Verdomme, Vis! [open, ganzenopdracht!]

Bluepike was kennelijk eindelijk tot een bepaalde realisatie gekomen.
Welke realisatie?
Nou, dat jagen echt geen goed idee was als de uitkomst het wegjagen van alle prooi in een radius van minstens twintig staartlengtes was. Dan maar een grenspatrouille; daar was de jonge krijger een stuk beter in. De kat stapte rustig langs de oever van de prachtige brede rivier waar ze zo trots op was; 's groenblads een bron van verkoelend water, 's nieuwblads een bron van verse vis.
Maar nu was de rivier bedekt met een flinke laag ijs, en RiverClan leed honger. De koude grond knerpte en knisperde onder Bluepike's poten, en een zucht ontsnapte uit de krijger's neus. Ook al was dit geen jaagpatrouille was het moeilijk om je gedachten naar iets anders dan prooi te wenden. Bluepike had eigenlijk nog niet gegeten vandaag, behalve een klein hapje van de vogel die onder een groot deel van de krijgers verdeeld had moeten worden. Nee, het leven ging niet echt soepel voor RiverClan op het moment.
Vandaar dan ook dat zodra diens oog viel op een bekende glinstering in het water, Bluepike geen moment wachtte en er direct naar toe sprong. Eindelijk! Een vis! Een lekkere, dikke vis, zoals ze al in geen maanden hadden gehad! De stevige kat sprong erop af, klauwen uitgestrekt. SterrenClan zei dank, daar was ie-

Krieeeeeeeeeeeee

Dat was het geluid van Bluepike's scherpe nagels die kleine gleufjes in het ijs achterlieten. Compleet verstilt van verbazing schoof de grijs-witte kat over de rivier, voorbij de glinsterende vis in het donkere water. Huh?
Bluepike had nog niet helemaal door wat er nu precies was gebeurd, en hief een klauw op om opnieuw te trachten de nu wegschietende vis te raken. De kat zette zich af, realiseerde toen net de foutieve inschatting maar gleed al over het ijs voordat ze een kans had zich te herstellen. Daar ging Bluepike, verward spartelend om diens balans weer te vinden, glijdend over het ijs.

[Helemaal open ; )

Verdomme, Vis! [open, ganzenopdracht!] Giphy

(Ganzenopdracht bedacht door babs! thank youu)

Zijn maag knorde terwijl hij op zijn rug naar de lucht keek. Zijn poten hingen voor zijn borst terwijl hij zachtjes zuchtte. De rivier was nog steeds katsbevroren en dat trof RiverClan hard. De andere Clans hadden nog wel wat ander gebied om te jagen, maar RiverClan joeg met name aan de oever. Door zijn dikke crèmekleurige vacht was niet te zien dat hij aan de magere kant was. Dit was de eerste keer in zijn leven dat hij het brandende gevoel van een lege maag moest ervaren en hij kon wel vertellen dat dat niet fijn was, maar Icepaw klaagde niet. Hij klaagde nooit, hij accepteerde gewoon dat het niet anders was. Zeuren kende de apprentice eigenlijk niet. Hij draaide zich op zijn buik en de blik in zijn helderblauwe ogen keek naar het glanzende ijs. Het spul waarnaar hij vernoemd was. Waarom hadden ze hem eigenlijk die naam gegeven? IJs was toch helemaal niet leuk… het zorgde voor honger. Terwijl hij daar nog over na zat te denken gleed Bluepike ineens voorbij. Wacht eens, wat. Hij kwam overeind en keek verbaasd toe hoe de warrior onhandig over het ijs gleed. “Uhm wat doe je Bluepike?” Vroeg hij onschuldig. Anderen hadden Bluepike misschien uitgelachen, maar zo zat hij niet in elkaar.

Bluepike had zich uiteindelijk iets weten af te remmen door met een poot het wat rullere ijs aan de waterkant vast te pakken. De pluizige kat gleed nog een stukje verder tegen de stroom in en zag een verschijning op de kant die bekend voorkwam. “Uhm wat doe je Bluepike?” klonk het van Icepaw's kant. Bluepike had nu eindelijk het geluk gehad om vrijwel compleet tot stilstand te komen maar stond nog wat ongemakkelijk op de poten. 'Hallo Icepaw!' miauwde ze, proberend om zo statig mogelijk rechtop te staan. Dat lukte redelijk, maar ook maar een haar bewegen en vallen werd een risico. 'Ik uh...' Bluepike keek schuin met een oog naar het donkere water onder het ijs, maar de vis was al verdwenen. '...zag een vis. Ik dacht, hé, misschien kan ik door het ijs heenbreken om hem te krijgen!' verklaarde de krijger. Niet helemaal de waarheid, maar nu ze erover na dacht was dat eigenlijk best een goed idee. Of kijken of er niet eentje ergens was vastgevroren.

Het duurde niet lang voordat hij de uitleg kreeg. Ze probeerde een vis te vangen. “Ooh zo.” Miauwde hij daarom ook. Zij was de warrior, hij was nog maar een apprentice. Dus zij zou wel gelijk hebben. Er klonk daarom ook totaal geen achterdocht in zijn stem, hij was er veel te naïef voor om aan haar verhaal te twijfelen. Hij fronste even terwijl hij naar het ijsoppervlak keek. “Is het daar niet wat te dik voor?” Vroeg hij toen toch maar voorzichtig. Hij wilde geen belediging maken, maar het ijs zag er vrij dik uit. Hoe wilde de warrior daar doorheen breken? De blik in zijn helderblauwe ogen richtte zich weer op Bluepike. “Maar als je wilt dat ik je help, ik heb vrij van mijn trainingen vandaag.” Bood hij haar vervolgens aan. Hij was toch vrij en als zij dacht er doorheen te kunnen komen dan hielp hij daar maar wat graag bij, vis was zo schaars op het moment. Hij droomde er daardoor soms zelfs over.

Onderwerp: Re: Verdomme, Vis! [open, ganzenopdracht!]