Just give it one more try for a lullaby {Pythonkit}

Pepperkit stond op het puntje van haar tenen op te vangen, vervolgens plofte ze weer op haar achterwerk neer en klapte ze enthousiast een keertje met haar voorpootjes, balancerend op haar achterpoten voor een paar hartslagen. "Goed zo!" prees de kitten hem, waarna ze hem nieuwsgierig observeerde. De kitten leek nu wel heel erg moe te zijn, was het spelen klaar? "Ben jij moe?" vroeg Pepper voorzichtig.

Pythonkit knikte zijn kopje lichtjes scheef bij een raar klappend geluid. Hij kon niet helemaal uitvogelen wat het was of hoe ze dat maakte. "...oeee..", mompelde hij haar laatste woord opnieuw, al eindigde het vlotjes in een uitgerekte geeuw. Dat was onbewust een zeer duidelijk antwoord op haar vraag. Voor het jonge katertje was alles nog vermoeiend, van zijn snuitje opendoen tot zijn kopje draaiend. Elke dag werd het echter beter, elke dag kon hij meer en meer, elke dag groeide hij weer een beetje sterker. Ooit zou hij zo groot en sterk zijn dat niemand hem nog zou zien als de jonge en zwakke kitten die hij nu was - niemand, behalve zijn ouders misschien.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit keek met een scheef gehouden koppie in de richting van de kleine kitten. Aah.. Dat was ook wel heel schattig. De kitten maakte een lange gaap, waardoor Pepperkit zelf ook begon te gapen. Het was ook een vermoeiende dag geweest, en voor de bruin met witte kitten voor haar waarschijnlijk al helemaal. Pepperkit zette dan ook een paar stapjes achteruit en glimlachte zwakjes, al zou de kitten dat waarschijnlijk niet kunnen zien. "Welterusten.." miauwde ze zachtjes, zich beseffende dat de kitten waarschijnlijk zijn slaap nodig had.}

Pythonkit vocht zo hard als hij kon tegen de slaap die hem luid deed geeuwen alsof hij de hele dag druk was wezen zijn. "..el", mauwde hij zachtjes, zijn stemmetje zacht en dik van vermoeidheid. Kitten zijn was moeilijk. Hij kon zijn oogjes niet toe laten vallen omdat ze nog steeds dichtgeplakt zaten, maar zijn lichaam krulde zich vanzelf meer op en hij zocht naar de warmte van zijn moeder. Onherroepelijk viel hij in een diepe slaap, zoals enkel een kitten die nieuwe dingen aan het leren was kon slapen.

-Topic uit I suppose ; )