Chicken little

De kitten was gedumpt door zijn twolegs omdat hij in de ogen van de mens niet voldeed aan het ‘perfecte’ plaatje waardoor hij niet in aanmerking kwam voor de verkoop. Om een mislukte kitten zoals hem ergens in de kou te laten sterven was goedkoper dan het in leven te laten en te houden als normale huiskat. Nee, zijn eigenaren waren enkel uit op geld en niet op de rest. Als het hun niet beviel dan had je pech. Net zoals hem. Kleine Elmo was achtergelaten om te sterven maar hij liet zich niet snel van de kaart vegen. De man die hem ver weg van hun thuis gebracht had had hem met geluk ergens neergezet waar een andere kat had gewoond. Hij had hem kort opgewarmd met zijn warme vacht die hijzelf niet bezat maar daarna had hij hem niet veder kunnen helpen. Nu liep hij dus zonder enig idee rond in de koude wereld. Gelukkig lag er geen sneeuw vandaag en leek de wind stil te liggen, toch was het voor hem in zijn adamskostuum toch erg koud. Met pootjes die tintelde van de kille stenen waarop hij liep probeerde hij een plek te zoeken waar hij zijn stille maag kon vullen, maar ook om wat warmte te vinden zodat hij zijn koude lijf kon opwarmen. Zijn oogjes vielen op een gedaante dat veder op liep. Het leek op een mens, maar dan.. verrimpeld net zoals hem. Met een schuin kopje keek hij naar haar maar besloot dat dit zijn beste kans was om te overleven. De kitten piepte en waggelde naar haar toe. Zijn naakte lichaam leek wel op een rat zonder vacht. De oude vrouwtje schrok dan ook en wou hem bijna een tik verkopen met haar wandelstok. Elmo viel om en piepte nogmaals. Het omaatje leek door te krijgen dat dit lelijk eendje een kitten was en bukte door haar krakende benen. Haar hand die naar hem uitstak gaf een warmtebron af en meteen krabbelde de kitten er naar toe. Zijn ijskoude wormen lichaam drukte zich tegen de uitgestoken hand en hij spinde zachtjes. Dit voelde fijn.. Alsof hij waar in zijn warme mandje lag samen met zijn mama. Elmo sloot zijn oogjes. De vrouw die hem warm hield met haar hand pakte ondertussen de handschoen die ze net aan had en begon daar in te bijten. Met een vreemde blik hij toe wat het oude vrouwtje van plan was. Als kat zijnde snapte je natuurlijk niet wat een mens nou precies deed maar voor het gemak zal ik het even uitleggen. De oma was haar handschoen aan het verscheuren door een klein gaatje in de wol te bijten. Het moest een klein truitje worden voor de kleine kitten, want hoe graag ze hem mee wou nemen kon ze dat niet. Ze had geen geld, zowat geen eten voor haarzelf, dus laat staan voor een uitgehongerde kit die om het uur zowat warme melk moest hebben. Ze sliep in een uit eengevallen failliete bejaardentehuis waar de verpleegkundige niet eens naar de oude mensen omkeek. Ze mocht van geluk spreken dat ze daar nog kon slapen en dat ze elke middag een droog broodje kreeg. Ondertussen deze gedetailleerde verhaal was de oma al klaar met het geknutsel van haar handschoen. Ze pakte kleine Elmo op, stopte hem in de zelfgemaakte ‘truitje’ en zette hem weer op de grond nadat hij weer lekker opgewarmd was. Maar nu moest ze echt weer weg.. haar hart deed pijn om deze kitten achter te laten voor zijn lot maar ze kon niks anders. Ze aaide hem nog één keer over de bol en liep weer weg. De kitten probeerde nog achter haar aan te hobbelen maar na enkele seconde was hij al weer te langzaam en was hij de twoleg uit het oog verloren. Met een sip gezichtje begon hij zachtjes te jammeren. Waarom wou niemand hem hebben? Waarom was hij hier alleen? Waarom was hij achtergelaten? Waarom? Waarom? Waarom? Hij snapte het niet. De sphynx kitten kroop onder een schuttinkje door. Hij moest blijven wandelen, dan zou hij hopelijk iets of iemand tegenkomen te hem veder kon helpen. De wollen trui of naja handschoen ding hielp gelukkig wel om zijn lichaampje wat warm te houden. Zo werd zijn leven weer wat langer uit gerekt. Zonder dit allemaal was hij allang gestorven. De kitten was onder een houten schutting gekropen en liep een verlaten tuin in. Daar zat een schuur, half uit elkaar gevallen. Elmo knipperde met zijn ogen. Misschien viel hier wat te vinden? Voorzichtig wurmde hij zich binnen in de verlaten kapotte schuur en keek rond. Veel was er niet te zien door de duisternis maar wat wel meteen opviel was een plakje kip. Natuurlijk wist de kitten niet wat dat was maar het rook lekker en het liet zijn lege maagje knorren. Zonder twee keer na te denken pakte hij stukje vlees en werkte het naar binnen als een wolvengroep dat vocht voor een overgebleven bot maar toen hij het nog maar op de helft was werd hij hard tegen de grond gedrukt. “IEEEE!” Piepte hij bang. Wat gebeurde er! Elmo werd zowat vermorzeld onder het gewicht en moest moeite doen om zuurstof binnen te krijgen. Een andere kat, een rogue, plette hem met zijn poot. Tranen sprongen in de ogen van de naakt kitten terwijl paniek en angst zijn lijf vulde. Help! Help! Waarom deed deze kat dit!

Het was voor hem niet zo lang geleden sinds hij hem gepeerd had. Zijn haren stonden nog overeind en zijn oren bleven gespitst. Ze waren niet dom. Dat wist hij heus wel. Het probleem was dat hij dus nog te jong was om ze zelf uit te dagen. En wegrennen was dus zijn enige optie, voor nu dan. Het was ook niet dat hij superkrachten had. Hij kon een jongere apprentice verslaan, at best.
Dat was dus ook het geval. Soort van. Hij was snel langs een grote twoleg bak gegaan om wat te eten te vinden. Maar helaas, het was hem alleen gelukt om een half-opgegeten kippenpoot te vinden en al dan hoorde hij het geluid van een kitten in nood. “IEEEE!” Gevolgd door wat gesis van een andere kat. “Het blijft verdomme niet stilliggen.” De grijze kater stopte meteen met alles wat hij aan het doen was en sprong zo weer op de grond. Nog steeds zijn mond aan het likkend kroop hij richting de plek waar hij de geluiden gehoord had. Een bekende bruine kater had iets tegen de grond gedrukt. Iets kleins en kaal. Maar het was zeker geen rat. Hij kroop wat meer de struiken in en keek de bruine kater met versmalde ogen aan. Het was nog amper een volwassene kat. En hij leek wel erg gefocust te zijn met kittens pesten. Riptide liet een zachte grom horen, om de andere kat een eerlijke voorsprong te geven, en sprong richting de rogue toe. Hij boorde zijn klauwen in zijn rug om hem mee te nemen met zijn landig. Waardoor de twee even rondrolden. Het was de bruine rogue net gelukt om zijn wang te krijgen, waardoor hij voor kort een stekende pijn voelde. Maar ook dat vervaagde snel toen hij eindelijk zelf mocht toe slaan en voor zijn nek ging. Hij kon hem vermoorden. Hier en nu meteen. Het was de exacte reden waarom ze hem zochten, maar ditmaal was hij niet bang. Hij kon het verstikte gegrauw horen van de andere kat terwijl hij zo zijn keel met zijn kaken dichtkneep. Terwijl hij zijn achterpoten tegen zijn buik aanvoelde. Hij zou zich daar later om zorgen maken. Dit was echter maar een waarschuwing. Zijn blik was gericht op de kitten. Zijn greep op de rogue nog steeds vast. ’Ren dan.’ Probeerde hij te zeggen. Alleen, zo een jonge kitten zou niks begrijpen. Dom joch.