My mistake

Ze had verhalen gehoord over hoe de little creek een plek was waar veel prooi op af zou komen vanwege het water. Waar ze alleen niet bij stil had gestaan was dat het nu bevroren zou zijn en er geen water stroomde of in ieder geval niet op de plek waar ze nu stond. Mogelijk zou er een eindje verder nog wel water zijn, maar daar had ze geen idee van. Ze keek dan ook wat teleurgesteld naar het bevroren stroompje. Hoe zou ze nu nog een goede plek kunnen vinden waar ze kon proberen wat prooi te vangen? Zo veel training erin had ze niet gehad, maar misschien zou ze een compliment krijgen als ze wat wist te vangen en mee terug zou nemen naar het kamp.

[Kinkajoupaw]

Ze was naar de little creek gekomen om iets te drinken, maar toen ze daar aan kwam, vond ze slechts een bevroren stroom en een teleurgestelde apprentice. "Hey Beechpaw, was jij hier ook om wat te drinken?" vroeg ze aan de ander terwijl ze dichter naar het ijs stapte. Kinkajou keek naar beneden en hield haar hoofd scheef. Misschien kon ze een gaatje maken in het ijs? De apprentice sloeg er met haar poten tegenaan, maar het leek niet echt te helpen. In feite, was het nog wel water, alleen dan bevroren, dus misschien als ze er toch aan likte, dat ze dan toch nog iets binnen zou krijgen. Voorzichtig duwde ze haar tong tegen het ijs, maar toen ze deze terug wilde trekken haar mond in, lukte dat niet. Oh nee..

Bij een stem draaide ze zich om naar de apprentice die de vraag had gesteld. "Niet om te drinken, maar om te kijken of hier prooi naartoe zou komen." Sprak ze, maar dat ging nu niet meer lukken ging ze vanuit. Ze volgde de bewegingen van Kinkajoupaw en merkte op dat ze het ijs wilde gaan likken. Was dat verstandig? Zou het ook gewoon water opleveren als je dat zou doen? Al snel genoeg bleek het niet heel verstandig te zijn. De tong van Kinkajoupaw zat nu vast aan het ijs en leek niet los te willen komen. Ze stapte dichter naar de apprentice toe en bekeek het kort. Hoe kon ze de tong weer losmaken? "Uhm..." Sprak ze dan ook, hopende op een idee te komen. Opwarmen was mogelijk het beste, maar wat zou ze daarvoor kunnen gebruiken?

Beechpaw leek ook niet zo goed te weten wat ze nu moesten doen. Kinkajou probeerde wat van haar adem uit te blazen op het ijs, in de hoop dat het los zou laten, maar het leek erop dat het wel wat meer warmte nodig had dan dat. De jonge kattin trok nog eens, maar het enige wat er gebeurde was dat het pijn deed. "Oh nee," bracht ze moeizaam uit. Hoe gingen ze hier nu weer een oplossing voor vinden. Misschien was ze af en toe toch net ietsje ietsje te snel met dingen doen voor ze er goed over na had gedacht. Maar hey, wie had nu weer bedacht dat ijs zo werkte?

Alleen de adem van Kinkajoupaw was duidelijk nog niet genoeg om de tong weer los te krijgen. Haar eigen adem zou mogelijk ook niet heel veel extra helpen, dus misschien was het beter als ze haar poten er omheen zou leggen en dan zou hopelijk het ijs wat smelten? Ze legde haar poten dan ook rond de tong heen voor nu en gebruikte verder haar adem voor extra warmte. Nu was het hopen dat dit zou werken.