{Stormflare} Expedition Shadowclan

Op de één of andere manier bleven katten haar wekken als ze sliep. Eerst Bloodpaw, en nu de nieuwe kitten. Met slaperige ogen keek ze naar het mooie vachtje dat zich totaal niet stil door de den verplaatste. Storm was vannacht op nachtpatrouille geweest en had nu slaap in te halen, maar blijkbaar werd haar dat niet gegund. "Hé," miauwde ze zachtjes, zodat de ander hopelijk niet van haar zou schrikken. Met een poot wreef ze de slaap uit haar ogen, waarna ze zichzelf vanuit haar slaappositie omdraaide en op haar buik ging liggen met haar hoofd op de rand van haar mosbedje.

Aw, de ander was verlegen. Het was een schattig gezicht en het bracht een glimlachje op Storm's snoet. Ze wuifde wat met haar pootje om aan te duiden dat het geen probleem was. "Maakt niet uit hoor, kleintje," miauwde ze wat plagerig en stak haar tong uit. Wat was haar naam ook alweer? Storm en namen gingen niet goed samen. Het enige wat ze nog een beetje wist was dat deze kit uit WindClan kwam. Dat het Tall's dochter was was haar ook helemaal ontglipt op het moment. "Wat doe je hier?" vroeg ze toen, waarna ze is fronste. Kittens van die leeftijd mochten meestal niet in hun eentje de nursery uit.

De andere kit leek wat schuw en ergens snapte Storm niet zo goed waarom. Ze was nu niet de meest bedreigende qua uiterlijk; sure, ze had misschien een beetje een resting bitchface, maar naast dat was ze ook maar klein. Haar vacht was ook weer niet heel lang, dus zoveel grootte voegde dat ook weer niet toe. Maar ja, misschien was het inderdaad zo dat de kitten hier was zonder toestemming van haar moeder en dan snapte ze het wel. De kit vertelde haar dat ze alleen was komen kijken en Storm grinnikte zachtjes. "Wat vind je ervan?" Zoveel kwaad kon het vast niet, als zij de kitten in de gaten hield, dat ze hier was.

Een glimlachje verscheen op haar snuit toen de kitten beantwoordde met dat het groot was hierbinnen. "Hmm, valt heel erg mee als de nacht eenmaal valt," miauwde ze met een geeuw. Het was immers zo dat ze dan best wel tegen elkaar aan lagen allemaal. Was in de winter super lekker, want dan zorgde het voor warmte. In de zomer.. Wat minder. "En wat vind je tot nu toe van ShadowClan?" vroeg ze toen, nu toch wel erg benieuwd. Misschien wist de kitten al niks meer van WindClan, ze had geen idee hoe dat ging in een babybrein.

Zachtjes giechelde Storm om het antwoord van de kit. Dat waren de dingen die haar het meeste waren opgevallen? De bomen en de katten? Tja, haar wereld was misschien ook niet groter dan dat, dus ergens was het wel weer logisch. Maar grappig klonk het wel. De warrior moest dan ook eerlijk toegeven dat ze nog nooit op WindClan territorium geweest was, en dus geen idee had van hoeveel of hoe weinig bomen daar dan wel waren. "Waren er in WindClan dan geen bomen?" vroeg ze dan ook nieuwsgierig aan de kitten.

Stel je voor, een wereld zonder bomen. Pepperkit had misschien nog wel meer levenskennis dan zijzelf in die kleine moon dat ze bestond. Nooit had Storm kunnen raden dat het bij WindClan zó vlak was dat er geen eens bomen meer stonden. Nee, dan had ze toch echt liever haar eigen territorium. "Wel bomen is beter dan geen bomen," stelde ze uiterst serieus vast. "Weet iemand eigenlijk wel dat je hier bent?" vroeg ze toen toch maar voor de zekerheid.

Storm nam maar aan dat de opmerking van de kitten waar was; door meer bomen waren er minder sterren. Het antwoord op de vraag die ze de kit gesteld had kwam er echter heel schuldbewust uit, Storm wist wel beter dan dat geloven. Met een klein grijnsje keek ze Pepperkit aan toen die vertelde dat iemand er inderdaad van wist. Ze trok haar wenkbrauwen op. "Wie dan?" vroeg ze toen. Is zien hoe de kitten zich daaruit zou redden.