijn brede borst kast. Had hij niet duidelijk gemaakt dat ze enkel naar buiten mochten onder zijn toezicht. Hij zal Honeymoon vandaag eens aanspreken want hoewel hun samen de zogenaamde opvoeding deden was hij hier de baas hoe alles ging. Verdomme kittens, beter waren ze zijn moeite waard. Tenslotte had hij niet Sound en Timekit geadopteerd omdat hij van kittens hield maar omdat deze twee ooit aan zijn zijde moesten staan zodra hij Shadowclan zou overnemen. Tigerclaw liet zijn konijn vallen, precies boven op irritante Soundkit, toen hij voor de twee kits stond. "Jullie allebei, de nursury in en heel gauw." Klonk zijn stem niet al te blij.

Haar opwinding en wonder kwam al snel tot een einde toen ze een bekende tabby kat het kamp binnen zag komen. Tigerclaw. Oh-oh. Hij had een konijn in zijn bek, dus hij moest net terug zijn na het jagen. Zijn blik viel op haar en Timekit. Soundkit probeerde haarzelf kleiner te maken toen ze hun pleegvader op hun af zou lopen, zijn gelaat zijn boosheid verradende. Tigerclaw was eng als hij boos was. Voor ze ook maar kon reageren op de kater die nu voor hen stond, voelde ze iets zwaars op haar lichaampje vallen. Haar pootjes begaven het onder het gewicht en met een klap viel ze op de grond. Auw. Maar ze wist wel beter dan de pijn van de val te uiten voor de grote tabby kater. Hij mocht haar al minder dat hij Timekit mocht. Nee, de pijn zou vanzelf weggaan. "Jullie allebei, de nursury in en heel gauw." Klonk Tigerclaw's boze stem. Soundkit probeerde haarzelf op te duwen, maar het konijn was net zo groot als haar en een heel stuk zwaarder. Veel verder dan een paar centimeter van de grond af lukte haar dus niet.