For the strong; the weak

De brede poes wiebelde even met haar achterhand, spanning in haar goed ontwikkelde spieren. Het poesje had een goed ontwikkeld lichaam die men eerder aan een kater zou toekennen dan... Wel haar. Ondanks alles paste haar postuur geweldig bij haar karakter. Met een grote sprong lande ze op een steentje dat verderop lag. Triomfantelijk grijnsde ze even, wetende ze haar eigen grenzen een beetje had verlegd. Met een paar zwiepen van haar staart rechtte ze haar rug, waarna ze even rond begon te kijken. Honeykit was niet zo heel bekend binnen de clan... En veel katten kende haar ook nog niet. Dit kwam omdat ze als kleintje nog het kamp was uit geslopen. Dit had niet goed gelegen bij haar strenge ouders. Eerst was ze boos geweest, maar uiteindelijk had ze hun bezorgdheid wel gesnapt. Het was immers normaal dat je je kinderen wilde beschermen niet? Je geliefden... Toen haar ogen dan ook de gestalte van haar vader spotte, werden de goud-oranje schaaltjes wat groter. Met blije sprongen benaderde ze haar papa, om vervolgens wat wiebelend en abrupt tot een halt te komen en te gaan zitten. Wah! Bijna gevallen! Maar toch niet helemaal! Even keek ze calculerend naar haar poten... Pas toen ze 100% zeker was van haar balans, keek ze op. "Honeykit meld zich, sir!" zei ze dan ook met een forse en sterke stem, om een glimlach op haar gezicht te halen, ergens hopende dat haar vader zou inzien dat ze misschien... Toch... Eens naar buiten kon gaan. Kijk nou eens hoe braaf ze was! Ze was helemaal klaar om een mentor te krijgen.

- Panther <3

Met een knikje zond Panther de warrior tegenover hem weg. Hij wist dat Sunlight niet blij zou zijn met haar taak, maar de Queens moesten een kans krijgen om hun poten te kunnen strekken, en dan moest er op kittens gelet worden. Zijn aandacht werd hierna getrokken door zijn dochter, die met grote vrolijke sprongen naar hem toe kwam. Een grote glimlach kroop over zijn snuit heen. Zijn kinderen en vrouw waren zeker de lichtpuntjes in deze donkere tijden. Geduldig wachtte Panther totdat zijn kind helemaal zeker was van haar evenwicht grinnikte toen om haar opmerking. "Zo Honey, heb je al veel geoefend hm?" vroeg hij haar, doelend op dat hij haar eerder wat had zien rondspringen op stenen en bij kittens kon dat maar één ding betekenen; jacht training.

Met twinkelende oogjes keek ze op naar haar o zo grote en geweldige papa! Ja haar papa was de beste papa in de hele wereld! Hij was gewoon de beste en dat was een feit! Want hij was ook deputy en dat betekende dus dat hij de beste was! Jup logica! De kater grinnikte even, waardoor een brede glimlach op het gelaat van zijn vrouwelijke evenbeeld kwam. Een kinderlijke lach dan nog wel, eentje waarbij haar bekje lichtjes openviel en ze grote ogen opzette. Voor haar was hij geweldig en alles wat hij deed was gewoon perfect voor haar. Haar papa was haar prins en op een dag zou zij ook een prins worden en net zo groot en sterk als hem! Ja, dat was haar doel. "Zo Honey, heb je al veel geoefend hm?" Wel meteen begon haar koppie op en neer te gaan, een veel te enthousiaste knik. "Yes sir!" zei ze dan ook waarna ze even een paar seconden stil werd en vervolgens haar geknik staakte. Ah Honey! Wat was je weer raar bezig. Langzaam gleed haar kinderlijke lach van haar gezicht af.. Om plaats te maken voor een nogal een ongemakkelijke uitdrukking. "Ja! Uhm... ik bedoel ja." zei ze even. Het was duidelijk dat ze zichzelf nu een beetje meer inhield. Nja, het was gewoon moeilijk voor haar. Het enigste dat ze wilde doen was naar buiten gaan en alles ontdekken. Ze wilde dan ook tonen aan haar papa dat ze volwassen en groot genoeg was om dat te doen.

Met een grijnsje keek hij naar het enthousiasme van zijn dochter. Het was duidelijk dat ze een goeie warrior zou worden. Kort wiebelde hij met zijn oortjes toen ze zich wat in leek te houden, dat hoefde toch niet. Hij tikte is onder haar kinnetje met zijn poot. "Enthousiasme hoef je niet in te houden, Honey," miauwde hij resoluut waarna hij opstond en haar meewenkte. Hij liep richting de uitgang van het kamp, waarna hij daar ging zitten. Wachtend op zijn dochter.

Even voelde ze iets aan haar kin en verward tilde ze haar pootje op, die al snel steun vond bij deze van haar vader. Hij had zijn grote, grijze paw tegen haar kopje gelegd om deze op te tillen en met grote gouden oogjes keek ze op naar hem. Huh? Had ze iets verkeerd gedaan? Ah! Ze wilde niet nog eens huisarrest! Dat zou vreselijk zijn, zeker nu! Straks werden Rook en Rain warriors zonder haar en zat zij nog in de nursery! Hoe vreselijk zou dat wel niet zijn! "Enthousiasme hoef je niet in te houden, Honey," Oh... Oh! De deputy stond hierna op en wandelde weg, maar Honey had even tijd nodig het te verwerken... Voordat er een hele brede lach op haar gelaat kwam en met grote passen liep ze naar de grijze kater. De kitten, die zoveel op de ander leek, straalde nu helemaal van trots en geluk. De woorden van haar vader waren zeker binnen gedrongen. NU ze steeds ouder werd besefte ze ook steeds meer wat dit betekende... En ondanks dat ze soms wel een rebel was, waren deze dingen zeker aangenaam voor haar. Ze hield van prees en vooral van dingen krijgen. Ze wilde altijd een stapje verder gaan... En als kleine kitten had ze dat in haar eigen poten willen nemen, een beetje een domme stap maar goed... We moesten overal wel ergens beginnen. Met grote ogen keek ze dan ook op naar de grijze deputy. "Wat doe je papa?" klonk er dan ook met duidelijke nieuwsgierigheid van haar af... Aangezien ze wel snapte dat zo weglopen wel iets speciaals moest betekenen... NIet? Agh... Was ze dingen aan het overdenken?

Zijn lieve meisje leek nog niet helemaal door te hebben wat het plan was, hij was er dan ook redelijk mysterieus over. Als in, hij had nog niet verteld wat hij precies van plan was. Hij keek haar met een blije grijns aan waarbij hij haar wenkte met zijn staart, en zonder pardon naar buiten liep, het kamp uit. "Kom je mee?" spoorde hij haar aan. Vandaag zouden ze is samen buiten verkennen.